به گزارش پارس به نقل از مشرق نوشت: شاید به ندرت بتوان کسی را یافت که ابتهال بسیار زیبای « حب الحسین» شاهکار ماندگار استاد « طه الفشنی» را نشنیده باشد؛ گزارش زیر شخصیت و ویژگی های فنی تلاوت قرآن و ابتهالات این قاری و موشح را بررسی می کند.

استاد « طه موسی حسن» مشهور به « طه الفشنی» از مبتهلان و قاریان قرآن کریم مصر در سال ۱۹۰۰ میلادی مطابق با ۱۲۷۹ هجری شمسی در شهر « فشن» از توابع استان « بنی سویف» دیده به جهان گشود.

وی اولین مؤذن مسجد امام حسین (ع) در قاهره بود و چنان که آثار به جای مانده از تلاوت ها و ابتهالاتش گواهی می دهد، وی فردی نابغه و توانا در علم موسیقی بود، همچنین بر فنون و قواعد تلاوت قرآن کریم تسلط و چیرگی کامل داشت.

این استاد تنها یک قاری قرآن نبود، بلکه حیاتش را به عنوان یک منشد و موشح آغاز کرد، در وجود این استاد گرایش های دینی و علاقه ای وافر به قرآن کریم وجود داشت که او را از مسیر خوانندگی و نوازندگی و انشاد و تواشیح به قرائت کشانید.

طه الفشنی مبانی قرائت و حفظ قرآن کریم را در زادگاه خود آموخت و بدین سان مدرک دوره ابتدایی را در سال ۱۹۱۶ میلادی مطابق با ۱۲۹۵ هجری شمسی دریافت کرد و پس از آن کل قرآن کریم را حفظ کرده و به مدرسه معلمان پیوست، وی همچنین موفق شد در سال ۱۹۱۹ میلادی مطابق با ۱۲۹۸ هجری شمسی به دانشگاه الازهر در قاهره بپیوندد.

این استاد بسیاری از نغمات را به قرائت قرآن کریم با حفظ احکام تلاوت داخل کرد، او معتقد بود که یک قاری نمی تواند قاری باشد تا زمانی که موسیقی را در وهله اول آموخته باشد و اگر جز این باشد چگونه خواهد توانست مردم را از استماع قرائتش به شادی و نشاط درآورد که البته این نظر، نظری شخصی است کما این که بعضی دیگر از قاریان این نظر را رد کرده اند.

استاد طه الفشنی نیز پس از این اقدام رادیو با همیاری استاد « عبدالباسط محمد عبدالصمد» و « عبدالقادر حاتم» وزیر فرهنگ و ارشاد آن زمان مصر به اعتراض برخاست و رادیو نیز به خصوص پس از وساطت استاد « مصطفی اسماعیل» سعی در راضی کردن وی برآمد.