به گزارش پارس ، احمد تهوری، مدیر روابط عمومی نشر ققنوس، در گفت و گو با ایسنا، درباره ی ضرورت تبلیغ کتاب، گفت: کتاب یک کالای فرهنگی است و باید برای آن تبلیغ کرد. ما هم در نشر ققنوس این کار را انجام می دهیم. اگر در سطح بین المللی نگاه کنیم، ناشران بزرگ کشورهای مختلف هم همین کار را می کنند.

او افزود: مخاطب باید بداند که چه کتاب هایی چاپ شده، یا نویسنده ی فلان کتاب چه کسی است. بنابراین ما با تبلیغ کتاب موافق ایم، اما در کشور ما تبلیغات به لحاظ اقتصادی به صرفه نیست. تبلیغ دهان به دهان مؤثرترین شیوه ی تبلیغ کتاب است. البته مطبوعات و رسانه ها هم با معرفی کتاب، نقش مهمی در تبلیغات آن دارند، بویژه در سال های اخیر که رسانه ها در فضای مجازی فعال تر شده اند.

تهوری همچنین ادامه داد: خبرگزاری ها و سایت هایی هم هستند که کار معرفی کتاب را برعهده دارند و این برای کتاب نوعی تبلیغ است. هرچند تبلیغ باید حرفه یی باشد و در آن کار اقتصادی صورت بگیرد، اما متأسفانه تبلیغات حرفه یی برای ناشران به صرفه نیست، به همین دلیل آن ها این کار را نمی کنند.

او سپس درباره ی تبلیغ کتاب در صداوسیما، گفت: تبلیغات بازرگانی برای کتاب مناسب نیست، اما تبلیغ کتاب به صورت برگزاری میزگردها و جلساتی درباره ی کتاب مثل کار برنامه های کارنامه یا اردیبهشت و معرفی کتاب، مناسب است.

تهوری اضافه کرد: در مورد تبلیغات حرفه یی، بارها پیش آمده که در دوران نمایشگاه کتاب، دوستانی از تلویزیون به سراغ ما آمده و پیشنهاد داده اند که در قبال پرداخت مبلغی قابل توجه در برنامه ای تلویزیونی درباره ی کتاب های ما صحبت شود؛ به عنوان نمونه به ما گفته اند سه میلیون تومان بپردازید، تا فلان برنامه در یک شبکه ی تلویزیونی به مدت نیم ساعت در اختیار شما قرار بگیرد، اما ما برای کتاب احترام قائل هستیم و معمولا این پیشنهاد را نمی پذیریم. ضمن این که این تبلیغات به صرفه هم نیستند. ما معتقدیم باید برای تبلیغ کتاب سوبسید درنظر گرفته شود.

او همچنین درباره ی تجربه ی نشر ققنوس در تبلیغات کتاب، گفت: تا به حال ما با پرداخت هزینه به بعضی از نشریات پرتیراژ آگهی داده ایم و این آگهی ها مؤثر بوده اند. تبلیغات در رسانه های مکتوب معمولا نتیجه بخش بوده است. خود من هم که در بازار کتاب فعالیت می کنم، گاهی برایم پیش آمده که چشمم به آگهی کتابی در نشریه ای افتاده است و بعد آن کتاب را تهیه کرده ام. به همین دلیل ما این تبلیغات را مؤثر می دانیم و آن را ادامه می دهیم.

این فعال عرصه ی نشر سپس اظهار کرد: به نظر من، بهترین تبلیغ کتاب، خود کتاب است. تجربه ی ۱۰ سال فروش کتاب به ما نشان داده که به چاپ چهل وچندم رسیدن کتابی مثل « دالان بهشت» ، حاصل تبلیغ خوانندگانی است که این کتاب را خوانده و بعد به هم معرفی کرده اند. درواقع ما برای این کتاب هیچ آگهی ای به رسانه ها ندادیم و تنها تبلیغات دهان به دهان باعث بالارفتن فروش کتاب ما شده است.

او ادامه داد: در درجه ی بعد از تبلیغات دهان به دهان، معرفی کتاب توسط رسانه های خبری تأثیرگذارترین شیوه ی تبلیغی است. هرچند شاید قصد خبرنگاران تبلیغ کردن نباشد، اما هنگامی که کتابی را معرفی می کنند، عملا برای آن کتاب تبلیغ کرده اند. بسیاری از دوستانی که در رسانه ها زحمت می کشند، خود کتاب خوان حرفه یی هستند و کتاب های ما را نقد و معرفی می کنند، یا با مترجم و مؤلف مصاحبه می کنند. کتاب، ملات و وسیله ی کاری خبرنگاران است، اما عملا معرفی کتاب نوعی پوشش خبری آن است و حتا نقد و به چالش کشیدن کتاب گاهی برای آن تبلیغ محسوب می شود.

تهوری افزود: این تبلیغ رایگان یک تعامل دوجانبه است. ما هم با دوستان خبرنگار تعامل خوبی داشته ایم. آن ها کتاب های ما را می گیرند و تبلیغ می کنند و ما این کتاب ها را به صورت رایگان در اختیار آن ها قرار می دهیم؛ هرچند ارزش کار آن ها بیش تر از بهای این کتاب هاست.

او همچنین عنوان کرد: متأسفانه گاهی زدوبندها و جریان هایی در مطبوعات شکل می گیرد و خبرنگارها کتاب برخی از ناشران را بیش تر معرفی می کنند. ما نه می توانیم این کار را تأیید کنیم و نه می توانیم بر آن خرده بگیریم. به هر روی این اتفاق نامیمون گاهی رخ می دهد و من نمی توانم بگویم می شود جلو آن را گرفت یا نه.

تهوری ادامه داد: گاهی کتابی که ارزش کم تری دارد، بیش تر از کتاب های دیگر معرفی می شود و ناگهان در تعداد زیادی از نشریات دیده می شود، یا برعکس. به عنوان نمونه هنگامی که کتاب خوبی مثل « سیاحت نامه ی محرمانه» نوشته ی رضا علامه زاده از نشر نگاه منتشر شد، کسی آن را ندید. من شخصا قلم به دست گرفتم و درباره ی این کتاب یادداشتی نوشتم و به مطبوعات دادم. فکر می کنم بهتر است برای جلوگیری از برخی از این اتفاق های ناخوشایند، کارشناسان کتاب در نشریه ها کتاب ها را ارزیابی کنند و بعد درباره ی معرفی آن ها تصمیم بگیرند.