اختصاص برخی دبستان ها به ۳ پایه تحصیلی

به گزارش پارس به نقل از خراسان، حال با گذشت یک سال از آن روزها و فرارسیدن ایام ثبت نام در مدارس، هنوز برخی خانواده ها و دانش آموزان با مشکل ثبت نام در مدارس مواجه اند. مشکلاتی که شاید ناشی از تطابق نیافتن خانواده ها و دانش آموزان با وضعیت نظام آموزشی جدید است و برای رسیدن به ایده آل ها باید منتظر گذر زمان بود. با ۶ ساله شدن نظام آموزشی و افزودن سال ششم به مقطع ابتدایی، بسیاری از مدارس در اولین سال اجرای این قانون با مشکلاتی هم چون شلوغی کلاس ها و کمبود کلاس درس مواجه بودند. مشکلی که آموزش و پرورش اکنون با اختصاص برخی مدارس ابتدایی به دانش آموزان سه ساله اول و برخی دیگر از مدارس به دانش آموزان سه ساله دوم سعی در برطرف کردن آن دارد. اقدامی که موجب نارضایتی و سردرگمی برخی والدین شده است. به یکی از مدارس ابتدایی منطقه ۷آموزش و پرورش تهران سر می زنم. دبستانی که با تغییر نظام آموزشی تنها از دانش آموزان سال اول تا سوم ابتدایی ثبت نام می کند و دانش آموزان بعد از سه سال اول ابتدایی برای ادامه تحصیل باید به محله ای دیگر و مدرسه ای جدید بروند. مادر یکی از دانش آموزان که برای گرفتن پرونده پسرش به این مدرسه آمده، از وضع موجود ناراضی است و می گوید: محل تحصیل دانش آموز باید نزدیک خانه اش باشد. آن هم برای یک کودک در سن ابتدایی. پسرم سه سال اول ابتدایی را دراین مدرسه گذرانده است و از سال تحصیلی آینده باید به مدرسه ای دیگر برود. دوری راه باعث می شود برای رفت و آمدش مجبور به استفاده از سرویس مدرسه شود و همین موضوع باعث افزایش هزینه هایمان خواهد شد. بعد از شروع تحولات بنیادین در نظام آموزشی درک این موضوع که والدین دانش آموزی برای ثبت نام فرزندشان در مدرسه ای خاص با مدیر آن مدرسه به بحث و مجادله بپردازند، چندان معقول به نظر نمی آید. اما این مشکلی است که مدیران مدارس و خانواده ها هنوز با آن دست به گریبانند. پدر یکی از دانش آموزان که از پاسخ منفی مدیر مدرسه به درخواست او برای ثبت نام پسرش در مدرسه تحت مدیریت او، عصبانی شده است، با صدای بلند می گوید: این مدرسه به محل کارمن نزدیک است. این هم مدارک. من واقعا نمی دانم چه دلیلی دارد که دانش آموز حتما باید در محل زندگی اش درس بخواند و مدرسه برود. من از کادر آموزشی و محیط مدرسه ای که پسرم سال قبل درآن درس می خواند راضی نیستم و می خواهم امسال او را دراین مدرسه ثبت نام کنم. گویا توضیحات مدیر مدرسه پدر را قانع نمی کند و او با این جمله که برای ثبت نام دراین مدرسه از اداره آموزش و پرورش نامه می آورم، اتاق مدیر را ترک می کند. از او درباره علت اصرارش برای ثبت نام دراین مدرسه می پرسم و می گویم مگر مدارس دولتی با هم فرق دارند؟ در جوابم می گوید: بله که فرق دارند. در منطقه ای که ما سکونت داریم تعداد دانش آموزان در کلاس های درس به ۴۰نفر هم می رسد. هیچ امکاناتی هم ندارند. شما به من بگویید یک معلم به ۲۰دانش آموز بهتر رسیدگی می کند یا به ۴۰دانش آموز. من که شرایط مالی ثبت نام در مدارس غیرانتفاعی را ندارم باید اقدامی انجام دهم تا پسرم در مدرسه ای با تراکم جمعیتی کمتر درس بخواند و معلمش وقت بیشتری برایش بگذارد.

سری هم به مدرسه ای که دانش آموزان سه پایه دوم مقطع ابتدایی در آن درس می خوانند می زنم. مدرسه ای به نسبت کوچک که دانش آموزان سال های چهارم، پنجم و ششم در این مدرسه ثبت نام می کنند. شرایط والدین مشابه آن چیزی است که والدین دانش آموزان دبستان پایه اول تا سوم داشتند. خانم جوانی که به خاطر ثبت نام پسرش در مدرسه دو ماه زودتر از موعد اجاره خانه شان به این محله آمده است می گوید: در بررسی هایی که انجام دادیم دیدیم دبستان پسرانه در نزدیکی خانه ای که می خواهیم اجاره کنیم وجود دارد. اما حالا که برای ثبت نام آمده ام می گویند ما این جا سال دوم دبستان نداریم و برای ثبت نام فرزندتان باید به یک محله دیگر بروید. برای ما که کارمندیم و شرایط اقتصادی خوبی هم نداریم مقدور نیست درماه هزینه سرویس بچه را هم به هزینه های سرسام آور زندگی بیفزاییم.

حالا امیدوارم مدرسه ای که نشانی اش را می دهند و ما را به آنجا معرفی می کنند جای خالی برای ثبت نام داشته باشد.

درهمین منطقه به یکی از مدارس دخترانه هم سری می زنم و البته در این مدرسه با مورد جالبی مواجه می شوم. پدر می خواهد فرزندش را از این مدرسه ببرد ولی مدیر مدرسه مانع این کار می شود.

صدای پدر دانش آموز که دخترش امسال باید در کلاس ششم ثبت نام کند تمام راهرو را پر کرده است. با عصبانیت می گوید شما باید پرونده اش را بدهید مگر می شود به اجبار دانش آموزی را در مدرسه نگه داشت؟

چند دقیقه ای صبر می کنم تا پدر دانش آموز از اتاق مدیر بیرون بیاید. موضوع و علت بحثش را که می پرسم می گوید: دخترم سه سال است که دراین مدرسه درس می خواند و شاگرد ممتاز کلاس شان است. اما من از جو این مدرسه چندان راضی نیستم و می خواهم دخترم را به مدرسه ای ببرم که دانش آموزان و والدین شان مذهبی تر از این مدرسه باشند. اما مدیر مدرسه مقاومت می کند و می گوید: اگر من پرونده اش را بدهم نمی توانید در مدرسه دیگری ثبت نامش کنید. مدیر می گوید که نگران آینده فرزند من است ولی من هم دوست دارم دخترم را به مدرسه ای بفرستم که درصد خانواده های مذهبی در آن بیشتر باشد.

مادر یکی از دخترها هم به سراغم می آید و می گوید: ما تازه به این محله آمده ایم ولی مدیر مدرسه می گوید کلاس پنجم مان پر است و نمی توانیم ثبت نامش کنیم. مدیر مدرسه می گوید که بروید منطقه و از آنجا نامه بیاورید. من نمی دانم با نامه منطقه یک صندلی برای دختر من خالی می شود؟ یاهمه این کارها برای اذیت کردن خانواده هاست.

به هر حال آنچه از شواهد برمی آید این است که در حال حاضر بسیاری از والدین دانش آموزان دبستانی به دلایلی که ذکر شد برای ثبت نام فرزندانشان به ویژه با توجه به تغییرات ناشی از اجرای نظام جدید آموزشی، با مشکل مواجه هستند و دچار سردرگمی می شوند. از این رو ضروری است تا مسئولان آموزش و پرورش برای برطرف کردن دغدغه های آنان ضمن اطلاع رسانی و هماهنگی های لازم در سطح مناطق آموزش و پرورش، از دامنه مشکلات خانواده ها بکاهند.