پایگاه خبری تحلیلی پارس - شب یلدای کرمانشاهی‌ها محدود به یک شب نبود و اکنون نزدیک به یک ماه است که خواب و خوراک ندارند چراکه زلزله در آستانه شب یلدا مهمان ناخوانده آنان شد و اوضاع زندگی آنان را با پیش از آن بهم ریخت.

هرچند وقوع زلزله در یک شهر یا یک روستا نباید موجب شود زندگی در یک شهر تعطیل شود، وضعیت فعلی استان‌های زلزله‌زده ایران ثابت کرده است که نمی‌توان امیدی به دولت داشت و اگر مردم و نیروهای جهادی نباشد، امیدی به زنده ماندن مردم نیست.

زلزله کرمانشاه هم از این امر مستثنی نبود، چراکه در شب تولد آقای رئیس‌جمهور زندگی مردم مظلوم قصر شیرین با خاک یکسان شد و آوار بدبختی بر سر آنان ریخت و اگرچه دولتی‌ها مشغله خود را در زمان زلزله به دلیل مصادف شدن با جشن تولد رئیس دولت تدبیر و امید تکذیب کردند اما در این یک ماه نیز اقدام عملی از سوی آنان برای نجات جان زلزله‌زدگان دیده نشد.

زبان قاصر است از رنج مردمانی که در دوران جنگ آماج حمله‌های دشمن بودند و امروز در غصه از دست دادن عزیزان و آوار شدن خانه‌هایشان ونابودن شدن تمام هستی گرفتار شده‌اند،  از دیدار نمایشی روحانی از زلزله‌زدگانی قصرشیرینی و ناپدید شدن وزیر راه و مسکن که بگذریم، پرسشی در اینجا مطرح می‌شود، آن هم اینکه چرا با وجود یک ماه از وقوع زلزه و پس لرزه‌هایی که تمامی ندارند و هر لحظه لرزه بر اندام خانواده‌های کرمانشاهی می‌اندازند، هنوز کمک بلاعوضی از سوی دولت به آنان نشده است؟

خبری که فتاح، رئیس کمیته امداد نیز آن را تایید کرد و گفت: «متأسفانه دولت هنوز به هیچ یک از زلزله‌زدگان کمک بلاعوضی را که وعده داده بود محقق نکرده است.»

دولت در حالی به وعده خود عمل نکرده است که سخنگوی دولت پیش ازاین اعلام کرده بود که به کسانی که کانکس دریافت کرده باشند، کمک بلاعوض تخصیص نمی‌یابد.

اظهارات نوبخت با انتقادات بسیاری روبرو شد تا جایی وی مجبور شد جوابیه‌ای را در این راستا منتشر شد که در اعلام کرد: « اعطای کمک بلاعوض و وام بانکی برای بازسازی واحدهای مسکونی صدمه دیده از زلزله به قوت خود باقی است و کمک سه میلیونی مصوب دولت به هرخانوار زلزله زده برای اسکان موقت نیز یا به صورت نقدی به آنها انجام می‌شود یا در عوض آن کانکس تحویل می‌شود. بدیهی است خانواده‌ها اختیار دارند که یا کانکس بگیرند یا سه میلیون تومان وجه بلاعوض اسکان موقت را، که در آن صورت خودشان باید مشکل اسکان موقت را حل کنند.»

هرچنددولت به جز این کمک سه میلیونی، قول داده بود برای بازسازی واحدهای مسکونی، ٥ تا ٦ میلیون تومان کمک بلاعوض و وام بانکی به زلزله‌زدگان اعطا ‌کند که هیچ ارتباطی به اسکان موقت و دریافت یا عدم دریافت کانکس نداشته باشد، اما گویی این هم محقق نشده است.

هرچند بیش از این نباید از این دولت که وزیر مسکن آن معتقد است نباید دایه‌ مهربان‌تر از مادر برای زلزله‌زده‌ها شد، انتظار داشت، وزیر غایب دولت دوازدهم که مسئولیت اساسی را در زلزله برای تامین مسکن کرمانشاهی‌ها داشت نه تنها در زمان حادثه و بعد از آن حضور نداشت بلکه مدعی شد قیم مردم برای بازسازی مناطق زلزله‌زده نیستیم و عملا دولت نباید در این مساله دخالت کند.

حتی در یادداشتی در کانال تلگرامی‌اش خود تصریح کرد: «امر تجربه‌شده را دوباره تجربه نکنیم، ازهمین‌روست که روز وقوع زلزله تمام سیاست‌هایی که اینجانب به دولت پیشنهاد کردم مبتنی بر حفظ همین اصل اخلاقی و حقوق شهروندی بود. در بازدیدهایی که نیز از منطقه داشتم اصرارم بر حفظ حق انتخاب توسط زلزله‌زده بود. اگر خانوار زلزله‌زده‌ای تمایل دارد که مبلغ کمک بلاعوضِ دولت را دریافت کند و خود به‌نحوی که مصلحت می‌داند اسکان موقت و دائم خود را سامان دهد دایه مهربان‌تر از مادر نشویم.برای من مانند روز روشن است که سیاست‌های مداخله‌گرایانه با شکست روبه‌رو خواهد شد. در مناطق زلزله‌زده ده‌ها کار خیرِ عمومی و یا حتی خصوصی توسط داوطلبان قابل انجام است که همراه با مداخله در زندگی خصوصی آنان نباشد.»

هرچند تعبیر وزرای دولت تدبیر و امید درباره حقوق شهروندی درباره مردمی که تمامی زندگی خود را از دست داده‌اند شایان توجه است اما پس از خواندن اظهارات آخوندی و مشاهده ناگوار وضع زلزه‌زدگان کرمانشاه در کنار وضع اقتصادی نابسامان مردم با خود گفتم کاش دولت دخالت خود را نه در این حادثه که در باقی موضوعات نیز کم می‌کرد و مردم را به حال خود می‌گذاشت؛ که ما را به خیر این دولت امید نیست، لطفا شر نرسانید، کمک پیشکش.