لاهیجان؛ مفاخر شهرمان حزینند

لاهیجان را قبل تر ها با اندیشمندان و بزرگانش می شناختند. با عبدالرزاق   و  حزین  و  شیخ زاهد  و با دکتر حشمت جنگلی.

در همه جای ایران وقتی از لاهیجان صحبت می شد از ابریشم زیبا و چای خوش طعم و مردم میهمان نوازش می گفتند.

حالا اما  "لاهیجان" خلاصه شده است در تله کابین و چرخ و فلک! لاهیجان را دیگر فقط  با  رستوران ها و بستنی و فالوده فروشی های حاشیه ی استخرش می شناسند.

مسئولان شهر هم مدام بر این آتش می دمند. کارشان فقط این شده است که "عروس شهرهای ایران"  را برای غریبه ها  بزک دوزک کنند و کسی گویا قرار نیست برای  مردم شهر کاری بکند.

کسی به فکر مسجد اکبریه و بقاع متبرکه ی میرشمس الدین و چهارپادشاه نیست و دهها مکان تاریخی مانند حمام گلشن به کلی فراموش شده اند.

این روزها ،  "فراموشی"  تنها رهگذر کوچه های زیبا و  قدیمی شهر لاهیجان است و سنت های فاخر  شهر،  زیر غبار  بی توجهی  دفن شده اند.

دیگر هیچ نهاد و سازمان و اداره ای، پاسداشت فرهنگ اصیل شهر و بزرگداشت مشاهیر را در تقویم کاری خود ندارد.

حالا که به  یادمان تخریب شده ی  ادیب فرزانه، "حزین لاهیجی" می نگریم، چه می توانیم بگوییم الا این که:

امروز همه ی مفاخر لاهیجان "حزین"  هستند!

هادی