با تئاتر ایران بیگانه نیستم

به گزارش پارس ، پیترو فلوریدا در گفت وگویی با ایسنا، به تشریح این همکاری مشترک و معرفی گروهش پرداخت.

فلوریدا، نمایشنامه نویس کارگردان و موسس تئاتر « خاکریز» است. او از سال ۱۹۹۳ نیز مدیر مسول تئاتر شهرداری « سنلدزرو» در « بلونیا» ی ایتالیا است.

وی از سال ۲۰۰۳ میلادی پروژه های تئاتری را پیش می برد که به نوعی می شود اسمش را تئاتر پژوهشی نامید که به تلاقی فرهنگ های دور و متفاوت مربوط است. کارهای کارگاه های نمایشی او از یک جهت همکاری با خارجی های مقیم ایتالیا و بلونیا است و از طرف دیگر همکاری با کشورهای دیگر از جمله بولیویا، برزیل، نیکاراگوئه، مراکش، سنگال، فرانسه، لهستان، فلسطین و…

گروه او اغلب اجراهای موفقی در ایتالیا داشته و جوایزمختلفی هم دریافت کرده اند. تا کنون چهار کتاب رمان، نمایشنامه و تئوری های تئاتری از وی چاپ شده که از این میان نمایشنامه « باغچه» به سه زبان سوئدی، پرتغالی و آلمانی، ترجمه و منتشر شده است.

فلوریدا درباره شیوه اجرایی گروهش توضیح داد: در کارهای نمایشی ام اغلب نویسنده نمایشنامه ها خودم هستم. در مواردی هم که از کارهای کلاسیک استفاده می کنم آنها را به صورت تطبیقی کار می کنم مثل شکسپیر، کافکا، برشت و… اما از جهت کارگردانی خیلی دوست دارم که فضای نمایشی را در جایی خلق و اجرا کنم که اصلا فضای تئاتری ندارد، با این تفکر که هر فضایی می تواند تبدیل به تئاتر بشود. همچنین برای من شکل و استفاده از طراحی صحنه بسیار قابل اهمیت است.

او در ادامه درباره همکاری با سیامک صفری و اجرای متنی از محمود درویش گفت: من با تئاتر ایران بیگانه نیستم. سال ها قبل آتیلا پسیانی، نمایشی را در جشنواره ما اجرا کرد. سال گذشته رضا ثروتی را در بلونیا دیدم و با هم صحبت کردیم. در حال حاضر هم آرش عباسی که در بلونیا زندگی می کند، مشغول آماده سازی نمایش جدیدش در تئاتر ما است.

فلوریدا ادامه داد: کار کردن با سیامک صفری به عنوان یک بازیگر مطرح تئاتر ایران هم برای ما جذاب است. در این پروژه هدف ما از اول، کار کردن روی یک مونولوگ بود و وقتی متوجه علاقه مشترک مان به شعر فلسطینی شدیم، بسیار مشتاق شدیم به کار کردن در این زمینه و در این شرایط کسی بهتر از محمود درویش نمی توانست باشد و به این ترتیب « یک حافظه برای ماندن» را انتخاب کردیم.

این کارگردان تئاتر به ویژگی های این متن اشاره کرد و درباره داستان آن گفت: داستان رمان در بیروت ۱۹۸۲ اتفاق می افتد، زمانی که اوج بمباران های این شهر بود. رسوخ کردن در نظر مخاطبی همچون مخاطب ایرانی با زبان شعر آن هم در جامعه ای که با ادبیات و شعر آمیخته است، بسیار جالب است و کلام جهانی محمود درویش مناسب این اتفاق است. او به زیبایی هرچه تمام تر سعی بر این دارد با استفاده از زبان شعر خودش را انسان نگه دارد. زیر بمباران بیروت درست زمانی که انسانیت زیر خمپاره ها می میرد، او سعی دارد با عطر قهوه که نشان دهنده حیات و جریان زندگی برای او است، خودش را به انسانیت و زندگی وصل کند.

وی ادامه داد: از طرف دیگر آمیختن فرهنگ های متفاوت با هم همیشه شیوه کاری ما بوده پس چه اتفاقی می توانست بهتر از همکاری یک بازیگر ایرانی و یک کارگردانی ایتالیایی روی متنی فلسطینی باشد.

این کارگردان تئاتر ایتالیا درباره مراحل آماده سازی این نمایش با توجه به اقامت سیامک صفری در ایران توضیح داد: ما آقای صفری را هر وقت در ایتالیا باشند، ملاقات و برای مقدمه سازی های نمایش با هم تبادل نظر می کنیم و امیدواریم بتوانیم در ماه اکتبر در ایران دیداری داشته باشیم. به این ترتیب مقدمات آماده سازی فضا و طراحی صحنه را در ایران انجام می دهیم تا به مرحله نهایی برسیم و آن هم حضور هنرپیشه در کار است با فضایی از قبل آماده و تکمیل شده.

پیترو فلوریدا در بخش پایانی این گفتگو درباره اجرای این نمایش در ایران و ایتالیا و دیگر کشورها به ایسنا گفت: ما پیام دوستانه و مشتاق به همکاری را از طرف امور بین الملل مرکز هنرهای نمایشی ایران دریافت کرده ایم و امیدواریم در رایزنی های دوجانبه بتوانیم در فستیوال تئاتر فجر امسال شرکت کنیم. پس از آن اجراهایی نیز در ایتالیا در سالن تئاتر خودمان خواهیم داشت و همچنین در فستیوال تابستانی ۲۰۱۴ تئاتر خودمان که در بلونیا هر سال اجرا می شود، شرکت خواهیم کرد چون از قبل و همیشه همکاری هایی با دیگر کشورهای اروپایی هم داشته ایم، امیدواریم بتوانیم اجراهای دیگری نیزخارج از ایران و ایتالیا داشته باشیم.