به گزارش پارس به نقل از فارس، همواره در عرصه های مختلف از سوی مسئولان وعده هایی داده می شود که اکثر آنها به منظور رنگ و لعاب پیدا کردن کارنامه کاری است.

جشن نمایشگران خیابانی خانه تئاتر که به مناسبت روز جهانی تئاتر برگزاری می شود بهانه ای مناسبتی است تا به یک وعده فراموش شده بپردازیم. پس از موفقیت جشنواره تئاتر خیابانی مریوان، حمید شاه آبادی معاون امور هنری وزارت ارشاد تصمیم گرفت تا برای ترویج فرهنگ کشورمان در عرصه جهانی این جشنواره را به جشنواره تئاتر خیابانی ایران توسعه دهد و آن را با حضور گسترده کشورهای خارجی و گروه های موفق ایرانی در پایتخت برگزار کند.

به همین منظور فراخوان جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی ایران اوایل اردیبهشت سال گذشته در رسانه ها منتشر شد و قرار شد تا این جشنواره در دو بخش آزاد و اصلی برگزار شود؛ بخش آزاد در جشنواره تئاتر خیابانی مریوان و بخش اصلی نیمه دوم اردیبهشت در تهران و در آن مقطع مجید امرایی نیز به عنوان دبیران جشنواره از سوی معاون هنری ارشاد حکم گرفت.

بنابراین قرار شد برگزیدگان جشنواره های تئاتر خیابانی مریوان، شهروند سقز، لاهیجان، ارومیه، فسا، تبریز و… که حدود ۳۶ اثر می شد، در این جشنواره حضور یابند. در بخش بین الملل نیز بیش از ۱۴ کشور متقاضی حضور بودند.

حال اردیبهشت ماه از نیمه گذشت اما خبری از هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابان ایران نیست، جای تعجب و تأسف است در مجموعه ای همچون معاونت هنری وزارت ارشاد و اداره کل هنرهای نمایشی برگزاری جشنواره ای در سطح بین المللی که حتی مسئولان نیز طی ماه های گذشته در سخنرانی های خود به آن اشاره کرده اند، غافل مانده و یا از برگزاری آن منصرف شدند.

اگر برگزاری چنین جشنواره ای ضرورت نبوده پس چرا وعده اش داده شد و از هر مسئله ای مهم تر اینکه فراخوان آن منتشر شده است. آیا جابه جایی یک مدیر این قدر می تواند در برگزاری یک جشنواره بین المللی تاثیرگذار باشد و تا چه حد برنامه ها می تواند قائم به یک فرد باشد؟ پس برنامه ریزی مدون به چه معناست.

در روزهایی که تئاتر خیابانی کشورمان با سیر نزولی همراه شده و از روند رو به رشد خود که حاصل فعالیت های محمود فرهنگ، شهرام کرمی و مجید امرایی در دفتر تئاتر خیابانی بوده، فاصله گرفته است؛ طبیعی است که برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر خیابان ایرانی دغدغه و ضرورت مدیران نباشد.