به گزارش پارس به نقل از ایسنا، درباره خانواده ای حرف می زنیم که این روزها مهمان بی پناه بهشت زهرا شده و در فاصله ای ۵۰۰ متری از ضلع شرقی ایستگاه متروی حرم مطهر زیر یک درخت توت اسباب اثاثیه خود را تلنبار کرده اند.

دو دختر و مادرشان درون چادر نشسته اند، پدر خانواده هم که پنجاه و شش ساله است، می گوید: از بیست و پنجم اسفند و وقتی پولی برایمان باقی نماند تا رهن و اجاره خانه را پرداخت کنیم، ناچار به این محل آمده ایم.

این خانواده تا مدتی قبل در آپارتمانی ۴۵ متری در سرآسیاب ملارد زندگی می کردند. آنها برای اجاره خانه یک میلیون تومان پول پیش داده بودند و ماهی ۲۵۰ هزار تومان هم اجاره پرداخت می کردند، اما وقتی پدر خانواده از کار بیکار شد، اجاره ها هر ماه پس از ماه دیگر عقب افتاد و در حالی که زمان قرارداد به پایان رسیده بود صاحبخانه تصمیم گرفت یک میلیون تومان به پول پیش خانه اضافه کند، آنها هم که نمی توانستند از پس پرداخت اجاره خانه بربیایند ناچار وسایلشان را بار ماشین کرده و به این محل آمدند تا بلکه مسئولان وضع آنها را دیده و فکری به حالشان کنند.

مرد میانسال ادعا می کند تراشکار است، اما به بیماری صرع مبتلاست و هرازگاهی به خاطر حمله عصبی تشنج به سراغش می آید.

او ادامه می دهد: هر جا یک مدت کار می کنم تا وقتی که دچار تشنج نشده ام خوب است، اما وقتی تشنج می کنم صاحبکارها ترجیح می دهند دیگر برایشان کار نکنم، به همین دلیل نمی توانم درآمد ثابتی داشته باشم.

سال ۸۶ بود که برای اولین بار خبر خیابان نشینی این خانواده با تیتر « سکونت زیر پل حافظ» در صفحه جامعه روزنامه جام جم منتشر شد.

به گفته مرد میانسال، آن موقع بهزیستی دو میلیون تومان کمکشان کرد و آنها توانستند سرپناهی برای خود فراهم کنند، اما پس از مدتی دوباره اوضاع اقتصادی آنها وخیم شد و کارشان به خیابان نشینی رسید. حالا که برای دومین بار این خانواده مجبور شده اند اسباب و اثاثیه خود را به خیابان ببرند مسئولان و سازمان های حمایتی دولتی و خصوصی و نیکوکارانی که قصد کمک به این خانواده را دارند باید به شکلی به آنها کمک کنند که این خانواده حداقل صاحب سرپناهی شوند یا حداقل برای نان آور خانواده شغل مناسبی پیدا شود تا او بتواند از عهده مخارج زندگی برآید و مدتی بعد برای سومین بار داستان خیابان نشینی او نقل محافل خبری نشود.