به گزارش پارس، بخش نوجوانان همشهری آنلاین نوشته است: شما اهل سفر هستید؟ چه قدر در سفرهایتان به طبیعت و تفاوت‏ های هر منطقه دقت می‏ کنید؟ دوست دارید نوجوان‏ های دیگر را هم از سفرهای خودتان آگاه کنید؟

عموی سمیرا اصلانی، در روستایی به نام « بایقرانکوه» سکونت دارد. سمیرا، سفیر محیط زیست دوچرخه، در گزارش کوتاهی از این منطقه‏ ی عجیب و دیدنی و کوه ‏ های زیبایش سخن گفته است.

روستای بایقرانکوه در تبریز تقریباً فراموش شده است و کسی زیاد به آن اهمیت نمی‏ دهد. ولی ساکنان این روستا به حضور خود در این روستا افتخار می‏ کنند. من هم عاشق بایقرانکوه هستم.

روستای بایقرانکوه در ۳۰ کیلومتری شهر هشترود در آذربایجان شرقی قرار دارد و در مسیر رسیدن به آن با دیدن مناظر و طبیعت زیبا حوصله‏ تان سر نخواهد رفت. به خصوص از تماشای کوه‎ هایی رنگی‏ که در جاده‎ ی هشترود و میانه قرار دارند و لایه‏ های مختلف زمین را به خوبی نشان می‎ دهند، لذت خواهید برد.

یکی از کوه‏ های زیبای این منطقه « پیلگوزان» است که مثل دو کوهِ به هم چسبیده است. یکی دیگر از این کوه‎ ها به « قزل» شهرت دارد که بسیار دیدنی است.

قبل از رسیدن به این روستا، از روستاهای مختلفی عبور می‏ کنیم که یکی از آن ها « آیاز» است که آن هم کوه‏ های عجیبی دارد، مثل کوه « چهل سنگ سیاه» که افسانه‏ های زیادی درباره‏ ی آن روایت می‏ شود.

در روستای بایقرانکوه، چشمه‏ های آب گرم و رودهای پر آب وجود دارد؛ مثل رود « بایقرانچایی» به معنی رودخانه‏ ی بایقرا که طبیعت بسیار خیره کننده‏ ای دارد. در این روستا علاوه بر حیوانات اهلی، جانورانی مانند گراز، مار، جوجه تیغی، عقاب، زاغ، خرگوش و… هم زندگی می‏ کنند.

یکی از مسائل این روستا که در سفرهایم متوجه شده‏ ام، این است که ساکنان آن برای دفع زباله با مشکل مواجه اند. در روستا جایی برای دفع زباله اختصاص نیافته و همان طور که می‏ دانید دفن زباله‏ در خاک‎ ‏ های کشاورزی کار نادرستی است و تجزیه اش سال‎ ها طول می‏ کشد.