به گزارش پارس به نقل از سلامانه بیشترین مقدار ماده موثره حشیش در سرگل و سپس برگهای گیاه وجود دارد. راه شایع مصرف، کشیدن مخلوط حشیش با توتون سیگار است. در افغانیهای ساکن ایران مصرف ساقه‌ها و برگ‌های گیاه به عنوان چاشنی داخل آبگوشت (آبگوشت حشیش) شایع است. جذب گوارشی مناسب و سریعی دارد. در کبد متابولیزه و از راه ادرار دفع می‌شود.


علایم و نشانه‌های مصرف حاد حشیش شامل تاکی‌کاردی، افزایش خفیف فشارخون و درد قفسه سینه، قرمزی و پرخونی ملتحمه و مخاط حلق (بهویژه Uvula) و خشکی مخاط دهان و علایم روانشناختی مانند اضطراب، هذیان‌های بینایی، حمله‌های پارانویید، اختلال در تمرکز و حمله‌های حاد مانیا، آرامبخشی، سرخوشی متوسط، خواب‌آلودگی، خنده‌های پی‌درپی و بی‌مورد، پرخوری و حالت سرخوشی، سرگیجه و اختلال هوشیاری، اختلال در صحبت، اختلال در حرکات پیچیده مانند رانندگی به مدت 24 ساعت، اضطراب، سایکوز حاد، توهم به خصوص توهم بینایی، اختلال در حافظه کوتاه‌مدت، رفتارهای غیرطبیعی و تهاجمی، آژیتاسیون و حمله پانیک است.


علایم روانشناختی در مصرف مقادیر کم عبارتند از: سرخوشی، پرحرفی، پرخوری، آرامش و تسهیل در روابط اجتماعی و در مصرف مقادیر زیاد، حالت پارانویا، مانیا، حالت تهاجمی، ترس، اختلال در هماهنگی عضلانی، اختلال در درک حسی، خواب آلودگی شدید، هذیان و توهم. مصرف حشیش در افراد مستعد میتواند باعث شروع اسکیزوفرنی شود.

 

علایم در مصرف مزمن حشیش عبارتند از: اختلال حافظه کوتاهمدت و اختلال در یادگیری، ژنیکوماستی (به دلیل کاهش تستوسترون و افزایش موقت استروژن)، کاهش تعداد و حرکات اسپرم‌ها و اختلال ساختمانی، کاهش ترشح تستوسترون و اختلال تخمک‌گذاری در خانم‌ها، اضطراب، دپرسیون، پرخاشگری، سایکوز و حمله‌های هراس، اختلالات رفتاری مانند انحرافات جنسی و سوءمصرف سایر مواد، کاهش فعالیت سیستم ایمنی، افزایش خطر بروز سرطان دهان و حنجره، ناهنجاری جنینی، تولد نوزاد با وزن پایین و اختلال در مهارت‌های کلامی شیرخوار. پس از قطع حشیش، نشانگان ترک رخ می‌دهد. 


حداکثر شدت علایم ترک 48 ساعت بعد از قطع مصرف بروز می‌کنند و شامل بیخوابی، تعریق، دیسفوری، ترمور، بیقراری، تهوع، افسردگی و عصبانیت است.