اینجا کسی خواب ندارد/مشکلاتی که از سر و کول پانسیون‌ها بالا می رود

آمار سال 1390؛ زندگی مجردی درپانسیون ها

شهرهای بزرگ مثل تهران، تبریز، اصفهان، مشهد، اهواز و ...، حدود 30 درصد جوانان ایرانی را میزبان می شوند؛ میزبانی به نام زندگی مجردی. در سال 1390 و بر طبق نتایج سرشماری نفوس و مسکن، در شهر تهران در گروه سنی 15 تا 39 سال 1062059 مرد مجرد (شامل بی‌همسر به دلیل فوت، بی‌همسر به دلیل طلاق، و هرگز ازدواج نکرده) وجود دارد و 789252 مرد دارای همسر. این ارقام برای زنان ساکن تهران در همین گروه سنی عبارت است از 843795  زن مجرد (شامل بی همسر به دلیل فوت، بی همسر به دلیل طلاق، و هرگز ازدواج نکرده) و 1043606 زن دارای همسر. حال با این آمار و میانگین باید دید که وضعیت پانسیون های مجردی چطور است؟

بهداشت؛ کمبود پانسیون ها

با توجه به این که پانسیون ها از پانسیونرها مبالغ هنگفتی دریافت می کنند پاسخگویی نیاز های این افراد نیستند از جمله نارضایتی این قشر کمبود بهداشت است و به هر دلیلی که در تهران زندگی می کنند، نیازمند مکانی امن و سالم اعم از سلامت جسمی و روحی هستند. متاسفانه آنطور که از شواهد پیداست، چیزی به نام بهداشت کامل در این مکان ها وجود ندارد. گاهی اوقات پانسیونرها از پذیرش هر فردی در این مکانها ابراز نارضایتی می کنند. اکثر این نمونه آماری، دانشجویان و کارمندان هستند. محلی برای سکونت دانشجویان و کارمندان. در کنار تمامی این موارد، بالا رفتن هزینه ها هم دردی به دردهای دیگر پانسیون ها و پانسیونرها اضافه می کند. برخی از دانشجویان توانایی پرداخت این هزینه ها را ندارند. به همین خاطر بسیاری از پانسیون ها اقدام به پذیرش تمامی افراد می کنند و این مورد ناامنیتی را برای آنها به همراه خواهد داشت.

چرا مسکن نه؟

معمولا دانشجویان شرایط اقتصادی مطلوبی ندارند. همین امر موجب می شود که اقدام به تهیه مسکن نکنند. مورد دیـــگر عدم اعتماد کافی به هم خانه ای است. برخی از خانواده ها نیز بنا به داشتن فرهنگ سنتی ایرانی، تمایلی به اجــــازه دادن بــرای تهیـه خانه به تنهایی ندارند. در این خانه های کوچک غیر شخصی، مشکلات و محدودیتهای بسیاری وجود دارد. از جمله اینکه حریم شخصی در آن به معنایی پیدا نمی کند. رفت و آمد میهمان ها و دخالت بسیاری از مسئولان در همه امور و در نهایت عدم امنیت، رنجش بسیاری را برای پانسیونرها به وجود می آورد. اکثر پانسیون ها نیازمند امکاناتی چون اینترنت پر سرعت، موکت مناسب برای اتاق ها، تهیه رخت خواب مناسب، مسئول نظافت متعهد و نبود معیار درست و حسابی برای پذیرش افراد و ... خلاصه تمامی این موارد دست به دست هم داده اند تا ناامنیتی را برای افراد این مکان ها رقم بزنند.

اهمیت به تغذیه و بهداشت در پانسیون ها

باتوجه به این که در برخی از پانسیون ها بهداشت به عهده افراد ساکن است، خود مسئول نظافت و بهداشت اتاق های خود هستند ولی در برخی از پانسیون ها که نظافت آنجا بر عهده خود پانسیون دار است، وضعیت بهداشت بد نیست. گاهی اوقات سهل انگاری در نظافت اتاق ها، آشپزخانه، سرویس های بهداشتی، حمام ها و حتی دیوارها دیده می شود. وضعیت تغذیه نیز برعهده پانسیونرهاست نه پانسیون دارها. به یکی از این پانسیون ها سری زدیم تا از نزدیک با وضعیت آنجا آشنا شویم. این پانسیون، یک آشپزخانه دارد. آن هم برای سه طبقه! نرگس یکی از همان دانشجویانی است که در این پانسیون زندگی می کند. وی در گفتگو با خبرنگار ابتکار می گوید: وضعیت تغذیه ما بسیار نابسامان است. البته ناگفته نماند که به دلیل مشغله فراوان، فرصت تهیه غذای مطلوب را نداریم و مجبور می شویم که از غذای رستوران های بیرون استفاده کنیم.

استفاده از اینترنت؛ با سرعت پایین!

مریم یکی دیگر از دانشجویانی است که از شیراز برای تحصیل در دانشگاه علمی و کاربردی به تهران سفر کرده است. وی در یکی از همین پانسیون های شهر تهران زندگی می کند. مریم در ادامه صحبت های نرگس می افزاید: وضعیت استفاده از اینترنت و تلویزیون مطلوب نیست. بعضی اوقات به قدری سرعت اینترنت پایین است که امکان باز کردن حتی یک سایت ساده هم وجود ندارد. علت از اینجا نشات می گیرد که یک مودم جوابگوی سه طبقه ساختمان و ظرفیتی حدود60 تا 80 نفر نیست. تلویزیون هم چون یک وسیله عمومی محسوب می شود، امکان استفاده مداوم را برای ما به وجود نمی آورد. چون ممکن است موجب اعتراض هم اتاقی ها شود.

روابط اجتماعی پانسیونی

محدثه در رشت با خانواده اش زندگی می کند ولی به خاطر نزدیک بودن به دانشگاهش، کوله بار خود را بسته و راهی یکی از همین پانسیون ها شده است. وی در گفتگو با ابتکار می گوید: روابط اجتماعی در این پانسیون ها، بستگی به نوع تعریفش دارد. در حد آشنایی ساده با افراد ارتباط برقرار می کنم برای آنکه احساس غریبگی نکنم. وی با گلایه از رفتار برخی مسئولان ادامه می دهد: برخورد مسئولان در ابتدا خوب است اما نمی دانم چطور می شود که پس از مدتی تغییر رفتار می دهند. در واقع در اکثر پانسیون ها به نیازهای که پانسیونرها دارند، توجه نمی شود و حرف خودشان را می زنند. اینطور بگویم که هر جایی که به نفع مسئولان باشد، خوب برخورد می کنند و بالعکس. حتی گاهی هم بی احترامی را در این مکان ها شاهد هستیم.

تحمل دوری از خانواده

کار در قبال اسکان واژه دیگری است که در این پانسیون ها به خوبی معنا پیدا می کند. در روزنامه آگهی می دهند و افراد را به این صورت جذب می کنند. این افراد موظف به یک روز در میان یا هرشب کار در پانسیون ها می شوند. کارهایی از قبیل باز و بسته کردن درها یا خاموشی زدن ها یا اطلاع رسانی به رییس پانسیون در صورت وقوع اتفاقی و ... شامل حال شان می شود. تنهایی و دوری از خانواده را تحمل می کنند و دل به دریای مجردی زندگی کردن می زنند. قبلا – شاید بتوان گفت در سالهای گذشته- برچسب مجردی زندگی کردن تنها به پسران می خورد. اما این روزها، دختران بسیاری هم این سبک زندگی را بــرای خود انتخاب کرده اند. با همراه یا بی همراه دوستان در خانه هایی زندگی می کنند که به آنها پانسیون گفته می شود. پدیده ای طبیعی و روزمره است. برخی آن را می پذیرند و برخی دیگر نگران هستند و دست به اعتراض می زنند.