به گزارش پارس به نقل از فارس؛ در شماره پیشین، گفته شد که قرآن کریم علاوه بر اعجاز محتوایی در نامگذاری خود نیز دارای اعجاز است که آن را با ابتکار و نوآوری خاصی در زمان اوج توانمندی عرب در استخدام کلمات برای نامگذاری و رساندن مقصود کلام، عرضه کرده است.

در ادامه، می‌خواهیم به بررسی نظرات مختلفی که درباره تعداد اسامی قرآن کریم مطرح است بپردازیم.

اختلاف نظری بین قرآن‌پژوهان در شمارش و آمار اسامی قرآن کریم وجود دارد، این اختلاف نظر را می‌توان در دو رویکرد کلی طبقه‌بندی کرد:

رویکرد اول «تک اسمی» بودن قرآن؛

رویکرد دوم «چند اسمی» بودن که خود نیز زیرمجموعه‌هایی را شامل می‌شود.

قرآن‌پژوهانی وجود دارند که قائل هستند عنوان یا اسم کلی آیات نازله بر پیامبر بیش از یک اسم و عنوان نیست و آن «قرآن کریم» است. طرفداران این نظریه قائل هستند به اینکه قرآن یک اسم بیشتر ندارد و آن خودِ قرآن است و اسامی و اعلام دیگر را به عنوان اسم قبول ندارند بلکه بر این باور هستند که اسامی گفته شدۀ دیگری غیر از قرآن در حقیقت اوصاف قرآن هستند نه اسم بر مجموعۀ آیات الهی.

افرادی هم هستند که قائلند قرآن دو اسم دارد؛ «قرآن» و «فرقان».

تعداد قابل توجهی از قرآن‌پژوهان نیز معتقدند قرآن چهار اسم دارد یعنی مجموع آیات نازل بر پیامبر چهار اسم دارد.

این اسامی عبارتند از:

۱. قرآن
۲. کتاب
۳. فرقان
۴. ذکر

گروه دیگری نیز هستند که دیگر تعداد دو یا چهار را بیان نکرده‌اند بلکه قائل به کثرت اسامی از تقریباً ۴۰ تا ۹۰ اسم هستند که البته در این دسته بین نام و وصف قرآن خلطی هم صورت گرفته است.