واقعا معتقدم ما بلد نیستیم بدیهی ترین اصول راحت زندگی کردن رو رعایت کنیم.

مردمی که در ابتدای زندگی قریب 5 متر مربع و احتمالا تنها اتاقشان را در تمام روز به تخت خواب اختصاص میدهند، در ابتدای زندگی با اینکه دو نفر بیشتر نیستند و شاید حداکثر ماهی دو شب میهمان داشته باشند، سرویس مبل هفت نفره میخرند، برای بچه ای که حداقل تا دو سه سالگی در تختش نخواهد خوابید، از همان ابتدا تخت و کمد و.. میخرند و بخش مهمی از فضای خانه را با آن اشغال میکنند، اول ازدواج برای آشپزخانه فسقلی خود سایدبای ساید و میز غذاخوری چهار نفره میخرند، گوشه خانه را با بوفه ای بی مصرف که فقط مصرف تجملاتی دارد پر میکنند و... چاره ای ندارند جز اینکه مثل احمقها فکر کنند خیلی از مشکلاتشان بخاطر مسایل اقتصادی است و اگر مثلا خانه بزرگتری داشته باشیم حتما اوضاع بهتری خواهیم داشت، حال آنکه اون موقع هم حتما روش احمقانه ای برای گند زدن پیدا خواهیم کرد.