کسانی که بطور فجیعی دغدغه هر نوع امکانات ریز و درشتی که گمان می برند به فرزندان شهدا و جانبازان داده شده را دارند، سریعا برای اعزام به عراق ثبت نام کنند. شاید کشته یا مجروح شدند و امتیازاتی که حسرتش را می برند فرزندان و خانواده شان به کف آرند!! و اگر چنین نکنند ثابت کرده اند ذره ای شرافت در وجودشان یافت می نشود. البته سوریه هم گزینه دوم است

همت در ادامه با انتقاد از نوع دیدگاه غالب در بعضی افراد جامعه که مدام به فرزندان شهدا و جانبازان طعنه می زنند با اشاره تلویحی به اختلاف طبقاتی موجود در جامعه نوشته است: از بین هزاران مدیر این مملکت، شاید یک هزارمشان هم فرزند شهید و جانباز نباشند.از بین دهها هزار ماشین چند صد میلیونی که مثل مور و ملخ در خیابان های مملکت ریخته، یک چند هزارمشان هم زیر پای فرزندان شهدا و جانبازان نیست

از بین هزاران خانه چندین میلیاردی که در خیابان های اعیانی و اشرافی شهرهای مختلف مملکت وجود دارد، شاید یک هزارمشان هم متعلق به فرزندان شهدا و جانبازان نباشد… اما کسی که شرف ندارد، حتی تنها یک بچه شهید هم در این مملکت مدیر شود(چه به حق و چه به ناحق) می سوزد و آن را فرو میکند در چشم مردم. حتی اگر یک بچه شهید ماشین خوب سوار شود آن تنگ نظر می سوزد و آن را بولد می کند. حتی تنها یک بچه شهید هم در خانه خوب زندگی کند، آن مزدور آتش می گیرد و همه جا فریاد سر می دهد."

همت در ادامه به دانه درشت های وام گیرنده از بیت المال اشاره کرده و می نویسد:

از دزدان و وام گیرندگان هزاران میلیاردی مملکت، چند نفرشان فرزند شهید و جانباز بوده؟

چرا عده ای زوم می کنند روی فرزندان شهدا و جانبازان؟

بی غیرت هایی که برای دفاع از این خاک حتی خون از دماغشان نریخته به هر پست و مقام و مال و منالی برسند عین حق است اما فرزندان شهدا و جانبازان به هرچه برسند ناحق بوده؟

آیا اسمی جز بی شرافتی می توان روی این طرز فکر گذاشت؟