به گزارش پارس به نقل از مشرق- امام محمد باقر علیه السلام: از نجواهاى خداوند متعال با موسى علیه ‏ السلام در کوه طور این بود: اى موسى! به قوم خود برسان که تقرّب جویان، جز با چیزى مانند گریستن از ترس من، به من نزدیک نشدند و متعبدان، جز به چیزى مانند پرهیز از حرام هاى من مرا عبادت نکردند و آراستگان، جز به چیزى مانند بی اعتنایى به چیزهایى از دنیا که بدان نیاز ندارند، خویشتن را نیاراستند.

موسى عرض کرد: اى گرامیترین گرامیان! چه چیز آنان را در این راه، استوار و ثابت قدم گرداند؟
فرمود: اى موسى! امّا آنان که با گریستن از ترس من جویاى تقرّب به من هستند، در اعلى علیّین ‏ اند و هیچ کس در این (مرتبه) با آنان شریک نیست.

متن حدیث:

کانَ‏ فیما ناجى بهِ اللّه‏ ُ موسى علیه‏ السلام على الطُّورِ أن: یا موسى، أبلِغْ قَومَکَ أ نّهُ ما یَتَقَرَّبُ إلَیَّ المُتَقرِّبونَ بمِثلِ البُکاءِ مِن خَشیَتی، وما تَعَبَّدَ لی المُتَعبِّدونَ بمِثلِ الوَرَعِ مِن مَحارِمی، ولا تَزَیَّنَ لی المُتَزیِّنونَ بمِثلِ الزُّهدِ فی الدنیا عمّا بهِمُ الغِنى عَنهُ. فقالَ موسى علیه‏ السلام: یا أکرَمَ الأکرَمینَ، فماذا أثَبتَهُم على ذلکَ؟ فقالَ: یا موسى، أمّا المُتَقرِّبُونَ إلیَّ بالبُکاءِ مِن‏ خَشیَتی فَهُم فی الرَّفیقِ الأعلى لا یَشرَکُهُم فیهِ أحَدٌ؛

« ثواب الأعمال، جلد۱، صفحه ۲۰۵ - منتخب میزان الحکمة، ص ۴۶۴»