به گزارش پارس به نقل از عقیقراستگویی از صفات نیکو و پسندیده است تا جایی که خداوند در معرفی انبیاء در قرآن آنها را با این صفت معرفی می کند.

آنچنان که امام صادق (ع) فرموده اند: «خداى عز و جل هیچ پیغمبرى را مبعوث نفرمود جز با راستگوئى و اداء امانت به نیکوکار و بدکردار.»

همان حضرت (ع) می فرمایند: «به روزه و نماز مردم گول نخورید، زیرا بسا انسان به نماز و روزه شیفته مى‏شود تا آنجا که اگر ترک کند به هراس افتد، ولى آنها را به راستگوئى و اداء امانت بیازماید.»

پیامبر اکرم (ص) نیز فرموده اند: «هر گاه در برادر (دینى) خود سه صفت دیدى به او امیدوار باش: حیا، امانتدارى و راستگویى.»

ایشان همچنین می فرمایند: «شما را سفارش مى کنم به راستگویى، که راستگویى با نیکوکارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگویى بپرهیزید که دروغگویى همراه با بدکارى است و هر دو در جهنم اند.»

امیرمومنان علی (ع) نیز در این باره فرموده اند: «(نشانه) ایمان، این است که راستگویى را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویى، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهى.»

عمرو بن ابى المقدام گوید: نخستین بار که خدمت امام باقر (ع) رسیدم، فرمودند: «پیش از یاد گرفتن حدیث راستگوئى بیاموزید.»

همچنین، ابى کهس گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: عبد اللَّه بن ابى یعفور به شما سلام می رساند؛ فرمودند: «بر تو و بر او سلام باد، چون نزد عبد اللَّه رفتى سلامش رسان و به او بگو، جعفر بن محمد به تو می گوید در آنچه على نزد رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله به مقام رسید بنگر و ملازمش باش، همانا على نزد رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله به سبب راستگوئى و اداء امانت به آن مقام رسید.»

امام صادق (ع) می فرمودند: «مردم را به غیر زبان (بلکه با کردار) خود به خیر و نیکو کارى دعوت کنید، مردم باید کوشش در عبادت و راستگوئى و پرهیزکارى شما را ببینند.»

همان حضرت (ع) فرموده اند: «به طول دادن رکوع و سجود مرد ننگرید، زیرا به آن عادت گرفته و اگر ترک کند، وحشتش گیرد، ولى به راستى گفتار و اداء امانتش بنگرید.»

 

پی نوشت ها:

کافی

نهج البلاغه

نهج الفصاحه

منبع:قدس

211008