به گزارش پارس به نقل از کیهان: در این نشست محفلی « حمزه-غ» از اعضای ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی در سال ۸۸ گفت: حذف اکبر هاشمی رفسنجانی از صحنه نشانه عزم و توانایی نظام برای پیشبرد اهداف خود بود. در شرایط حاضر اپوزیسیون ناتوان یا فاقد اراده برای مقابله با رد صلاحیت رفسنجانی است. حذف رفسنجانی آشکارا نشان می دهد که انتخابات پیش رو « آزاد و عادلانه» نیست.
به گزارش دویچه وله در ادامه رضا علیجانی (از اعضای گروهک ملی- مذهبی) اظهار داشت: نام نویسی رفسنجانی در انتخابات سبب برهم خوردن معادلات نظام شد و موجی از امید و همبستگی را] در اپوزیسیون [به وجود آورد. اما با رد صلاحیت رفسنجانی دوباره ما شاهد دو پارگی اپوزیسیون در خصوص نحوه برخورد با انتخابات شده ایم.
وی افزود: یکی از سناریوهای موجود در میان اپوزیسیون این است برخی با طرح دفاع از مصالح خواهان شرکت در انتخابات و حمایت از روحانی یا عارف به عنوان نامزدهای کم خطرتر هستند. این سناریو فرصت های به دست آمده در زمان انتخابات را غنیمت می شمرد و طرفداران این سناریو حتی امیدوارند که پیروزی احتمالی را نیز نصیب خود کنند. استدلال این دسته از طرفداران شرکت در انتخابات شبیه قماربازی است که گرچه مرتباً می بازد، اما باز خواهان بازی جدید بوده و حتی امید به برد دارد.
به گفته علیجانی « طرفداران سناریوی دوم می گویند باید پیام رد صلاحیت رفسنجانی را به درستی تحلیل کرد. زیرا نظام امکان تحرک در بالا و پایین را از اپوزیسیون گرفته است. باور گروه دوم این است که روحانی و عارف در رده های پایینی انتخابات خواهند بود و شاید پنجم و ششم شوند» .
وی گفت: در حال حاضر اندک افرادی هنوز درباره شرکت یا عدم شرکت در انتخابات مرددند و اغلب نیروهای اپوزیسیون تصمیم خود را در این زمینه اتخاذ کرده اند. وی تصریح کرد با گروه دوم یعنی تحریم کنندگان انتخابات همدلی دارم زیرا که بر این باورم که انتخابات از پیش مهندسی شده است.
علیجانی در پایان تصریح کرد: نباید انتخابات را بسیار جدی گرفت و امر انتخابات با هر تحلیلی نباید میان نیروهای اپوزیسیون اختلاف به وجود آورد.
وی تأکید کرد که در صورت حمایت خاتمی و رفسنجانی از یک نامزد نیز، در انتخابات شرکت نخواهد کرد و تن به سکوت خواهد داد.
همچنین مهدی فتاپور عضو گروهک اتحاد جمهوری خواهان در این محفل گفته است: شرکت در انتخابات هیچ سودی نخواهد داشت اما عدم شرکت به ویژه پس از رد صلاحیت هاشمی به معنای صحه گذاشتن بر عدم صلاحیت نظام است.