پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمد سعید احدیان- ماجرای حقوق های نجومی مانند پتکی ویرانگر بر سر مردمی است که مشکلات معیشتی و بیکاری و حقوق های عقب افتاده حسابی آن ها را کلافه کرده است.

از ابتدا هم گفتم این مساله را نباید سیاسی کرد و منتقد ادامه انتشار فیش های جدید توسط رسانه های اصول گرا بودم و معتقد به جدیت در پیگیری و مطالبه حل مصادیق فعلی و آینده آن بودم.

اما تعریف های غلوآمیز آقای نوبخت از آقای صفدر حسینی مانند این جمله که "صفدر حسینی ذخیره نظام است" را نمی توان با هیچ منطقی توجیه کرد.

آقای صفدر حسینی در ماجرای حقوق های نجومی بدترین مصداق محسوب می شود چرا که شغلی که ایشان ماهانه بیش از پنجاه میلیون می گرفتند نه زحمت خاصی لازم دارد، نه تخصص و نه مدیریت یک بنگاه اقتصادی بزرگ مانند بانک است. در صندوق توسعه ملی بخشی از پول های فروخته شده از فروش نفت به حسابی واریز می شود و بر اساس مصوباتی تعریف شده، بخشی از آن به اشخاص حقیقی و حقوقی برای هزینه کردن پرداخت می شود و لذا چند ده میلیون تومان برای چنین کاری دور از هر منطقی است و کسی جز با منطق اشرافی گری حاضر نمی شود چنین پولی را از بیت المال بگیرد و آن را حق خود بداند.

حال دولت چگونه از چنین فردی با تعاریفی عجیب برای فعالیت هایش در این سمت تقدیر می کند و خبرش را هم خودش به رسانه ها می دهد؟

چرا بر خوی اشرافی گری ایجاد شده در برخی مدیران مهر تایید می زند؟ چرا به احساسات جریحه دار شده مردم دهن کجی می کند؟

این اقدام برنامه‌ریزی شده نشان داد، باید بشدت نگران بازگشت دولت اشرافی بود.