توافق با دشمن در دو برهه حساس

به گزارش پارس به نقل از بصیرت، بیست و هفت تیر ماه یادآور خاطره پذیرش قطعنامه 598 و قبول آتش بس بین ایران و عراق است؛ حادثه ای که امام امت برای آن تعبیر نوشیدن جام زهر را عنوان نموده اند. هم اکنون بیست و هفت سال از آن روز می­ گذرد و عده ای این زمزمه را مطرح می نمایند که شاید جام زهر دیگری در راه است. از این رو در این نوشتار کوتاه سعی می شود به برخی نکات پیرامون این موضوع پرداخته شود:

1- اولین نکته قابل تأمل اینکه پذیرش قطعنامه 598 نتوانست تهاجم عراق به ایران را متوقف کند و تاریخ بیانگر این واقعیت است که بعد از پذیرش قطعنامه بازهم عراق به ایران تجاوز نمود و یک بار هم منافقین را برای تجاوز به ایران گسیل داشت که در هر دو مرحله شکست خوردند. در حقیقت عامل توقف حملات و تجاوز عراق به ایران قدرت دفاعی و توان ایستادگی ملت ایران بود و نه قطعنامه 598 و این قطعنامه بهانه ای برای پایان جنگ بود و نه عامل آن. چنین اتفاقی در توافق هسته ای ایران و 5+1 نیز محتمل است. یعنی ممکن است دشمن بد عهد ما به توافقی که خودش امضاء نموده است عمل نکند، و اگر بخواهیم همانند روزهای بعد از پذیرش قطعنامه 598 دشمن به تعهدات خود عمل نماید باید اقتدار داخلی خود را به دشمن ثابت نماییم. مدیریت فضای اقتصادی به دور از جنجال های هسته ای، حمایت از تولید و اقتصاد مقاومتی، پیشرفت در زمینه های مختلف علمی بویژه موضوع هسته ای می تواند دشمن را وادار به پذیرش تعهدات خودش و حقوق هسته­ای ایران نماید.

2- در بیان تفاوت در شرایط آن  روز کشور با شرایط کنونی نیز باید گفت که تعبیر جام زهری که حضرت امام خمینی (ره) در سال 67 به کار بردند به نوعی بیانگر وضعیتی است که ایشان مجبور به پذیرش قطعنامه شدند. اما شرایط امروز کشور و حضور با بصیرت مردم در صحنه های حساس، که نمونه بارز آن در راهپیمایی روز قدس امسال بود، این واقعیت را به دشمن خارجی و ایادی داخلی اش نشان داد که امروز نمی توانند به راحتی امام امت را مجبور به نوشیدن جام زهر نمایند. تفاوت دیگر صحنه امروز با سال 67، ظرفیت ها و فرصت هایی است که امروز در کشور وجود دارد؛ دانشمندان و دانشجویان با انگیزه ای که قلل مرتفع علمی را در زمینه های هسته ای، نانو، پزشکی، موشکی، سلول های بنیادین و ... فتح کرده اند، نفوذ معنوی بسیار بالای ایران در ملتهای منطقه و جهان، قدرت دفاعی و بازدارندگی مناسب ایران، پشت سر گذاشتن صحنه های سختی چون فتنه 88 و افول روز افزون دشمن در انشاء خواسته های خود به دیگر دولت ها و ... باعث شده است که طرف مقابل احساس نیاز بیشتری  به امضای توافق هسته ای با ایران نماید. از این رو چنین صحنه ای هرگز منجر به نوشیدن جام زهر نخواهد شد. پافشاری رهبر معظم انقلاب در مواضع گذشته خود در قبال دشمن و همچنین ایستادگی تیم مذاکره کننده ایرانی بر خواسته های به حق ملت ایران و طولانی شدن مذاکرات شاهدی بر این ماجراست.

3- نکته پایانی اینکه ایستادگی ملت ایران در جهت حفظ حقوق  هسته ای خود این واقعیت انکار ناپذیر را به دشنان فهماند که نظم جهانی حاکم در حال فروپاشی است و کدخدای خود خوانده دنیا دیگر توان اعمال زور و سلطه به ملتهای مقاوم را ندارد. بنابراین در نظم آینده جهان این ملتها هستند که جای دول قدرتمند را می گیرند. چنین موضوع مهم و سرنوشت سازی جام زهری است که قلدرمآبان دنیا مجبور به نوشیدن آن هستند نه ملت ایران وامام امت.