«صحنه بسیار دل‌خراش بود. هواپیمای ایرباس ایران منفجر شده بود و ۲۹۰ مسافر آن نیز به شهادت رسیده بودند. اجساد مسافران این هواپیما روی آب شناور بود؛ از کودک و نوجوان گرفته تا زنان و افراد کهنسال. ما بلافاصله با تشکیل تیم‌های غواصی کار جمع‌اوری اجساد را آغاز کردیم.اولین کاری که باید می‌کردیم جمع‌آوری اجساد شهدا از روی آب بود. بیشتر اجساد شهدا پس از انفجار هواپیما و سقوط در دریا به روی می‌آمد. البته بخشی از آن‌ها نیز در اثر شلیک موشک به کلی از بین رفته بودند.ما اعضای تکه‌پاره شهدا، دست‌ها و پاهایی که جدا شده بود را با هرچه که در اختیار داشتیم، مثل پتو و گونی، جمع می‌کردیم.
همه‌ی آن چیزی که ما آن‌جا می‌دیدیم دل‌خراش و تلخ بود. ولی دل‌خراش‌ترین آن‌ها صحنه‌ای بود که مادری فرزند کوچک خودش را به آغوش گرفته بود و همان‌طور روی آب شناور مانده بودند. این یکی از تلخ‌ترین صحنه‌هایی است که هنوز به‌خاطر دارم.»