به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، محمد پورغلامی در صفحه اجتماعی خود نوشت:

کتاب تهران در حقیقت اسم درست ترش، فروشگاه بین المللی کتاب تهران است! نمایشگاه چنانچه از اسمش پیداست، باید کارکرد دیگری داشته باشد. مثلا باید محلی برای آشنایی ناشران و نویسندگان با هم و انعقاد قراردادهای کلان و سالانه باشد.

این همان کارکردی است که بسیاری از نمایشگاه های بین المللی کتاب عهده دار آن هستند. مثلا نمایشگاه کتاب تهران را مقایسه کنید با نمایشگاه کتاب فرانکفورت.

نمایشگاه کتاب فرانکفورت برخلاف نمایشگاه کتاب تهران، اگرچه یک اتفاق فرهنگی است اما وجه اقتصادی آن بر وجه فرهنگی‌اش می‌چربد. دقیقا به همین علت است که ملاک‌هایی چون آمار بازدیدکنندگان (که برخلاف ایران که مسئولین فرهنگی تمایل دارند دائما بر تعدادشان افزوده شود) در نمایشگاه فرانکفورت مهم نیست.

در واقع بخش مهم نمایشگاه کتاب فرانکفورت، نه خرید و فروش کتاب، که گفتگو و رایزنی برای انعقاد قرارداد با ناشران بین‌المللی جهت ترجمه و انتشار کتاب در کشورهای دیگر است. از همین رو است که از 5 روز برپایی این نمایشگاه، 3روز اول آن مختص بازدیدکنندگان تخصصی (مانند اندیشمندان، اساتید، ناشران، مؤلفان، مترجمان، نویسندگان و...) است و تنها در 2روز آخر اجازه‌ی ورود به بازدیدکنندگان عمومی نیز داده می‌شود. بر این مبنا، اگر چه در کل 5روز نمایشگاه، فقط جمعیتی حدود 300هزار نفر از آن بازدید می‌کنند اما کشورها و ناشران مطرح دنیا به دلیل سود اقتصادی فراوان ترجیح می‌دهند تا همیشه در آن شرکت کنند، به‌طوری که طبق آمار منتشرشده، سال گذشته بیش از 700 بنیاد و ناشر از حدود 100 کشور جهان در نمایشگاه شرکت ‌کردند که از این مقدار سهم ناشران آلمانی تنها 39 درصد بوده و 61 درصد باقیمانده به بنگاه‌های نشر جهانی اختصاص داده شده بود.