سود ۲۰درصدی به جای ۳.۸درصدی

به گزارش پارس به نقل از فارس ، مینا مهرنوش عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران شب گذشته که برای بررسی و تحلیل پدیده دست فروشی و نگرانی های کسب و کار خرد در برنامه پایش حضور یافته بود، اظهار کرد: دست فروشی شغل کاذبی نیست و در جایگاهی می‌تواند به عنوان یک شغل معرفی شود. در فرهنگ جامعه به وی‍ژه کسب و کار، خیلی از افراد دست فروشی را قبول ندارند.

وی در پاسخ  به آمارهای مجری مبنی بر اینکه دسترسی به مشتری و بازار یک نوع اکسیژن برای کسب و کارهای خرد است که این کار در ایران به دلیل هزینه بالای سرقفلی و سود دریافتی بالا از فروش بسیار گران تمام می شود. در دنیا متوسط درصد سود فروش 3.8 درصد است، ولی در ایران 20 درصد و در برخی مواقع حتی به 70 درصد هم می رسد، گفت‌:‌ دریافت سود بالا برای فروشنده در ایران به این دلیل رخ می دهد که کسب و کارها بیشتر تولید محور هستند و دانش توزیع در کسب و کارها کمتر وجود دارد. چون از اول روی تولید فکر می کنند و دانش توزیع را ندارند.

مهرنوش گفت: به این دلیل که برای کانال توزیع برنامه ریزی نمی کنند مجبور می‌شوند، به کانال های توزیع موجود اکتفا کنند. این یک بازار ایجاد می کند و طبیعی است وقتی تقاضا و عرضه وجود داشته باشد، بازاری ایجاد می شود که از شما درصد بالاتری را برای سود فروش می‌خواهد. کمبود دانش و برنامه ریزی نکردن کسب و کارها در حوزه توزیع هم دلیل این مشکل است.

فراموشی قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار

عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران در ارتباط با اینکه رتبه اول سرانه خرده فروشی در جهان متعلق به ایران است و از نظر تعداد نیز بعد از هند و چین در مقام سوم قرار داریم، گفت: ‌ساختار برنامه‌هایی که چین برای توسعه کسب و کار خود دارد، متفاوت است و این تفاوت این است که سایر کشور ها بر کسب و کارهای سرمایه بر تأکید دارند، در حالی که چین به کسب و کارهای کاربر توجه می کند و مشکل بیکاری جمعیت بالای خود را از این طریق حل می کند.

مهرنوش در پاسخ به این سؤال مجری که نظر شما در ارتباط با قانون بهبود کسب و کار که هنوز آیین نامه‌اش ابلاغ نشده چیست، گفت:‌ قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار جزء قانون هایی است که از تب و تابش کاسته شد و در فراموشی افتاده است. در این ماده وزارت صنعت، معدن و تجارت به همراه شورای اصناف باید آیین نامه را تنظیم کرده و زمین ها و فرآیند کار را مشخص کند. این قانون بسیار خوبی است. انواع سیستم های کسب و کار: (فروش محور، تولید محور، بازاریابی محور، مشتری محور و کالا محور) هستد. چون سیستم کشور ما تولید محور است و شعار دولتمردان افزایش تولید است متأسفانه باعث شده تا با یک خلاء بسیار بزرگ در بخش توزیع روبرو شویم.

تعریف فرهنگ مردم ایران در خرده فروشی و دست فروشی

وی عنوان کرد: نسبت به سرانه جمعیت و سرانه کسب و کار، در گذشته بازرگانان ارجح تر بوده اند. اکنون بیشترین مشکلات را در کانال توزیع و به ویژه فروش داریم. هیچ کس برای نوشتن برنامه کسب و کار به این مسئله فکر نمی کند. یکی از معضلات ما این است که برخی ها فکر می کنند دست فروش ها بر سرقفلی ها تأثیر می گذارند، در صورتی که این گونه نیست و مغازه های لوکس نیز مشتری های خاص خود را دارند. فرهنگ مردم ما در خرده فروشی و دست فروشی ها تعریف شده است.

عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران ادامه داد:‌ گروهی از جامعه که تنها به خاطر قیمت خرید نمی کنند و می خواهند ارزش اضافی را به دست بیاورند، همیشه هستند و با این باور خرید خود را دارند. برخی از افراد نیز قیمت پایین کالا برایشان بسیار اهمیت دارد. وقتی تقاضا وجود دارد باید برای آن عرضه را تعریف کنیم. وظیفه دولت ایجاد بازار است و با این کار دیگر نیازی به دستکاری در عرضه و تقاضا نیست.

عدم مغایرت نرخ خرده فروشان و دست فروشان با اصناف

مهرنوش یادآور شد: ‌وقتی تقاضا برای کالای ارزان قیمت وجود دارد، چرا مردم کالای چینی می خرند وقتی ما می توانیم با همان کیفیت تولید کنیم. مشکل ما فقط درصد حاصل از فروش و توزیع است که بهتر است برای حل این مشکل بازار را ایجاد کنیم. در دنیا تمام تعریفات بر اساس از تولید کننده به مصرف کننده است. وقتی در مورد بازار خرده فروشی و دست فروشی صحبت می شود برخی افراد مقابله می کنند که دلیل این مقابله عدم آگاهی و پایین بودن دانش است و صدا و سیما می تواند در اصناف و کسب و کارها این دانش را ایجاد کند که خرده فروشی و دست فروشی با شما مغایرت ندارد.

وی اذعان کرد:‌ ما در جامعه با فرهنگی که ایجاد می کنیم ارزش ها را تعریف می کنیم. اغلب مشکلات ما فرهنگی است. در سریال های تلوزیونی دست فروشی به سخره گرفته می شود و در آن ها دست فروش کم عقل یا بدبخت است. هیچ وقت داستان کسی را که از دست فروشی توانست مشکلاتش را حل کند و به بالاترین جاها برسد مطرح نمی‌شود. در حالی که فیلم اوشین نشان می دهد که اوشین با خرده فروشی به بیشترین فروشگاه های بزرگ کشور رسید. ما باید در کشور این فرهنگ را ترویج کنیم. باید رسانه ها و مطبوعات این مسئله را فرهنگ سازی کنند.

این استاد دانشگاه یادآور شد:‌ شورای اصناف خیلی می تواند به این فرهنگ سازی کمک کند و بهتر است با این افراد فعالیت و همکاری داشته باشند. رسانه باید به دانش توزیع شورای اصناف کمک کند. دو نوع صنف توزیعی و تولیدی داریم. اصناف توزیعی فکر می کنند که ایجاد این بازارها به کسب و کار آنها ضربه می زند، در صورتی که اصلاً این طور نیست و این اصناف باید توجیه شوند.

مهرنوش یادآور شد: اغلب مدیران دستگاه های دولتی و عمومی ما دلسوزند و با فکر و استرات‍ژیک عمل می کنند، اما در اجرا به مشکل بر می‌خورند. نیاز به برنامه ریزی، همت، فشار، مهلت و محدودیت است تا با اجرای این قانون مشکلات موجود حل شود. در شهرهای کوچک به دلیل اینکه رقابت، سرقفلی و قیمت زمین پایین است مخالفتی با این بازارها ندارند.

شهرداری به دنبال منافع خودش است

وی گفت:‌بحث آمایش طرح تجاری در شهر نداریم و باید به افراد مشاوره داده شود تا اطلاعات کافی را داشته باشند. یک سری منافعی تعریف شد تا نوع کسب و کار درآمدی که در شهرداری تعریف شده باعث می شود تا شهرداری به فکر منافع خودش باشد و باید اساس کار اصلاح شود در غیر این صورت با وضعیت فعلی نمی شود کار کرد.

عضو هیئت علمی دانشکده های اقتصاد و کارآفرینی دانشگاه تهران در پایان گفت: دلیل بخش عمده ای از اغلب مسائلی که در کشور داریم عدم آگاهی و ندانستن راهکار است. در شورای گفتگو باید در مورد این ماده قانونی صحبت کنند تا با ارائه راهکارها ضرر ها به حداقل برسد و ناپاکی ها جدا شود. و افراد بدون اینکه بدانند این قانون چیست نباید بی دلیل مخالفت کنند و باید بدانند که این قانون برای هیچ کس ضرری ندارد.