از پلکان هواپیما پیاده شدیم. گروه موزیک ارتش در صفوف منظم، سرود جمهوری اسلامی را نواختند. اسرای مجروح، عصاهای خود را در گوشه ای انداختند. همه بر آسفالت فرودگاه مهرآباد بوسه زدیم و دو رکعت نماز شکر به جای آوردیم. یادگار امام حاج احمد آقا و تعدادی از مسولین کشوری و لشکری به استقبالمان آمده بودند. برای اولین بار که چشمم به عکس حضرت امام خمینی(ره) در قسمت ورودی سالن افتاد، دلم گرفت.

زیر عکس حضرت امام(ره) این جمله نوشته شده بود: اگر روزی اسرا برگشتند و من نبودم سلام مرا به آن ها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود.

گریه کردم...
منبع: «پایی که جا ماند» صفحه ۶۶۸