فرشته ی نجات پرسپولیس پیدا شد!

به گزارش پارس به نقل از ایران ورزشی، بدون شک پرسپولیس در این فصل جزو تیم های پر مهره محسوب می شود و نسبت به تیم های دیگر از این برتری برخوردار است. تلفیقی از بازیکنان باتجربه و جوان با انگیزه قرمزپوشان را تبدیل به یکی از مدعیان اصلی قهرمانی کرده است.

در این شرایط انتخاب ترکیب اصلی از مجموع این بازیکنان کار ساده ای نیست و نیازمند آنالیز و بررسی دقیق توسط کادر فنی سرخپوشان است. با وجود ترافیک در بیشتر پست های بازی، این تیم هنوز به بلوغ تاکتیکی خود نرسیده و دارای نقاط ضعف است.

نکته ای که قابل تامل است عدم بهره مندی از حداکثر توان این تیم است. به زبانی دیگر کسب این تعداد امتیاز و این نوع کیفیت بازی بسیار کمتر از چیزی است که از سرخپوشان انتظار می رود.

صحبت های انتقاد آمیز علی کریمی در چند هفته پیش مبنی بر عدم کسب نتایج مطلوب با این تعداد ستاره، بر این واقعیت صحه می گذارد. شاید به جرات می توان گفت که علی دایی با تیم ذخیره هایش قدرت پیروزی بر اکثر تیم های لیگ برتر را دارد اما تاکنون نتوانسته است از حداکثر توان تیم خود بهره کافی را ببرد.

با نگاهی دقیق به شیوه بازی این تیم در هفته های اخیر می توان ایرادات تاکتیکی مشهودی را دید. پرسپولیس برخلاف ساختار دفاعی خود که دارای استحکام و صلابت است در فاز حمله هنوز به هارمونی لازم دست پیدا نکرده است.

ایراد اصلی در پست شماره ۱۰ (هافبک بازیساز) نمایان است. پستی که در فوتبال از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و نقطه حیاتی برای یک تیم به شمار می رود. پستی که نیازمند مهندسی با هوش، با قدرت تحلیل و تصمیم گیری بالا است که فوتبال ما از فقر آن رنج می برد.

در چند سال گذشته محرم نوید کیا، مجتبی جباری و محمد نوری جزو معدود ستاره هایی بودند که فاکتورهای بازی در این پست را داشتند. از این بین محمد نوری در پرسپولیس دایی حضور دارد ولی عدم استفاده از این بازیکن که سال قبل در چنین روزهایی عصای دست یحیی گل محمدی بود نکته ای قابل تامل است.

وجود چنین بازیکنی در ترکیب اصلی تیم دایی می تواند پازل تاکتیکی او را کامل کند. چطور می شود از بازیکنان سرعتی همچون خلعتبری، صادقیان و مسلمان که هنر آنها در ۲۰ متر انتهایی زمین است، بدون حمایت از یک طراح و تغذیه کننده در پشت سر به بهترین نحو بازی گرفت؟

پاس های طلایی برای چنین مهاجمانی در این تیم به چشم نمی آید تا آنها تنها روی حرکات فردی خود از کمترین توانایی های شان در زمین استفاده کنند. چطور می شود از بازیکنی که می تواند با پاس های آخرش چنین مهاجمانی را بارها در طول بازی در موقعیت گلزنی قرار دهد استفاده نکرد؟

در میان بازیکنان فعلی پرسپولیس هیچ کدام نمی توانند در این پست کاملا تخصصی مانند نوری ایفای نقش کنند. وجود مهرداد کفشگری مستعد و آینده دار با دوندگی بالا و روحیه جنگندگی و پشت سر او رضا حقیقی با خصوصیات دفاعی و تخریبی فقط به پوشش مرکز زمین کمک می کند که نشان از بازی محتاطانه است.

اما با چنین نگرشی پرسپولیس از قدرت حملات زهردار و ویران کننده خود نمی تواند نهایت استفاده را ببرد. مالکیت توپ جزو ویژگی های فوتبال مدرن است که با پاس های در عمق و پشت مدافعان کامل می شود.

اما مالکیت توپ بدون وجود نقطه هدف خاصیت معکوس داشته و از رموز فوتبال تدافعی است که آن را پپ گواردیولا در زمانی که در مسابقه نتیجه لازمه را کسب کرده بود استفاده می کرد. این پست قطعه گمشده پازل تاکتیکی پرسپولیس است.

حال با وجود مصدومیت کفشگری، دایی می تواند با استفاده از محمد نوری در ترکیب خود بلوغ تاکتیکی را در تیم خود ببیند. او با بازی گرفتن از مهندس طراح خود می تواند با بازی های هجومی و جذاب در کورس قهرمانی از سایر رقبا پیشی گرفته و اولین قهرمانی خود با پرسپولیس در لیگ را به هوادارانش هدیه کند.