نیمار، بازیکن طوفانی جام

پايگاه خبري تحليلي «پارس»-  هواداران عموماً به تحلیل نخستین فصل حضور او در بارسلونا و حاشیه‌ها و جنجال‌ها پیرامون رفتن وی به اسپانیا مشغول بوده‌اند. برایم عجیب است که برزیلی‌ها تا این اندازه نگران او هستند و دلشوره دارند. اول این که نیمار نشان داده که بودن در مرکز توجهات، ‌امیدها و آرزوهای مردم مسئولیت غیرقابل تحملی نیست. کافی است بازی دیدنی او در جام کنفدراسیون‌ها را به یاد بیاورید. در آنجا او با آرامش آشکاری پیراهن شماره 10 را پوشیده بود. در آن رقابت‌ها که سال گذشته در برزیل برگزار شد، نیمار 4 گل از جمله 2 گل شگفت‌انگیز با پای چپش زد. او به همگان نشان داد که می‌تواند با توقعات بی‌شمار کنار بیاید. نیمار 22 ساله در حال حاضر بزرگ‌ترین بازیکن فوتبال در برزیل است اما وضعیت و موقعیت او با بازیکنی مثل لیونل مسی متفاوت است. در حالی که تیم آرژانتین حول مسی سازمان یافته است، تیم برزیل چندان خود را به نیمار وابسته نکرده‌ است، لکن او همچنان برای شانس‌های برزیل در جام جهانی 2014 بازیکن مهمی است. هر تیمی آرزوی داشتن بازیکنی در سطح او را دارد. مسأله جالب این است که غیبت نیمار شیوه بازی تیم برزیل به مربیگری فیلیپه اسکولاری را تغییر نمی‌دهد اما مصدومیت و نبودن مسی به‌طور قطع تأثیر بسیار بدی بر آرژانتین می‌گذارد. وقتی نیمار به بارسلونا رفت، از خوشحالی به هوا پریدم. برای فوتبال برزیل اصلاً خوب نیست که استعدادهایش به خارج از کشور بروند. قابل درک بود که نیمار می‌خواست خود را در اروپا محک بزند. احساسم این بود که او در برزیل بیش از اندازه درگیر تبلیغات تجاری شده بود و بازیکنی چون او باید بیشتر بر فوتبال تمرکز می‌کرد. ناگفته پیداست که نیمار در جناح چپ زمین بازیکن خطرناکی است و این یکی از دلایلی بود که تیم کاتالانی او را به خدمت گرفت. این‌که او بازیکن بزرگی است به این معنی نیست که هر جای زمین می‌تواند بازی کند. هر کسی که بطور حرفه‌ای فوتبال بازی کرده باشد، می‌داند که نباید بازیکنی را که در یک بخش خاص از زمین عالی عمل می‌کند، آواره جای

دیگری کرد.  گفته می‌شود بارسلونا مبلغ کلانی در حدود 71 میلیون دلار برای نیمار خرج کرده است تا بازی او را بهتر کند. به نظر من این وضعیت موجب پریشانی این بازیکن نشده است. او با همان مشکلات عادی و طبیعی که یک بازیکن برای وفق یافتن با نوع بازی در اروپا دست و پنجه نرم می‌کند، روبه‌رو بوده است. وقتی بارسلونا به فرار مالیاتی در قرارداد نیمار متهم شد، این بازیکن درباره این جنجال زیاد صحبت نکرد. اما موضوع مهم‌تر برای تیم برزیل این است که او در رسیدن به آمادگی لازم برای جام جهانی با مصدومیت جدی روبه‌رو نبود.

بازی او در بارسلونا فرصتی بود تا به عنوان یک بازیکن رشد کند و بیشتر محک بخورد. او در حالی به جام جهانی رسیده که تاکنون با بهترین بازیکنان دنیا در لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا روبه‌رو بوده است و این برای حضور در بازی‌های جام جهانی مهم است. وقتی در سال 1978 برای اولین بار در چنین تورنمنتی حضور یافتم حتی شانس بازی در کوپا امه‌ریکا را نیافته بودم. بازی‌های جام جهانی رویداد مغتنم و بزرگی برای نیمار است و او پس از چند سال سختی کشیدن کارهای بزرگی برای کمک به تیم ملی به منظور جلب رضایت هواداران انجام داده است. برزیل زیر نظر اسکولاری فوتبالی ارائه داده که برای هواداران دوست‌داشتنی و جذاب است. بازیکنان برزیل حریفان را زیر فشار می‌گذارند و برای بازیکنانی مثل نیمار موقعیت‌هایی خلق می‌کنند تا نتیجه بازی را تعیین کنند. بازی افتتاحیه جام کنفدراسیون‌ها مقابل ژاپن را خوب به یاد دارم. در آن تورنمنت نیمار در دو بازی گل نزد و حتی برخی می‌گفتند چشمه استعدادها و بازی او خشکیده است، اما در بازی با ژاپن، در حالی که تنها

 3 دقیقه سپری شده بود، نیمار از گوشه زمین ضربه‌ای طوفانی همانند شوت‌هایی که همواره موجب فخر و افتخار په‌له و ریوالدو بود، زد. او بار دیگر مقابل اسپانیا همان درخشش را تکرار کرد. از من پرسیده می‌شود که آیا نباید تیم برزیل اندکی بیشتر حول نیمار سازمان داده شود؟ به نظر من این کار ضرورتی ندارد. تیم برزیل به سبک و سیاق جمع و جورتری نسبت به آرژانتین بازی می‌کند. آرژانتین مازاد بازیکن مهاجم دارد و این یعنی این‌که در دفاع ضربه‌پذیر است. مهم این است که نیمار مفهوم جام جهانی را درک می‌کند و به اعتقاد من، او به سادگی از کنار این چالش عبور نخواهد کرد.

منبع: گاردین مترجم: هرمز برادران-