به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، بعد از نتایج نه چندان مطلوب فرنگی کاران در رقابت های قهرمانی آسیا، مسئولان، مربیان و کشتی گیران این تیم همه فریاد وا اَسَفا به آسمان سر دادند و اینکه چرا کسی نیست به فریاد ما از داوری ها برسد، اما در واقع مقصر کیست؟

چرا آن زمانی که فدراسیون نشین ها در اندیشه تعیین خط مشی ها و سیاست های فیلا (فدراسیون جهانی کشتی) بودند کمی به حفظ کرسی در آسیا فکر نکردند، تا به این راحتی این کرسی ارزشمند را که حالا قدرش را بیشتر از گذشته می دانیم از دست ندهیم.

خطیب، سرپرست فدراسیون کشتی مدام در مصاحبه هایش از رابطه خوب با فیلا سخن می گوید، اما حالا چطور شده است که حتی نمی توانیم در کشتی آسیا حقمان را بگیریم و مدعی ناداوری و حق خوری می شویم.

وقتی خودمان کاری می کنیم که نماینده ای در آسیا نداشته باشیم عجیب نیست که به این بلا مبتلا شویم. چطور شده آسیایی که زمانی برای ما کوچک بود حالا حتی در آن به یک مدال طلا هم نرسیده ایم؟

اگر بر این اعتقادیم که سر ما را بُریدند، باید این سوال را از خودمان بپرسیم که سهم ما در کنفدراسیون کشتی آسیا چقدر است؟ ما که مدام می گوییم فیلا در مُشتمان است و خط مشی تعیین می کنیم!

به طور حتم در شرایط موجود فدراسیون کشتی و گردانندگانش نمی توانند مدعی رابطه خوب با فیلا و دیپلماسی قدرتمند در سطح کشتی جهان باشند.

زمانی که مسئولان فدراسیون کشتی برای رساندن کاندیدای مورد نظر خودشان دست از حمایت از نماینده قبلی برمی دارند و این کرسی را از دست می دهند دیگر کسی نیست تا در این روزهای سخت حمایتی هر چند اندک از کشتی گیرانمان داشته باشد تا در این شرایط گرفتار نشویم و باید گفت" خودکرده را تدبیر نیست. "