به گزارش پارس به نقل از ایسنا، امیر حاج رضایی درباره دیدار تیم ملی فوتبال ایران و کویت گفت: مطمئناً تیم ما به جام ملت های استرالیا خواهد رفت ولی آن چه اهمیت دارد، حذف تیم ما از جام جهانی است. مدتهاست از تیم ملی بازی خوبی ندیده ایم و به شخصه بعد از اطلاع از نتایج کره و ازبکستان، جذابیت دیدار برابر کویت برایم از بین رفت و مدام به این فکر می کردم که آیا راهی پلی آف می شویم؟

او در ادامه افزود: بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ سه مربی داخلی سکان هدایت تیم ملی را برعهده گرفتند که توفیقی نداشتند و به همین دلیل متولیان فوتبال به سراغ مربیان نامدار رفتند تا افکار عمومی را آرام کنند. ما در ایران مبنای علمی نداریم و چشم اندازی هم برای فوتبال مان ترسیم نکرده ایم. وقتی ۵۰ درصد بازیکنان اصلی تیم ملی ما از لژیونر های ما هستند و بازهم توفیقی نداریم، باید مسئله را جایی دیگر جست و جو کرد.

کارشناس فوتبال در توضیح این مسئله اظهار داشت: من به شخصه مشکلی با دورگه ها ندارم ولی حضور آنها در تیم ملی کدهایی می دهد. یکی از آن کدها اینست که کارلوس کی روش اعتقادی به لیگ ایران ندارد. من هم تا حدی با او موافق هستم و اعتقاد دارم که لیگ ما به هیچ وجه مولد نیست و این گونه نتایج نشان دهنده مشکلات عمیق فوتبال است. ما در یک دور تسلسل افتاده ایم و راه خلاصی از این وضعیت نمی بینم. با تصمیمات عجیب و غریب مانع از رشد فوتبالمان می شویم. بگذارید با دو مثال این مسئله را شرح دهم. اولین مثال مربوط به یحیی گل محمدی است. داور مسابقه درست یا غلط تصمیم گرفته که گل محمدی را اخراج کند. فدراسیون فوتبال این حکم را می شکند. این کار فدراسیون چه معنایی دارد؟ این شکستن استقلال کمیته داوران است و توهین به این قشر، از سویی دیگر نشان دهنده وسعت روابط است. نشان می دهد روابط در ایران تعیین کننده تر از ضوابط هستند. مسئله دوم شانزده یا هجده تیمی شدن لیگ برتر بود. من در مقامی نیستم که بگویم کدامیک بهتر است ولی شما دیدید که لابی ها و ذی نفوذان به دنبال برگرداندن حکم بودند. آن قدر فشار وارد کردند که افراد تصمیم گیرنده با قرار گرفتن در معذوریت حاضر شدند، بار دیگر در این باره تصمیم گیری کنند.

او در ادامه افزود: نتیجه این کارها همین وضعیت موجود می شود. آن قدر مشکلات ایجاد می شود که جایی برای بحث فنی باقی نمی ماند. تیم فوتبال انگلستان از ۱۹۶۶ تاکنون توفیقی نداشته ولی قانونمندی باعث شده تا فوتبال روندش را طی کند. ما موفقیت پایدار نداشتیم و همواره به موفقیت های مقطعی دلخوش بوده ایم. مانند بازی با کره که با شکست این تیم خوشحال شدیم ولی با شکست از ازبکستان یک سیلی محکم از واقعیت می خوریم. صدها مثال می توان در این باره آورد که چرا فوتبال ما دچار این وضعیت است و چرا از توانمندی و پتانسیل مان نمی توانیم استفاده کنیم.

حاج رضایی در پایان تساوی برابر کویت را معلول ساختار فوتبالی ایران دانست و گفت: با هر تیمی که بازی داریم، تن مان می لرزد. این تساوی محصول ساختار غلط ماست و ربطی به حریف مان ندارد. ما با نفرت بحرین را می بریم و لبنان که تیمی درجه سه است را با پنج گل شکست می دهیم تا بر آتش در مردم آب ریخته باشیم ولی توجه نمی کنیم که تا این ساختار درست نشود، هیچ موفقیتی به دست نمی آید و به شخصه با این وضعیت از این نتایج دیگر تعجب نمی کنم.