به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا امیر زرگری در گفت‌وگو با ایسنا درباره حضور مجدد آلبرت سولویان در تیم ملی دوچرخه‌سواری بیان کرد: بنیانگذار 90 تا 95 درصد مدال‌هایی که در این چند سال در بخش پیست گرفتیم، آلبرت بود و به نظرم گزینه خوبی است. مربیان اروپایی ابزار خودشان را نیاز دارند و می‌خواهند در مسابقه‌های زیادی شرکت کنند و باید امکانات زیادی نیز در اختیارشان باشد اما در ایران مسابقه و امکانات نیست. از طرفی ما کسی را می‌خواهیم که 24 ساعته بالای سر تمرین رکابزنان باشد که مربیان اروپایی این کار را انجام نمی‌دهند اما آلبرت دلسوزانه کار می‌کند و بهترین گزینه برای تیم استقامت و نیمه‌استقامت است.

زرگری در پاسخ به این پرسش که آیا اطلاعات آلبرت در حدی است که بتواند علم تمرینی روز دنیا را آموزش دهد، تصریح کرد: آلبرت مربی بدی نیست. در چند سال اخیر با تیم‌های هنگ‌کنگ‌ و مالزی کار کرده که کشورهای به روزی هستند. بنابراین او با علم روز دنیا ناآشنا نیست. البته نمی‌گویم مربی خیلی درجه یکی است اما در اندازه بضاعت ما بهتر گزینه است و اگر بهترین مربی جهان را بیاوریم با شرایط ما فکر نمی‌کنم یک دهم آلبرت بازدهی داشته باشد.

رکابزن المپیکی ایران با اشاره به اولین حضور آلبرت سولویان در ایران گفت: در سال 1998 که کسی در ایران نمی‌دانست ماده 4 کیلومتر تعقیبی تیمی چه چیزی است، او تیم را هماهنگ کرد و به سطح اول آسیا رساند. به نظرم تمام دوچرخه‌سوارانی که سالیان سال مدال گرفتند ثمره کار او بودند. اگر اکنون این کار دوباره تکرار نشود، شرایط خوبی نخواهیم داشت. او باید دوباره از ابتدا و 2-3 سال کار کند در این صورت در بازی‌های اسیایی بعدی می‌توانیم در ماده 4 کیلومتر تعقیبی تیمی جزو 3-4 تیم اول آسیا باشیم.

وی ادامه داد: برای این ماده باید چند جوان 17-18 ساله را جمع کنند و روی آنها کار شود. خود من در سال 1998 که شروع به کار کردم 17-18 ساله بودم مهدی سهرابی، عباس سعیدی‌تنها نیز جوان بودند در نهایت هم 3-4 دوره در بازی‌های آسیایی مدال گرفتند و 7-8 دوره به فینال قهرمانی آسیا راه یافتند بنابراین اکنون نیز باید چنین کاری انجام گیرد. برای من هم اگر شرایط باشد مانند سال گذشته که در قهرمانی آسیا شرکت کردم به تیم می‌آیم و اگر در ماده‌هایی مانند دور امتیازی نیاز باشد، رکاب می‌زنم.

زرگری درباره نحوه انتخاب ملی‌پوشان اعزامی به المپیک ریو تصریح کرد: اگر ملی‌پوشان را مانند بازی‌های آسیایی انتخاب کنند که روش مناسبی نیست و برای بازی‌های آسیایی هیچکس نفهمید یک رکابزن چطور انتخاب شد. در واقع باید عملکرد دوچرخه‌سوار را در یکی دو سال اخیر نگاه کنند و بر حسب نتایجی که کسب کرده، امتیاز بدهند اما این که 4-5 گزینه را انتخاب کرده و بخواهند آنها رقابت کنند درست نیست که البته در تمام رشته‌های ورزشی این مسئله وجود دارد.

او افزود: دهه 60-70 نفراتی که برای حضور در مسابقه‌ها انتخاب می‌شدند به فکر مسابقه نبودند اما الان دوچرخه‌سواران ما حرفه‌ای فکر می‌کنند و به دنبال نتیجه گرفتن هستند. آنها اگر هدفی باشد خود را به آمادگی می‌رسانند و بهتر از بعضی از افراد در فدراسیون فکر می‌کنند. اگر با سبک و تفکر قدیمی ملی‌پوشان را انتخاب کنند، باز هم نتایج خوب و مدال زیادی را در المپیک و بازی‌های آسیایی از دست می‌دهیم.

ایران بازی تیم ملی دوچرخه سواری مالزی