در نشست خبری نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» با حضور شهرام گیل‌آبادی کارگردان، مسعود فروتن، فاطمه دانشور فعال اجتماعی و ابراهیم حقیقی طراح پوستر نمایش در خانه هنرمندان برگزار شد.

در نشست خبری نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» شهرام گیل‌آبادی کارگردان نمایش گفت: «هدف ما تنها اجرای تئاتر نیست؛ بلکه می‌خواهیم کمکی به حل یک معضل اجتماعی کرده باشیم.»

وی افزود: «این نمایش دارای یک پشتوانه تحقیقاتی بسیار قوی است و یک پژوهش دو ساله را پشت سر داشته است. ما با بررسی قصه‌های زندگی 53 زن کارتن‌خواب، چهار قصه که شمول عام‌تری دارند را انتخاب کردیم و یک تیم نمایشنامه‌نویسی به سرپرستی آقای عباسپور کار نگارش نمایشنامه را انجام دادند. هم‌چنین یک قصه را هم برای یک فیلم سینمایی بلند در نظر گرفتیم که پروژه آن در حال انجام است.»

گیل‌آبادی تأکید کرد: «زنان کارتن‌خواب برای رسیدن به یک زندگی حداقلی در تلاش هستند؛ اما اغلب هیچ توجهی به آنها نمی‌شود. بسیاری از آنها آنقدر زندگی دردناکی داشته‌اند که در زمانی که سرنوشت خود را تعریف می‌کردند؛ کسی باور نمی‌کرد و همه فکر می‌کردند که این داستان‌ها، دروغ و یا اغراق‌شده هستند.»

وی بیان کرد: «سعی کردم برای این نمایش از بازیگرانی استفاده کنم که هم تئاتری هستند و هم محبوب؛ مثل پانته‌آ بهرام و سیما تیرانداز.»

کارگردان این نمایش اظهار کرد: «وقتی که چنین تئاتری را روی صحنه می‌بریم. طبیعی است که متهم به سیاه‌نمایی شویم. البته من همیشه با واژه سیاه‌نمایی مخالف بودم و معتقد هستم کسانی که هنرمندان را این‌گونه متهم می‌کنند در حال فرار از مسائلی هستند که از بیان آنها واهمه دارند و یا می‌خواهند مثل کبک سر خود را زیر برف کنند تا این وقایع را نبینند.»

گیل‌آبادی ادامه داد: «با مرور تاریخ هنر می‌فهمیم که هر گاه هنرمندان نسبت که یک مسئله بی‌توجه باشند؛ آن مسئله تبدیل به یک معضل جدی می‌شود.»

وی تصریح کرد: «طبیعی است که در چنین نمایشی به سراغ عناصر درام برویم؛ اما این درام در دنیا یک مدل تازه است و همان گونه که در دنیا مرسوم است از ارتباط آیینی استفاده کرده‌ایم.»

کارگردان «یک دقیقه و سیزده ثانیه» توضیح داد: «سعی می‌کنیم اجراهایی مخصوص بانوان داشته باشیم و حتی شرایطی فراهم کنیم تا زنان کارتن‌خواب بتوانند این نمایش را تماشا کنند. نمایش ما اینتراکتیو است و تماشاگران نیز در حین اجرای نمایش می‌توانند اظهار نظر کنند. اکسیر گمشده فضای اجتماعی ما حرف است و ما چاره‌ای جز حرف‌زدن نداریم.»

وی اذعان کرد: «تمام متروپل‌های جهان دچار چنین معضلاتی هستند؛ اما توانسته‌اند تا حد زیادی آن را مهار کنند. ما تاکنون نتوانسته‌ایم کاری کنیم. البته این نمایش هم کاری از دستش بر نمی‌آید؛ اما می‌تواند تلنگری باشد برای نهادهای مربوطه باشد.»

گیل‌آبادی درباره علت انتخاب نام «یک دقیقه و سیزده ثانیه» گفت: «یکی از قصه‌هایی که در این نمایش روایت می‌شود. داستان زنی است که هیچ‌گاه اجازه حرف‌زدن به وی داده نشده و حالا سعی می‌کند طی زمان یک دقیقه و سیزده ثانیه تمام حرفش را بزند.»

در این نشست فاطمه دانشور فعال اجتماعی گفت: «علت وخیم‌شدن آسیب‌های اجتماعی را باید در سیاستگذاری‌های کلان جستجو کنیم. در برنامه اول تا پنجم توسعه کشور، مسئله آسیب‌های اجتماعی مورد غفلت واقع شده بود و ما با تلاش زیاد موفق شدیم در برنامه ششم طی چند فصل محدود، آن را جای دهیم.»

وی ابراز کرد: «غفلت از معضلات اجتماعی موجب شده تا کارتن‌خوابی به یک سبک زندگی تبدیل شود که اکنون تغییر این سبک بسیار مشکل شده است.»

دانشور افزود: «در حال حاضر زیرساخت‌های لازم برای پرداختن به معضلات اجتماعی وجود ندارد. تنها متولی پرداختن به این معضلات سازمان بهزیستی است که آن هم زیرساخت لازم را ندارد.»

سپس ابراهیم حقیقی طراح پوستر نمایش گفت: «از این که اجرای این نمایش موجب پرداختن به این مسائل شده است بسیار خوشحال هستم. اصلاً فلسفه ایجاد هنر، بیان مفاهیم و پیام‌ها است و باید بدانیم که مخاطب پیام این نمایش، ما هستیم که نسبت به این مسائل بی‌تفاوت بوده‌ایم نه زنان کارتن‌خواب.»

هم‌چنین در این نشست از پوستر نمایش «یک دقیقه و سیزده ثانیه» رونمایی شد. این نمایش قرار است از روز یکشنبه یک مرداد، در دو نوبت 21:30 و 19:30 در سالن استاد سمندریان ایرانشهر روی صحنه می‌رود.