از آنجا كه در بسياري از مجتمع‌هاي مسكوني انشعاب آب واحدها مجزا از يكديگر نيست، وجود واحد‌هاي خالي از سكنه باعث افت متوسط مصرف ماهانه در اين مجتمع‌ها مي‌شود، همین امر موجب شده تا مشترکان پر مصرف آب، به دلیل نقص در مکانیسم های موجود آبفا کم مصرف شناخته شوند.

مركز آمار ايران بر اساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال 1390، تعداد واحدهاي مسكوني خالي استان تهران را بيش از 327 هزار واحد بر‌شمرده كه بيش از 10 درصد كل واحد‌هاي مسكوني را تشكيل مي‌دهد.

تعداد واحد‌هاي خالي در برخي مجتمع‌هاي مسكوني نوساز و مسكن مهر به‌گونه‌اي است كه در بسياري از موارد، با وجود مصرف بسيار زياد خانوارهاي ساكن، اما متوسط مصرف حتي به زير 5 مترمكعب افت مي‌كندهمین امر موجب می شود پر مصرف ها مورد تشویق هم قرار گیرند و نه نوعی مشترک کم مصرف آب شناخته شوند.

بطور نمونه ، يك مجتمع 20 واحدي را در نظر بگيريد كه 5 خانوار در آن ساكن است و ميزان مصرف ماهانه در آن براساس ارقام كنتور، 200 مترمكعب در يك ماه بوده است. در محاسبات شركت آب و فاضلاب، متوسط ميزان مصرف در اين خانوار 200 تقسيم بر 20 يعني 10 مترمكعب در نظر گرفته مي‌شود؛ در حالي كه مصرف واقعي هر خانوار 40 مترمكعب است.

 درمورد فوق اينجا، خانوار‌ها با وجود مصرف بيش از 2 برابر الگو، به‌عنوان مشتركان كم‌مصرف قلمداد مي‌شوند.

از سوي ديگر، با فرض كنتور‌هاي تفكيك شده در واحدهای ساختمانی، از آنجا كه تعداد افراد خانوار هر مشترك نامشخص است، نمي‌توان يك الگوي مصرفي دقيق و عادلانه معرفي کرد و پرمصرف را از كم‌مصرف به سادگي جدا كرد. شناسايي و سرشماري تعداد افراد ساكن در هر واحد مسكوني و منظور کردن آن در محاسبات در هر دوره قرائت، كاري غيرممكن است و همین امر موجب می شود تا مقوله قطع آب پرمصرف ها و جریمه آن ها دشوار شود.

حتي شناسايي واحد‌هاي مسكوني خالي از سكنه كاري بسيار دشوار و داراي پيچيدگي‌هاي خاص خود است.

بر پايه جديدترين آمار‌ها، تعداد و نوع خانوار‌ها در حال تغيير است. در كنار خانوار‌هاي پر‌جمعيت ساكن در يك واحد مسكوني، تعداد خانوار‌هاي يك نفره نيز در حال افزايش است. آيا تعيين يك الگوي واحد، مثلا 15 مترمكعب در ماه براي هر دو امري معقول است؟ همچنين مصارف بسيار بالا نيز نشان‌دهنده بي‌مبالاتي و بي‌توجهي مشترك نيست.