پشت صحنه مخالفت‌های ظاهری اصلاح‌طلبان

بیژن مقدم نوشت:

  کابینه حجت الاسلام روحانی ترکیبی است از بیم و امید. گامی به پیش دارد و گامی به پس. بنابراین طبیعی است در مجلس و در میان نمایندگان مجلس نیز موافقان و مخالفانی داشته باشد؛ اما مهم خاستگاه و مبانی مخالفت و موافقت است. اگر روحانی پذیرفته جوانی از دهه 60  را به وزارتخانه‌ای بزرگ و کلیدی بگمارد، مخالفان محترم باید در باب کارآمدی ، عدم تعهد و انقلابی نبودن وی سخن بگویند نه اینکه برخی تحت تأثیر رسانه‌های دشمن با سوابق انقلابی و متعهدانه وی به گونه‌ای مواجه شوند که گویی کار کردن در وزارت اطلاعات جرمی است نابخشودنی که حالا باید از وزیر پیشنهادی توضیح بخواهند که چه کرده است و چه نکرده است. ظاهراً از دیدگاه اینان سرباز گمنام امام زمان ؟عج؟ فقط برای مقابله با داعش خوب است و بس.

  کابینه معرفی شده حاصل توافق جریان اصلاحات و اعتدال است؛ اما چرا جریان اصلاحات در ظاهر به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی هیچ نسبتی با آن ندارد، مسأله مهمی است. اصلاح طلبان که پیش از انتخابات هیچ انتقادی را به دولت به ویژه در بخش‌های اقتصادی برنمی تافتند، از این پس تلاش خواهند کرد با نگاه به انتخابات ۱۴۰۰ سفره‌ای جداگانه برای خود پهن کنند.

بنابراین برخی مخالفت‌های حتی ظاهری با وزرای پیشنهادی را نیز باید در همین مسیر ارزیابی کرد.

نیروهای این جریان در گام اول تلاش کردند تا کابینه روحانی را نه کابینه او بلکه حاصل فشارهای بیرونی (با اشاره به رأس نظام) معرفی کنند اما این پروژه در همان آغاز کار با واکنش به موقع دفتر رهبر معظم انقلاب شکست خورد و جمله صریح روحانی در مجلس برای معرفی کابینه که گفت: در جریان چینش کابینه تحت هیچ فشاری نبوده، نیز مهر پایانی بر این پروژه بود.

جریان اصلاحات در مجلس در عین مخالفت ظاهری به دنبال رأی نیاوردن آنها نیست بلکه بیشتر در تلاش است جمعی از آنان را با رأیی ضعیف راهی کابینه کند.

  کابینه دوم روحانی از حیث میانگین سنی پیرتر از قبل شده است اما از حیث برخی وزرای اقتصادی هماهنگ ترو کارآمدتر نشان می‌دهد.

 وزیر پیشنهادی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در صورت تاب آوردن در مقابل فشارها می‌تواند ضمن عمل به برنامه‌های دولت با پرهیز از توجه به حاشیه‌ها و حاشیه سازی از آسیب‌های وارده به این حوزه جلوگیری کند و این فرصتی است برای روحانی.

 چالش‌های بین  وزارتخانه‌ها باید ریشه‌ای‌تر حل شوند و نه آتش زیر‌خاکستری که هر لحظه می‌توانند شعله ورتر شوند؛ مانند آنچه بین وزارت بهداشت و وزارت تعاون و کار در جریان بوده و هست یا تعارضات احتمالی بین محیط زیست و جهاد کشاورزی و... .

 وزیر پیشنهادی مسکن و شهرسازی با کارنامه غیر قابل قبول در چهار سال گذشته، در صورت رأی آوری حداقل با عمل به نگاه رئیس جمهور در حوزه مسکن، گره گشایی مشکلات مردم باشد و نه نمک بر زخم آنان.

مردم می‌خواهند از لجاجت‌ها دست برداشته شود و مسکن مهر که چشم امید هزاران نفر به آن دوخته شده با کمک دولت به صاحبان آن تحویل شود. برنامه دولت برای صاحب خانه شدن مردم، شفاف اعلام و گزارش عملکرد سالانه ارائه شود. دیگر از هیچ وزیری پذیرفته نخواهد بود که مشکلات و ناکارآمدی‌ها را به دولت قبل منتسب کنند چرا که دولت قبل، دولت جناب روحانی است نه جناب احمدی نژاد!