حسن روحانی کاندیدای دوازدهمین دوره ریاست جمهوری طی سخنانی در گفت‌وگوی تلویزیونی خود با مردم گفت: افراط و تفریط و خشونت نتوانسته باعث خوشبختی هیچ ملت و پیشرفت هیچ کشوری شده باشد.

وی افزود: صاحب این کشور، ملت است؛ ما باید در چارچوب قانون اساسی، قانون مصوب و همچنین خواست مردم و اراده مردم مدیریت جامعه را برعهده بگیریم. در سال 92 همان موقعی که با هم کار را آغاز کردیم، ما با مشکلات فراوانی مواجه بودیم. اما در عین حال امیدهای زیادی هم داشتیم.

کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری تصریح کرد: من از آغاز معتقد بودم با آن امیدها و تلاش‌ها و همبستگی‌ها و هماهنگی‌ها می‌توانیم از مشکلات عبور کنیم. ما آن زمان بیکاری رنج‌آوری را نسبت به جوانان خودمان و جامعه خودمان مواجه بودیم در حالی که در هشت سال گذشته می شد کاری کرد که همه‌ی جوانانی که متولدین دهه 60 بودند و در اواسط دهه هشتاد می‌بایست به شغل و کار می‌رسیدند به اشتغال برسند. متاسفانه در زمینه اشتغال و شغل جوانان کار زیادی انجام نشده بود.

روحانی ادامه داد: آن موقع، شرایط کشور از لحاظ تورم نگران کننده بود. مردم با تورم روزانه و ساعتی مواجه بودند. هر روز در فکر آن بودند که اجناسی را بخرند و انبار کنند برای اینکه احساس می‌کردند در روزهای بعد کالاها گران تر خواهد شد.قدرت خرید کم شده بود. در کنار این مسائل مردم احساس امنیت نمی‌کردند. قطعنامه هایی بالای سر مردم بود، به‌خصوص 1929 که شرایط کشور را در مرز بحران قرار داده بود و مردم نسبت به ماه‌ها و سال‌های آینده خودشان اطمینانی نداشتند به همین دلیل در آغاز امر لازم بود در 5 مورد مهم ما سریعا به تصمیم گیری و اقدام و عمل برسیم.

وی خاطر نشان کرد: مورد اول درباره مذاکرات هسته‌ای بود که باید با دنیا وارد گفت‌وگو و شرایطی که هر روز مردم در انتظار تحریم جدید بودند، متوقف شود. اقدام دوم این بود که برای مهار افسارگسیخته که مردم را نگران کرده بود تدبیری اندیشیده شود و در مسئله سوم، مسئله تولید و کارگاه های تولیدی ما به حرکت در بیاید و ما از رکود خارج شویم و همچنین قدرت خرید مردم افزوده شود و مردم توانایی خرید بیشتری و بهتری را پیدا کنند و بالاخره تصمیم پنجم اینکه مردم ارتباط آسانتری با اطلاعات و دنیا داشته باشند.

کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری با بیان اینکه برای هر 5 موضوع در همان ماه‌های اولیه  تصمیمات لازم اتخاذ شد، خاطر نشان کرد: سه مورد اول به دلیل اهمیت ویژه‌اش، مدیریتش را خودم شخصا به عهده گرفتم. هر هفته دو سه جلسه برای مذاکرات هسته‌ای داشتیم و حداقل در هفته دو جلسه اقتصادی داشتیم.