اختلاف در اطرافیان رئیس جمهور در ستاد/ تعلیق فعالیت های حزب حسن روحانی

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- جلسات حزب اعتدال و توسعه چند هفته ای است که رسما تشکیل نمی شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، حزب اعتدال و توسعه که حزب نزدیک به حسن روحانی رئیس جمهور محسوب می شود چند وقتی است به دلیل اختلاف در شورای مرکزی تشکیل نمی شود.

برخی معتقدند اختلاف بر سر ریاست ستاد انتخاباتی روحانی موجب این اختلاف شده است.

البته برخی نیز معتقدند این اختلاف به دلیل تردید در رای آوری حسن روحانی است.

در آخرین جلسه این حزب، بین(اعضای شورای مرکزی)؛ مرتضی بانک(معاون اجرایی نهاد ریاست جمهوری)، محمود واعظی(وزیر ارتباطات) و محمدباقر نوبخت(دبیرکل حزب و رئیس سازمان برنامه و بودجه) بگومگوهای جدی شکل گرفته است.

حزب اعتدال و توسعه در سال ۱۳۷۸ به ریاست حسن روحانی تأسیس شد

رئیس‌جمهور و چندین تن از دولتیان مانند محمود واعظی، محمد باقر نوبخت و اکبر ترکان در دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران از این حزب اند.

مهم‌ترین بنیانگذاران حزب اعتدال و توسعه عبارتند از:

محمدباقر نوبخت، محمدرضا نعمت‌زاده، اکبر ترکان، فاطمه هاشمی رفسنجانی، محمود واعظی، حسین موسویان، سید احمد زرهانی، مرتضی محمدخان، مجید قاسمی، صلاح‌الدین دلشاد، محمد حسن تولایی و زهرا پیشگاهی‌فرد. چهره‌های مذکور پاییز سال ۱۳۷۸ پس از دیدار با آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی و مشورت با وی بر عملی‌کردن تصمیم‌شان جدی‌تر شدند. رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در این دیدار گفته بود: «اداره کشور با یک جناح فاجعه است و در عوض همه نیروهای معتدل در دو جناح باید متحد شوند تا توسعه سیاسی- اقتصادی را به پیش برند و ستون‌های نظام را تقویت کنند.» 

درنهایت در آستانه برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی (۱۳۷۸-۷۹)، این حزب رسماً تشکیل و محمدباقر نوبخت به عنوان دبیر کل آن انتخاب شد. حسن روحانی از همان ابتدای تشکیل حزب در بیشتر جلسات شورای مرکزی شرکت می‌کرد. در اولین کنگره حزب که بهمن ماه سال ۱۳۸۲ برگزار شد، کاظم جلالی (نماینده شاهرود)، حمیدرضا حاجی‌بابایی (نماینده همدان)، مرتضی بانک، غلامعلی دهقان و حمیدرضایی قلعه به عضویت شورای مرکزی درآمدند. البته، کاظم جلالی و حمیدرضا حاجی‌بابایی پس از کمتر از ۴ سال از حزب کناره‌گیری کردند.

در انتخابات هشتمین دوره ریاست جمهوری، حزب اعتدال و توسعه از سید محمد خاتمی حمایت کرد.

مهم‌ترین فعالیت حزب اعتدال و توسعه که منجر به شهرت بیش از پیش آن شد به انتخابات نهمین دوره ریاست جمهوری برمی‌گردد. اعتدال و توسعه به عنوان اولین حزب سیاسی ایران، در نیمه دوم سال ۱۳۸۳ رسماً از هاشمی رفسنجانی برای شرکت در انتخابات نهم دعوت به عمل آورد. این در حالی بود که حزب کارگزاران سازندگی به فکر گزینه‌ای غیر از هاشمی رفسنجانی یعنی میرحسین موسوی بود.

با نیامدن موسوی، کارگزاران نیز از هاشمی رفسنجانی حمایت کرد. پس از اعلام کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی در اردیبهشت ۱۳۸۴ محمدباقر نوبخت، سخنگوی ستاد انتخاباتی وی شد. جلوداری این حزب نسبت به دو تشکیلات دیگر درون گفتمانی و نزدیک به هاشمی رفسنجانی یعنی حزب کارگزاران سازندگی و حزب اسلامی کار باعث شد که نقش‌آفرینی حزب اعتدال و توسعه بیشتر به چشم آید. هاشمی رفسنجانی در انتخابات سال ۱۳۸۴ نتوانست بر رقیب خود، محمود احمدی‌نژاد غلبه کند و این آغاز دور جدیدی از حیات سیاسی حزب اعتدال و توسعه بود. اعتدال و توسعه در مقطع ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ یکی از احزاب اصلی منتقد محمود احمدی‌نژاد به‌خصوص در حوزه مسائل اقتصادی بود.

جلسات حزب اعتدال و توسعه از سال ۱۳۹۱ مجدداً فعال شد. غلامعلی دهقان، سخنگوی اعتدال و توسعه برای اولین بار در آبان ۱۳۹۱، در کنفرانس خبری در نمایشگاه مطبوعات خواهان حضور حسن روحانی در انتخابات ۱۳۹۲ شد. او تأکید کرد که اجرای استراتژی جذب حداکثری مطرح شده از سوی رهبری توسط حسن روحانی به بهترین شکل ممکن می‌تواند تحقق یابد. دهقان در شرایطی که کمتر کسی حضور حسن روحانی در انتخابات را جدی می‌گرفت، بارها بر ضرورت حضور روحانی تأکید می‌کرد.

سخنگوی اعتدال و توسعه در آخرین هفته اسفند ۱۳۹۱ از قطعی‌شدن حضور روحانی در صحنه انتخابات خبر داد که این بار با بازتاب‌های گسترده بین‌المللی نیز همراه شد. در ادامه اعضای شاخص اعتدال و توسعه، کلیدی‌ترین مسئولیت‌ها در ستاد روحانی را از آن خود کردند. محمدرضا نعمت‌زاده به عنوان رئیس ستاد، اکبر ترکان قائم‌مقام ستاد و محمدباقر نوبخت سخنگوی ستاد حسن روحانی بوده‌اند. علاوه بر این افراد، محمود واعظی و مرتضی بانک هم در حلقه حامیان روحانی حضور داشتند. کمی بعد شخصیت‌های نزدیک به جریان اعتدال گرایی و اصلاحات از جمله هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و حسن خمینی از حسن روحانی حمایت کردند. در نهایت حسن روحانی توانست در انتخابات ریاست جمهوری اکثریت مطلق (۵۰٫۷۱ ٪) آراء را به خود اختصاص دهد و هفتمین رئیس جمهور ایران شود.

در دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی دو جریان سیاسی اصلاح طلبان و حزب اعتدال و توسعه، با یکدیگر به توافق رسیدند تا یک لیست مشترک در سرتاسر کشور معرفی نمایند.