سردار حسین نجات جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درخصوص عملکرد سران فتنه در سال 88 که منجر به حصر آنها در زمستان سال 89 شد، اظهار داشت: علیرغم خیانت‌ها و جفایی که سران فتنه به نظام کردند و خسارت‌های فراوانی که وارد آوردند، نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران پس از فتنه 88 به مدت 20 ماه با آنها مماشات کرد و به جای برخورد قضایی، به آنان اجازه داد به راحتی حرف‌های خود را بزنند تا مردم پی به ماهیت آنها ببرند.

نجات افزود: در طول این مدت آقای میرحسین موسوی حداقل 20 بیانیه صادر و در آنها نظام جمهوری اسلامی را به دیکتاتوری و عبور از خط امام(ره) و آرمان‌های انقلاب متهم ساخت و مردم را به سازماندهی و ایجاد تشکیلات برای براندازی نظام اسلامی تشویق کرد.

وی ادامه داد: خوب است خبرگان و افراد عاقل و موجه، این بیانیه‌ها را دقیق بخوانند و ببینند آیا کسی که قصد براندازی و سازماندهی مردم برای براندازی یک نظام را دارد، غیر از این، کار دیگری انجام می‌دهد؟

جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه خاطرنشان کرد: در طول این مدت، عمده کار دلسوزان نظام به خصوص مقام معظم رهبری، تبیین ابعاد فتنه به ویژه پیوند بین جریان فتنه و ضدانقلاب و سرسپردگان غرب به خصوص آمریکا و رژیم صهیونیستی بود که اتفاقا شاهد مثال هم نشان می‌داد. 

نجات اضافه کرد: علیرغم حمایت‌های آشکار و پنهان رئیس جمهور آمریکا و رئیس رژیم صهیونیستی از سردمداران فتنه به عنوان یک جریان غربگرا، سران فتنه هیچ گاه از آنان اعلام برائت نکردند و در مقابل شعارهای «مرگ بر اصل ولایت فقیه»، «انتخابات بهانه است اصل نظام نشانه است»، «استقلال آزادی جمهوری ایرانی» و «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» نه واکنشی نشان ندادند و نه محکوم کردند.

وی گفت: آنها حتی در مقابل حرمت‌شکنی‌های روز عاشورا نیز به جای محکوم کردن فتنه‌گران، از آنان با عنوان مردم خداجو دفاع کردند.

جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه با بیان اینکه این فتنه‌انگیزی‌ها و تحریک هواداران تا 25 بهمن 89 ادامه داشت تصریح کرد:در بهمن 89 سران فتنه در یک عمل منسجم هم از داخل زندان و هم خارج از کشور برای هماهنگی با BBC و VOA دنبال موج جدیدی از فتنه بودند؛ آن هم با مشابهت سازی جریان فتنه و جشن به اصطلاح سبز با بیداری عربی که البته آنها اصطلاح بیداری عربی را به کار می‌بردند و ما بیداری اسلامی می‌گوییم.

نجات ادامه داد: آنها (سران فتنه) جمهوری اسلامی را با حکومت‌های دیکتاتور مصر و تونس مشابهت سازی کردند و در یک اقدام هماهنگ با داخل زندان و رسانه‌های استکباری، مردم را به راهپیمایی و ریختن به خیابان‌ها به بهانه حمایت از انقلاب مصر فراخواندند در حالیکه جمهوری اسلامی چه در بیان و چه در عمل همیشه مدافع بیداری اسلامی بوده است.

وی با بیان اینکه سران فتنه می‌خواستند با مشابهت سازی اعتراضات خود با بیداری اسلامی، جریان جدیدی را علیه حاکمیت راه بیندازند، اظهار داشت: آقایان کروبی و میرحسین که جزو سران فتنه به شعار می‌رفتند، از وزارت کشور درخواست راهپیمایی از میدان امام حسین(ع) تا میدان آزادی کردند درحالیکه 3 روز قبل یعنی در 22 بهمن، مردم راهپیمایی انجام داده بودند و برائت خود را از دشمنان نظام ابراز کردند و پیوستگی و حمایت خود را از بیداری اسلامی اعلام کرده بودند. دیگر چه ضرورتی برای انجام یک راهپیمایی دیگر بود؟

جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه خاطرنشان کرد: علیرغم مخالفت وزارت کشور، هم با تحریک سران فتنه‌گر و هم با تهییج رسانه‌های بیگانه، تجمعی در سطح بسیار محدود در پیاده‌روهای خیابان انقلاب انجام شد و من فکر می‌کنم جمعیت آنها به 3 هزار نفر هم نرسید.

نجات اضافه کرد: با این حال، آنها با نیروهای انتظامی درگیر شدند و خساراتی وارد کردند.

وی گفت: متاسفانه آقای موسوی و کروبی در فردای آن روز یعنی 26 بهمن اطلاعیه‌ای صادر کردند و از تجمع وسیع و گسترده به اصطلاح مردم تقدیر و نظام را به خاطر مقابله با این تجمع غیرقانونی محکوم کردند.

جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه با بیان اینکه جریان فتنه آمده بود که بار دیگر تجمع‌ها و اردوکشی‌های خیابانی و درگیری‌ با نظام را راه بینداز، افزود: فتنه جدید، انشقاق جدید و ایجاد اردوکشی‌های جدید خیابانی در دستور کار آنها قرار داشت و در این زمان بود که نظام به این نتیجه رسید که این مماشات و این تحمل و رفتار خویشتندارانه با سران فتنه نه تنها آنها را پشیمان نکرده و به دامان ملت برنمی‌گرداند، بلکه آنها را جری‌تر هم کرده است. لذا قوه قضائیه به این نتیجه رسید که نباید این اندازه مماشات با اینها انجام دهد چراکه سوءاستفاده می‌کنند و فتنه جدیدی راه می‌اندازد.

نجات با بیان اینکه بعد از 20 ماه تحمل، قوه قضائیه از مراجع قانونی کشور درخواست کرد این سران فتنه را حصر کنند، گفت: البته در بسیاری از نظام‌ها همین مقدار نیز عمل نمی‌شود و علی‌القاعده باید این افراد را همان موقع محاکمه می‌کردند اما مصلحت نظام و قوه قضائیه در حصر بود و این حصر عملی شد.