با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست‌جمهوری، تعدادی از سیاسیون به اظهار نظر درباره وعده‌های آقای حسن روحانی رییس‌جمهور پرداخته و برخی از او انتقاد و برخی دیگر نتیجه عملکردهای فعلی را به آینده حواله می‌دهند. دولت که در ابتدای فعالیت خود وعده‌های زیادی برای رفع مشکلات اقتصادی، بیکاری و مشکل رکود داده بود حالا با نزدیک شدن به ایام انتخابات ترجیح می‌دهد با کمک گرفتن از پدران معنوی ثمره چهارسال کار اجرایی و حکومت را به آینده حواله دهد. آینده‌ای که معلوم نیست می‌توان به آن امیدوار بود یا همانند سه سال فعلی عملکرد دولت فقط باید شعارها و وعده‌های آن را شنید.

آقای روحانی روزی از برنامه صد روزه برای حل مشکلات اقتصادی و روزی از رفع کامل تحریم‌ها در روز اجرای توافق صحبت می‌کرد اما به مرور معلوم شد که این وعده‌ها خیلی با واقعیت همخوانی نداشته و حتی در خیلی جاها صدای مردم را هم در آورده است به گونه‌ای که رسانه آمریکایی با فرستادن خبرنگار خود به بازار تهران نظر مردم را درباره پسابرجام جویا شده و آنها جواب‌های جالبی به این نظرخواهی داده‌اند.

روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز دراین‌باره نوشته است: برخی ایرانیان کار دولت روحانی در بالا بردن انتظارات برای بهبود اقتصادی را اشتباه می‌دانند. از زمانی که تحریم‌ها رسماً برداشته شد، امیدها (برای هجوم سرمایه خارجی به ایران) از بین رفت. یکی از بازاریان تهران می‌گوید: کاخ سفید همواره گفته اگر ایران همکاری کند، اما ایران همه کاری کرده و تعهدات (آمریکا) اجرا نشده است.

حالا دولت که امیدواری زیادی به حل مشکلات اقتصادی بعد از برجام داشت، در تلاش است آینده‌ای ترسیم و حل مشکلات را به آن گره بزند. سیاستی که پدر معنوی دولت یازدهم، آیت‌الله هاشمی رفسنجانی آن را خوب بلد است و تاکنون چندین بار در مراسم‌های گوناگون آن را تکرار کرده است.

سیاستی که حل مشکلات را به دور بعد روحانی کلید می‌زند و دست‌هایی را در کار می‌بیند که نمی‌گذارند روحانی الان کار کند ولی در آینده می‌تواند. نقطه شروع سخنان آقای هاشمی رفسنجانی ۲۰ مردادماه بود که در جمع مدیران وزارت آموزش‌وپرورش با قاطعیت گفت: من مطمئن هستم که در دوره دوم دولت روحانی این مشکلات حل خواهد شد.

آقای هاشمی رفسنجانی ۱۴ شهریورماه امسال در گفت‌وگو با پایگاه شخصی‌اش گفته است: آقای روحانی با همین کابینه می‌تواند به اهداف خود برسد، مگر اینکه این مزاحمت‌ها نگذارد که دارد نمی‌گذارد. من احتمال می‌دهم که ان‌شاءالله ایشان به دور بعدی می‌آیند و دور بعدی شجاع‌تر کارهایش را انجام می‌دهد و ما گام بلندی را در ۴ سال بعدی می‌بینیم. وی که روزگاری معتقد بود روحانی سه درصد رأی داشته و با سبد رأی او به پیروزی رسیده این روزها عزمش را جزم کرده تا با وعده آینده مجدداً روحانی را به ریاست‌جمهوری دوازدهم برساند.

وی هشتم شهریورماه امسال نیز در مراسم افتتاح پروژه‌های عمرانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند، گفت: امیدوارم در دوره بعدی دولت دکتر روحانی، قدم‌های بسیار بلندی برداریم و ایران را به جایگاهی که استحقاق آن را دارد، برسانیم.

در این برنامه ظاهراً خانواده هاشمی رفسنجانی هم نقش فعالی دارند بطوری‌که دختر وی خانم فاطمه هاشمی خرداد امسال در گفت‌وگویی با هفته‌نامه صدا تأکید کرده است: برنامه‌هایی که دولت روحانی برای کشور دارد در دور دوم انتخابات به ثمر خواهند نشست و نیاز است که آقای روحانی حتماً در دور بعد شرکت داشته و برنامه‌های خود را به سرانجام برساند.

تلاش‌های امروز هاشمی برای رأی‌آوری روحانی و وعده به آینده‌ای مبهم در حالی است که خود وی ۲۳ اسفندماه ۱۳۹۳ در گفت‌وگو با روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد، گفته است: فقط دست او (رییس‌جمهوری) نیست که بخواهد به تنهایی تصمیم گیرد؛ البته ایشان بیش از حد قدرت اجرایی، وعده داد.

اصلاح‌طلبان هم که خیلی از شعار عبور از روحانی بدشان نمی‌آید از عدم تحقق وعده‌های آقای روحانی ناراحتند.

آقای مرتضی حاجی از وزرای دولت اصلاحات که در شورای سیاستگذاری انتخاباتی اصلاح‌طلبان هم فعال است، در گفت وگو با روزنامه آرمان معتقد است: آقای روحانی به‌رغم تلاش‌هایی که در این زمینه انجام داده‌اند، موفق نشده‌اند این وعده‌ها را محقق کنند. از سوی دیگر برخی از شعارهای آقای روحانی نیاز به زمان زیادی دارد و نمی‌توان در کوتاه مدت درباره آنها قضاوت کرد.

آقای عبدالله ناصری، عضو دیگر شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان هم در مردادماه گفته بود: اصلاح‌طلبان از روحانی گلایه دارند. او و برخی نزدیکانش به قول و قرارهایشان با جریان اصلاحات و حتی چهره‌های معتدل نظام مثل آقایان حسن خمینی، هاشمی رفسنجانی و علی‌اکبر ناطق نوری پایبند نبوده‌اند.

به نظر می‌رسد در سال پایانی دولت یازدهم، بعد از عدم تحقق وعده‌های رییس‌جمهور، آقای هاشمی رفسنجانی به میدان آمده تا بار وعده‌های جدید را به دوش بکشد اما شاید چندان متوجه نیست که مردم بعد از سه سال دیگر وعده‌ها را جدی نمی‌گیرند و تنها عمل می‌خواهند.