پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مینا فرقانی- یادی کنیم از نادر ابراهیمی عزیز که در گوشه گوشه‌های عاشقانه آرام خود، بابهانه و بی‌بهانه، وطن را سخت ستود و یادمان داد جای وطن، دقیقا در بطن عاشقانه‌هاست: «گاهی باید سخت گرفت و ایستاد و ایستاده شهید شد.

 گاهی باید نشست و حتی دراز کشید و زندگی کرد. هر مسئله ویژگی‌های خودش را دارد. اگر پای آرمان و وطن درمیان باشد، البته فرقی نمی‌کند که ایستاده بمیریم یا اره‌‌مان کنند یا با تبر بیندازندمان. به هر حال مرگ صدهزار بار بهتر از کوتاه آمدن است». اجتماع عظیم و هر ساله از افرادی به نام «هم‌میهن»، در جایی به نام «وطن» و با انگیزه‌ای به نام « دین و آرمان» ستودنی ا‌ست و شایسته دیده شدن. چه بهتر که این رویداد ملی در فضای مجازی هم به‌طور گسترده‌تری منعکس شود. رسانه ماییم که هر کدام‌مان کلی صفحه و فالوئر در فضای سایبر داریم. بیایید از این توان بالقوه، بهتر استفاده کنیم!

1- شما به یک چالش دعوت شده‌اید

حقیقت این است که شما به یک چالش دعوت شده‌اید؛ یک چالش ملی! شما هر سال به این چالش دعوت می‌شوید و هر سال هم شیک‌تر از سال پیش دماغ بعضی‌ها را به خاک می‌مالید! نیازی نیست سطل آب یخ را روی سرتان خالی کنید یا شن و خاک بر سرتان بریزید یا از کسی بخواهید به شما سیلی بزند یا بلایی سر دیگران بیاورید و فیلمش را منتشر کنید. راهپیمایی «22بهمن» یک چالش ملی است که همه می‌توانند در آن شرکت کنند. لازم نیست حتما معروف باشید تا به این چالش دعوت شوید. همین که ایرانی باشید، کافی ا‌ست! دلتان را بردارید و با فرزندان این آب و خاک همراه شوید. دنیای مجازی، از زمان فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی، چالش‌های احمقانه زیادی را به‌خود دیده. باشد که ما با ایجاد یک موج مجازی از شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی، از یک چالش عاقلانه و انقلابی رونمایی کنیم تا درسی باشد برای دست‌اندرکاران چالش‌های مسخره و شرکت‌کنندگان بیکار آنها.

2- یک چالش مجازی بسازید

چالش «22بهمن‌ماه» از سال‌ها پیش که خبری از شبکه‌های اجتماعی نبود، برگزار می‌شد. آن زمان که این همه شبکه مجازی وجود نداشت، مردم ناچار بودند عقاید و خواسته‌هایشان را روی دیوارهایی از جنس آجر و سیمان ثبت کنند که هم سخت پاک می‌شد و هم بازدیدکنندگان محدودی داشت! اما حالا که این همه صفحه شخصی سایبری داریم، می‌توانیم از آنها برای ثبت بخشی از تاریخ کشورمان استفاده کنیم و یک موج مجازی راه بیندازیم که دیگران هم در آن روز از قاب دوربین خود و با واژگان خود، وطن و هموطنان همچنان انقلابی خود را توصیف کنند.

3- دیگران را به چالش دعوت کنید

شما و فالوئرهایتان یک موج بالقوه هستید که می‌توانید حرکت همدیگر را تقویت کنید و نهایتا به یک جریان تبدیل شوید.چرا که نه؟! دوستان‌تان را به این چالش ملی دعوت کنید. شما حق دارید آن رگ «زیر بار حرف زور نرو»ی خود را به رخ دنیا بکشید! ابزارش را هم که عدو سبب خیر شده و در اختیارتان گذاشته. از دوستان‌تان بخواهید به تصور کلیشه‌ای بودن، از انتشار محتوای تولیدی‌شان نترسند. باور کنید شکوه این مردم هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود. اما می‌توانید از زوایایی که فکر می‌کنید کمتر به موضوع پرداخته شده، نگاه کنید.شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ‌های شما از قابلیت و پتانسیل خوبی برای انعکاس این رویداد برخوردارند.اگر می‌توانید، در کانون‌های فرهنگی و مذهبی محله‌هایتان مسابقه عکاسی با موضوع راهپیمایی 22بهمن برگزار کنید یا پیشنهادش را به مسئولان کانون بدهید.

4- به فکر ثبت این لحظه‌ها باشید

همه ما سعی می‌کنیم از لحظه‌های به یاد ماندنی زندگی‌مان یادگاری داشته باشیم. اساسا انگیزه استفاده از دوربین و دفتر خاطرات همین است. کشور خود را بخشی از زندگی‌تان ببینید و لحظات شیرین آن را یادگاری نگه دارید. شما می‌توانید در ثبت تاریخ کشور خود نقش داشته باشید. یکی از نقاط عطف این تاریخ که هر سال تکرار می‌شود، 22بهمن‌ماه است که مردم ایران، فارغ از تمام مشکلات زندگی و خاله‌زنک‌بازی‌های سیاسی و جناحی، به خیابان می‌آیند و آرمان‌هایشان را فریاد می‌زنند. وقتی از سراسر دنیا برای ثبت این لحظه‌ها، به ایران می‌آیند، شما چرا این فرصت را از دست بدهید؟ از تکنولوژی روز دنیا که در دسترس‌تان قرار دارد، استفاده کنید و این تاریخ را به تصویر بکشید. این رویداد که نشانه‌ای از اصالت میهن‌دوستی، ایمان و آرمان‌خواهی شما و هموطنان‌تان است، ارزش ثبت و ضبط را دارد.

5- سوژه‌یاب و سریع باشید

انتخاب سوژه تا حد زیادی سلیقه‌ای است؛ ممکن است کسی سوژه‌ای را بسیار جذاب بداند اما شما فکر کنید همان سوژه به آماده کردن دوربین هم نمی‌ارزد! با این حال معمولا اتفاقاتی که اطراف یک «پرچم» می‌افتند، هرچند ساده، اما اثرگذارند؛ چون اساسا «پرچم» یک عنصر الهام‌بخش و دوست‌داشتنی است. مگر می‌شود آدم وطنش را دوست داشته باشد و پرچمش را نه؟!پرچم اگرچه همیشه به یک رنگ و طرح است، اما هرگز کلیشه‌ای نمی‌شود. حواس‌تان به پرچم‌ها و آنهایی که پرچم راحمل می‌کنند، باشد. بعضی از آنها بارقه‌هایی از خصلت «علمداری» دارند... اگر سوژه جالبی پیدا کردید، تمام صبح را وقت ندارید که از آن عکس بگیرید. سریع عمل کنید. در مراسم راهپیمایی همه‌‌چیز متحرک و رونده است!این نکته را هم به‌خاطر داشته باشد که در شبکه‌های اجتماعی، همه دانش‌آموخته رشته عکاسی نیستند و نگاه حرفه‌ای ندارند؛ تا حد امکان عکس‌هایی بگیرید که عموم مخاطبان‌تان آنها را بفهمند، پیچیده‌اش نکنید، همه که هنری نیستند.

6- تگ‌های مناسب و دقیق بزنید

«تگ» یا «هشتگ» را به‌منظورهای مختلف به‌کار می‌گیرند؛گاهی تگ، انگیزه شما را از گرفتن عکس توضیح می‌دهد (مثلا کلاس گذاشتن برای خارجی‌ها با استفاده از اقتدار ملی!)، گاهی با استفاده از تگ به مکان عکس اشاره می‌کنید (مثلا میدان انقلاب!) و گاهی موضوع یا مناسبت خاصی را درنظر دارید (مثلا راهپیمایی 22بهمن‌ماه 1394). اینکه مثلا با دوست‌تان به راهپیمایی رفته‌اید، دلیل نمی‌شود که زیر عکس بنویسید «من و فلانی، یهویی!». شما و فلانی «یهویی» به چه منظور و به کجا رفته‌اید؟! برای عکس‌هایتان تگ‌های دقیق و مرتبط بزنید.

اوصیکم به بازنشر

برای اینکه یک موج مجازی، بزرگ‌تر شود و در فضای سایبر جای خود را باز کند، بازنشر را فراموش نکنید. به دوستان‌تان کمک کنید، مطالبشان بیشتر و بهتر دیده شود.قبل از بازنشر هم تگ‌های مناسب خود را اضافه کنید. مجبور نیستید مطلب یا عکسی را فقط در همان شبکه‌ای که آن را دیده‌اید، بازنشر کنید. کپی‌پیست را برای همین وقت‌ها گذاشته‌اند! البته لطفا با درج منبع و اسم نویسنده کپی کنید که بعدا کدورتی پیش نیاید. می‌توانید در کامنت‌ها هم تگ بزنید یا افراد علاقه‌مند و مرتبط را صدا بزنید (منشن کنید) که بیایند و مطلب موردنظر شما را ببینند. همیشه که قرار نیست برای خواندن طنز یا دعواهای جناحی بچه‌محل‌هایمان را زیر پست‌های مردم صدا بزنیم! گاهی هم بحث همدلی است و همزبانی.

یک شهر منتظر شماست

روزگار چرخید و چرخید و یک «۲۲ بهمن» دیگر از راه رسید. حالا همه، عزمشان را جزم کرده‌اند تا یک مراسم باشکوه دیگر را برگزار کنند.

 شرکت در هر مراسم و آیینی، آداب خاص خودش را دارد. البته لطف مراسم‌ «۲۲ بهمن» به این است که هرکسی با آداب و رسوم خودش آن را برگزار می‌کند. اما با همه این احوالات بهتر است که یک آداب حداقلی هم در این گردهمایی بزرگ و ملی رعایت شود.

از همه جای شهر، به آزادی می‌رسید

مبدأهای سنتی راهپیمایی ۲۲بهمن در تهران ، میدان امام‌حسین(ع)، میدان ابوذر، میدان معلم، میدان منیریه، میدان هفتم تیر، امیرآباد، خیابان ستارخان، میدان توحید، خیابان اشرفی‌اصفهانی و فلکه دوم صادقیه درنظر گرفته می‌شوند. سعی کنید قبل از راه افتادن و روز قبل، مسیر خود و محدودیت‌های آن را خوب بررسی کنید. البته وسایل نقلیه عمومی در بیشتر نقاط شهر حضور دارند تا شما را به مبدأها برسانند. مترو هم که گزینه مناسبی است. مسیرها هم به‌طور دقیق‌تر، همین امروز از رسانه‌ها اعلام خواهد شد.

از ایستگاه‌های فرهنگی استفاده کنید

این را هم بد نیست بدانید که شهرداری تهران از میدان امام‌حسین(ع) تا میدان آزادی، بیشتر از ۶۰ ایستگاه فرهنگی مختلف طراحی کرده است تا به راهپیمایان خدمات ارائه دهند. در این ایستگاه‌ها می‌توانید محصولات فرهنگی متناسب با این روز را دریافت کنید. پایانه‌های تاکسی و اتوبوس و مترو و... هم برای چنین روزی بسیج شده‌اند. یک شهر منتظر شماست.

به انتخابات بیندیشید

انتخابات نزدیک است. اعضای 2 مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، با رأی مستقیم مردم انتخاب خواهند شد. حالا که راهی راهپیمایی ۲۲ بهمن شده‌اید بد نیست در این باره نیز مشاوره‌هایی داشته باشید. معمولاً افراد صاحبنظر و مطلع زیادی در راهپیمایی حضور دارند که می‌توانند محل مراجعه و مشاوره شما قرار بگیرند. تبلیغات انتخابات مجلس شورای اسلامی از ۲۹ بهمن شروع خواهد شد. تبلیغات مجلس خبرگان هم از‌‌ همان ۲۲بهمن آغاز می‌شود. احتمالاً بروشورهایی در این زمینه هم به دست‌تان خواهد رسید که می‌تواند اطلاعات شما را بیشتر کند. اما حضور صاحبنظران و روحانیون مطلع را در این راهپیمایی از دست ندهید و سؤالات انتخاباتی‌تان را حتماً از آنها بپرسید.

کفش مناسب بردارید

برای راهپیمایی باید کفش‌های مناسبی داشته باشید. حتی اگر کفش‌هایی که استفاده می‌کنید اندکی کهنه باشند هم مشکلی ندارد چون قصد اصلی، پیاده‌روی و همراهی با جمعیت است. کفش‌های کتانی بهترین گزینه هستند و کفش‌هایی که کمی پایتان را اذیت می‌کنند و تنگ هستند و غالبا برای جلسات و مهمانی‌ها استفاده می‌کنید، بد‌ترین گزینه‌ها.

لباس گرم داشته باشید

احتمال دارد که این چند روز پیش‌رو، دمای هوا افت قابل توجهی داشته باشد. این یعنی که اگر قصد دارید به راهپیمایی بیست و دوم بهمن بپیوندید بهتر است که لباس گرم همراه خودتان داشته باشید. البته اگر از طریق مترو و... می‌خواهید بیایید هیچ اشکالی ندارد که لباس گرم را دست‌تان بگیرید یا داخل نایلونی بگذارید تا وقتی که از فضای سرپوشیده خارج شدید از آن استفاده کنید. شال گردن و کلاه هم که حتما یادتان نرود؛ با توجه به اینکه چند ساعتی در فضای باز هستید، برای نگه داشتن گرمای بدن بسیار مناسب است. کار از محکم‌کاری عیب نمی‌کند؛ احتیاطا اگر چتری همراه‌تان باشد ضرر نمی‌کنید. بعضی مناطق بارانی هستند.

کم‌سن و سال‌ها را همراه بیاورید

حتما کودکان و نوجوانان خانواده‌تان را با خود همراه کنید و بیاورید. جدا از آشنا شدن این گروه‌ها با فضاهای ارزشی و انقلابی، آنها می‌توانند بین راه از ایستگاه‌های خاص کودکان و نوجوانان و نیز ایستگاه‌های پخش مستقیم برنامه‌های صدا و سیما که غالبا با حضور مهمانان شناخته‌شده‌ای همراه است استفاده ببرند. البته به‌احتمال زیاد سرعت حرکت شما کند‌تر می‌شود اما ارزش‌اش را دارد؛ تعبیر انقلابی ضرب‌المثل «هم فال است و هم تماشا» را با این کار می‌توانید بعینه ببینید.

از محدودیت‌های ترافیکی مطلع باشید

راهپیمایی ۲۲ بهمن باعث ایجاد محدودیت‌هایی ترافیکی در سطح شهرهای بزرگ و به خصوص تهران هم می‌شود. 2گروه باید به این محدودیت‌ها توجه داشته باشند: کسانی که با وسیله شخصی راهی مراسم می‌شوند و کسانی که احیانا کاری برایشان پیش آمده یا بلیت سفر دارند و باید راهی منطقه‌ای شوند که از میان مسیر راهپیمایی می‌گذرد. آنها که با ماشین شخصی و موتورسیکلت می‌آیند می‌توانند وسایل خودشان را در نقطه‌هایی که از طرف پلیس ناجا برای پارک کردن تعیین شده پارک کنند. آنهایی هم که قصد دارند از این سر شهر به آن سر شهر (مثل فرودگاه، راه‌آهن و...) برسند یا سریع‌تر اقدام کنند تا دچار این محدودیت‌ها نشوند و یا از طریق تماس با ۱۲۰ و یا مراجعه به سایت rahvar.120.ir از آخرین محدودیت‌ها مطلع شده و مسیرشان را به نسبت آنها تغییر دهند.

اهمیت آب‌معدنی را درک کنید

از دیگر نکاتی که در این راهپیمایی می‌توانید رعایت کنید به همراه داشتن آب‌معدنی و مقداری خشکبار و خوردنی‌های سبک است؛ صرفا برای زمانی که ضعف کرده‌اید. البته اگر کودک و افراد مسنی را به همراه می‌برید، برداشتن آب معدنی جزو ضروریات است. برای بچه‌های کم‌سن و سال حتما پوشک، لباس گرم و... بردارید. می‌دانیم که سخت است اما تا حد امکان از کالسکه بچه استفاده نکنید؛ تراکم جمعیت واقعا اجازه حرکت را به شما نخواهد داد.

موارد مشکوک را گزارش کنید

نکته دیگری که باید از آن مطلع باشید گزارش موارد مشکوک است. البته شما که پلیس نیستید و نیازی به تجسس در احوالات دیگران هم نیست ولی اگر اتفاقی به مورد مشکوکی برخورد کردید، سریع به نیروهای امنیتی و پلیس اطلاع دهید. از دامن زدن به اختلافات قومی یا مذهبی تحت هر عنوانی خودداری کنید. ۲۲ بهمن یک مناسبت ملی است و آن را نباید فدای نگاه‌های اختلاف‌افکنانه کرد. به بچه‌ها هم بسپارید که اگر گم شدند، سریع به نیروهای پلیس مراجعه کنند. نیروهای پلیس را با نوع لباس، نشان آنها بدهید تا دقیقا در ذهنشان بماند.

حق دیگران را رعایت کنید

از دیگر کارهایی که شایسته است در چنین روزی انجام دهید، رعایت بهداشت عمومی و حقوق دیگران است. اگر لابه‌لای جمعیت دیدید که خانم یا خانم‌هایی هستند که نمی‌توانند ادامه مسیر را طی کنند و معذب هستند آنها را راهی قسمتی از خیابان کنید که راحت‌تر باشند. درکل رعایت حال خانم‌ها و مسن‌ها و کودکان را بکنید. از ریختن ظروف یک‌بار مصرف، پوستر، کاغذ و... در خیابان‌ها و معابر نیز خودداری کنید. از سوی دیگر اگر چند تکه روزنامه یا نایلون بزرگ هم به همراه داشته باشید، بد نیست؛ برای اوقات خستگی می‌تواند به یاری شما بیاید. به همراه داشتن مهر هم فکر بدی نیست. می‌توانید نماز ظهر را در‌‌ همان محل مراسم به جماعت بخوانید. اگر افراد مسن با شما هستند به همراه آوردن صندلی‌های کم‌حجم تاشو فکر خوبی است تا هر وقت که نیاز پیدا کردند استراحتی بکنند.

این نکات مترویی را رعایت کنید

خیلی‌ها برای پیوستن به موج جمعیت راهپیمایان از مترو استفاده می‌کنند. در اینجا هم چند تا نکته را باید رعایت کنید تا اذیت نشوید. اول اینکه سعی کنید در ایستگاه‌های شلوغ پیاده نشوید و احتیاطا یکی، دو ایستگاه قبل‌تر پیاده شوید. تردد در ایستگاه‌های شلوغ و جمعیتی که بسیار آرام‌آرام پله‌ها را بالا می‌رود تا به خیابان برسد ممکن است برای خیلی‌ها آزاردهنده باشد؛ خاصه کسانی که مشکلات جسمی و تنفسی و... هم دارند. از سوی دیگر با مراجعه به سایت Tehran. ir و کلیک کردن روی بخش مترو، می‌توانید از اینکه کدام ایستگاه‌ها در روز ۲۲ بهمن کار نمی‌کنند مطلع شوید. اگر هم به واسطه شلوغی مترو حالتان بد شد می‌توانید به متولیان مترو و راهپیمایی اطلاع دهید تا شما را به جای مناسبی راهنمایی کنند. رایگان بودن متروی تهران هم از خدماتی است که برای این روز درنظر گرفته‌اند. اتوبوس‌ها هم در مسیرهای منتهی به راهپیمایی، خدماتی رایگان خواهند داشت.

به فکر بازگشت هم باشید

کوهنوردان حرفه‌ای، رویکرد جالبی در کار خودشان دارند: از نظر آنها با فتح قله، نه تنها کار تمام نشده که تازه کار اصلی شروع شده است؛ فرود آمدن از قله که آن را کار سخت‌تری می‌دانند. ماجرای راهپیمایی رفتن هم چنین است: بازگشتن از راهپیمایی، کار سخت‌تری است. هنگام بازگشت یادتان باشد که با موج جمعیت همراه نباشید، چرا که سوار اتوبوس و مترو شدن را سخت می‌کند. یا زود‌تر یا دیر‌تر از موج جمعیت راه بیفتید. محل دقیق اتوبوس‌هایی که شما را به مبدأ می‌برند را در‌‌ همان ابتدا که پیاده می‌شوید بپرسید تا یادتان بماند. کمی پیاده‌روی کنید تا به ایستگاه‌های خلوت‌تر اتوبوس و مترو برسید.