پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- شرایط حاکم برای دوران انتخابات مجلس شورای اسلامی در میان بدنه حامیان دولت یازدهم حاکی از افزایش دامنه اختلافات میان بازوهای سیاسی رییس دولت یازدهم است. رقابت سیاسی میان حزب کارگزاران سازندگی و حزب اعتدال و توسعه از هم اکنون آغاز شده است. دوستان سیاسی که به رقیبان سیاسی بدل گشته‌اند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، حزب کارگزاران سازندگی از دل دولت دوم هاشمی رفسنجانی خارج شد؛ حزبی دولت ساخته که برای تصاحب کرسی‌های مجلس شورای اسلامی وارد رقابت‌های سیاسی شد؛ محمد عطریانفر حزب کارگزاران سازندگی را «شبیه به یک جنبش فکری» پس از جنگ تحمیلی در میان مدیران کشوری و مردم می داند. از سوی دیگر حزب اعتدال و توسعه با مشورت با علی اکبر هاشمی رفسنجانی در پاییز سال  با حضور افرادی مانند حجت الاسلام روحانی، محمدباقر نوبخت و علی اکبر ترکان و... تاسیس شد تا دو بازوی سیاسی هاشمی رفسنجانی برای کسب قدرت فراهم شود؛ حزب کارگزاران در فضای اصلاح طلبی و حزب اعتدال و توسعه در میان اصولگرایان بازیگر سیاست های هاشمی رفسنجانی هستند. بازی‌گردان شطرنج سیاست، دختر بزرگترش را به حزب اعتدال و توسعه روانه کند و با تلاش های وی فائزه هاشمی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی شد تا تقسیم زمین های بازی در خانواده هاشمی همانند دنیای سیاست رخ بدهد.

براساس پیگیری های خبرنگار «پارس»، اختلاف میان اعضای دو حزب حامی دولت در سه سطح بروز پیدا کرده است و یکی از اعضای اثرگذار سیاسی حامی دولت آن را "خطر درونی" برای انتخابات مجلس شورای اسلامی دانسته است. حزب کارگزاران سازندگی و حزب اعتدال و توسعه در دو محور ذیل با یکدیگر اختلاف دارند.

1- پیروز اصلی انتخابات ریاست جمهوری

مهم‌ترین اختلاف میان دو بازوی حزبی دولت معین شدن عامل اصلی کمک کننده به ستاد انتخاباتی حجت الاسلام روحانی در انتخابات 1392 است. حزب اعتدال و توسعه به دلیل حضور 14 ساله حجت الاسلام حسن روحانی در شورای مرکزی این حزب؛ خود را داعیه دار اصلی کامیابی ایشان در رقابت نفس گیر 1392 می داند اما حزب کارگزاران سازندگی شبکه سازی مدیران و فعالیت دفاتر شهرستانی این حزب عامل پیروزی قلمداد می کند. محمد عطریانفر، از اعضای دفتر سیاسی حزب کارگزاران سازندگی در هفته نامه صدا نوشت: «هیچ گاه حزب اعتدال و توسعه ماموریتی برای رساندن آقای روحانی به ریاست جمهوری نداشت. آقای روحانی به صورت منفرد به صحنه انتخابات ریاست جمهوری آمد و با نقش آفرینی بزرگانی چون آقایان هاشمی و خاتمی، همراهی مردم و اصلاح طلبان، هوشمندی نیروهای سیاسی و اقدام ارزشمند دکتر عارف به پیروزی رسید. قرار نیست امروز تمامی این ظرفیت و اقدامات را به اسم حزبی محدود همچون اعتدال و توسعه مصادره کنیم.»

2- محوریت انتخابات مجلس شورای اسلامی

جدال دیگر دو حزب حامی دولت یازدهم برای تصمیم سازی در روند چینش نامزدها در لیست های انتخاباتی است. حزب کارگزاران سازندگی به دلیل استفاده از تریبون رسانه ای و اعضای اثرگذار حزبی در سراسر کشور خواهان تفوق بر حزب اعتدال و توسعه است وحتی خواهان برتری نسبت به دیگر احزاب سیاسی اصلاح طلب است. اسحاق جهانگیری رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در جلسه شورای مرکزی این حزب در کاخ سعدآباد با تاکید بر محوریت حزب کارگزاران سازندگی بر احزاب دیگر اصلاح طلب اظهار داشت: «اولین ویژگی آن کار حزبی قوی است. این حزب در این امر تجربیات خوبی دارد. دومین ویژگی هم ارتباط و نزدیکی آن به دولت است. کارگزاران تا پیش از این تلاش می کرد که نقش میانجی را در معادلات سیاسی ایفا کند. به نظر می رسد کارگزاران امسال باید این نقش را بیش از پیش ایفا کند، زیرا امسال سال انتخابات است، اگر مجلس خوبی شکل نگیرد کار دولت ناتمام خواهد بود.»

3- ائتلاف های سیاسی حامیان دولت

اولین بار محمدرضا عارف در جمع دانشجویان دانشگاه تهران ایده ائتلاف اصلاح طلبان و اصولگرایان برای انتخابات مجلس را مطرح کرد و گفت: «من راهبردی را در آینده برای یک ائتلاف بین اصولگرایان و اصلاح طلبان اعلام خواهم کرد.» براساس پیگیری های خبرنگار «پارس» این ایده از سوی اعضای حزب اعتدال و توسعه در جلسات درون حزبی مورد بررسی و پذیرش قرار گرفته است زیرا با ائتلاف سیاسی با جریان نزدیک به رییس مجلس توانایی جبران کاستی های رقابت با حزب کارگزاران در مورد محوریت لیست حامی دولت را پیدا می کنند؛ به همین خاطر شرایط برای پیوند سیاسی را از طریق یکی از اعضای مستعفی این حزب فراهم می سازد و مهم ترین دلیل این ائتلاف سیاسی آن است که این طیف از اصولگرایان در استیضاح وزیر علوم و مسئله مهم مذاکرات هسته ای میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای 1+5 همواره یار و یاور دولت در بهارستان بوده است.

حال باید منتظر باشیم فرجام جدال میان یاران معاون اول رییس جمهور و یاران سخنگوی دولت به کجا می انجامد و کدام حزب گوی سبقت را از دیگری می رباید.