هر چه فریاد دارید بر سر كه بزنيم؟

تا به تحلیل گفتمان مرافعه دکتر کوچک زاده و دکتر ظریف مشغولید، تا به انتشار چندباره متن سخنرانی امام (ره) در فاجعه کاپیتولاسیون سرگرمید؛ این چند خط را هم ببینید:

در یک مجلس از مجالس سابق که مرحوم «مدرس»، - مرحوم آسید حسن مدرس - در آن مجلس بود، التیماتومی از دولت روس آمد به ایران که اگر فلان قضیه را انجام ندهید (که من حالا هیچی از آن را یادم نیست) ما از فلان جا - که قزوین ظاهراً بوده است - می‌آییم به تهران و تهران را می‌گیریم. دولت ایران هم فشار آورد به مجلس که باید این را تصویب کنید. یکی از مورخین، مورخین امریکایی، می‌نویسد که یک روحانی با دست لرزان آمد پشت تریبون ایستاد و گفت: آقایان، حالا که بناست ما از بین برویم چرا به دست خودمان برویم. رد کرد. مجلس به خاطر مخالفت او جرأت پیدا کرد و رد کرد و هیچ غلطی هم نکردند.

مجلسی که در راس امور باشد، این چنین محافظه کارانه، منفعلانه و کاسبکارانه به تماشا می نشیند و البته از آن بدتر، آهنگ و لحن و رفتار و گفتارش را با روزها و ساعاتی که به انتخابات مانده، تنظیم می کند؟

اگر می خواهید کلاس غیرت بگذارید برای تیم مذاکره کننده، لطفا بر شعبات کلاس بیفزایید و حضرات اصولگرا را از تحصیل در این رشته حیاتی محروم نکنید.