از دولت کسی برای مناظره نمی‌آید

به گزارش پارس به نقل از خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در گزارشی که آن روزنامه نوشته بود، برنامه «مناظره» با مجری گری مرتضی حیدری برنامه ای عنوان شده بود که گردانندگان آن، تنها قصد دارند، فضا را برای گسترش  و همه گیر کردن انتقادات به دولت آماده کنند. دولتی ها که گویا همین برداشت و نگاه را نسبت به برنامه مناظره داشتند، جز در موارد معدود و انگشت شمار، در این برنامه حضور پیدا نکردند. چه اینکه بسیاری از مشکلات و مسائل اصلی کشور تنها با گردهم آمدن کارشناسان و ارائه بحث های منطقی و مستدل و صریح، آن هم در پیشگاه مردم است که حل می شود.

 

در سی و سومین برنامه مناظره 19 اردیبهشت ماه که از شبکه یک سیما پخش شد، «قیمت گذاری خودرو» با حضور صاحبنظران و منتقدان و کارشناسان مورد بحث و بررسی و تبادل نظر قرار گرفت.

 

در این جلسه اگرچه نمایندگان مجلس، صاحبان صنایع و کارشناسان حضور داشتند، اما جای دولتی ها به عنوان یکی از اصلی ترین تصمیم گیران این عرصه خالی بود.

 

غیبت مدیران اجرایی، چون عدم حضور نمایندگان دولت در مباحث مناظره محور و گفتگویی طوری محسوس بود، که مرتضی حیدری در پاسخ به سوال یکی از حضار در استودیو که می پرسد، چرا نمایندگان دولت نیستند؟ می گوید:«ما دعوت کردیم، انها نیامدند»

 

از آنجاییکه برنامه هایی چون «مناظره»،سیاست های کلان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را محل بحث و بررسی قرار می دهند، حضور حداقلی دولت در این برنامه شاید این پیام را داشته باشد که دولتی زیاد اهل نقد و بررسی سیاستهایی که اجرا می کنند، نباشند.

 

آنچه به طور مشخص در رابطه با عدم حضور افرادی از مدیریت اجرایی کشور در برنامه های این چنینی می توان گفت این است که شاید روحیه کلی دولت یازدهم در شنیدن مباحث منتقدانه به نحوی نباشد که مثلا برنامه هایی چون «مناظره» به مذاق دولت حسن روحانی و کابینه اش خوش آید! آن هم با مجری گری «مرتضی حیدری» که در سه گفتگوی تلویزیونی رییس جمهور غایب بوده است. گو اینکه به نقل ضرغامی حذف حیدری از برنامه تلویزیونی گفتگوی زنده رییس جمهور به درخواست نهاد ریاست جمهوری صورت گرفته است.

 

البته مثالهای متعدد دیگری وجود دارد که نشان می دهد، بر خلاف ادعاهای موجود آن چنان که باید دولتی ها موافق شنیدن انتقادات و نظرات دیگران نیستند. توافقنامه ژنو که آقای ظریف خود نیز به جمع منتقدان آن پیوسته است، یکی از این موارد است. در حالیکه رییس جمهور از منتقدان می خواهد شناسنامه دار باشند، کمتر کسی است که این روزها با شناسنامه از توافق ژنو دفاع کند. اما باز سخن منتقدین شنیده نمی شود و رسانه های منتسب به دولت با برچسب هایی که به منتقدین می زنند، انتقادات آنها را ناشنیده و نادیده می گیرند.

 

مسئله دیگری که این روزها می توان از آن به شاهدی بر عدم انتقاد پذیری دولت یازدهم اشاره کرد، نحوه برخورد دولتی ها با یک مستند دانشجویی است که صرفا بخشی از زندگی انقلابی رییس جمهور را روایت کرده است. با اینکه رییس جمهور از پیش از انتخابات گفته بود که نباید با مسائل فرهنگی، «قهری» برخورد کرد، حالا از سوی دولت با یک مستند دانشجویی و روایی نه «قهری» که برخوردی «قضایی» صورت می گیرد.

 

چندی است که برخی برنامه سازان به خاطر ساخت برخی برنامه هایی که بعضا جنبه های انتقادی دارند، از سوی رسانه های حامی دولت، تخریب می شوند و اجازه داده نمی شود در فضایی آزاد حرفهایشان را بزنند. برنامه هایی مثل «مناظره»، «صرفا جهت اطلاع!»، «حساس نشو!» و ... با هجمه ای عظیم از سوی جریان رسانه حامی دولت مواجه شده اند.

 

این رفتارها در حالی با منتقدان صورت می گیرد که رییس جمهور در 9 ماه گذشته بارها از نقد پذیری دولت یازدهم، تحمل بالای دولت و عدم شکایت دولت از رسانه ها و روزنامه ها سخن گفته بود. اگرچه مدتی پیش منتقدان را کم سواد خطاب کرد و با اضافه کردن قیودی انتقاد را صرفا مختص افرادی خاص نمود!