صدرالاشراف، دومین رییس عدلیه پهلوی احداث کاخ دادگستری ایران به مناقصه گذاشت و شرکت اشکودا که برنده این مناقصه بود عملیات احداث بنا را در سال 1317 آغازکرد.

پس از 2 سال به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم عملیات ساختمانی متوقف گردید، اما در نهایت در سال 1325 این ساختمان با حضور قوام‌السطنه در قلب پایتخت ایران افتتاح گردید.

این بنا در سبک معماری نو کلاسیک و توسط گابریل گورکیان، معمار سرشناس ارمنی طراحی و در زمینی بنا شده که از چهار طرف مشرف به خیابان‌های اصلی است.

مجسمه‌های عظیمی از استادان بزرگ ایرانی زینت‌بخش این ساختمان است که بانوی عدالت اثر ابوالحسن صدیقی و انوشیروان دادگر اثر غلامرضا رحیم‌زاده ارژنگ از جمله آنهاست.

منابع آگاه می‌گویند این کاخ از راه زیر زمین به زندان شهربانی سابق مرتبط بوده است.

اما مهدی بلیغ سارق و کلاهبردار با سابقه ایرانی سال‌ها پیش توانست دو توریست خارجی را که به دنبال خرید یک هتل در ایران بودند اغوا کرده و کلاه گشادی بر سر آن‌ها بگذارد.

او آنها را به دفترش در خیابان گیشا دعوت کرد و در آنجا به آنها پیشنهاد خرید یک ساختمان بزرگ و مجلل را به قیمت بسیار مناسب داد. او با همکاری اتاقدار وزیر وقت دادگستری دفتر کار او را برای مدت یک‌ساعت در اختیار گرفت؛ 200 جفت دمپایی خرید و جلوی در اتاق‌های کاخ که یک ساختمان اداری محسوب می‌شد و در آن ساعت خالی بود، گذاشت!

پس از آن به اتاق وزیر رفت تا سر و کله توریست‌ها پیدا شد. او تمام ساختمان را به آنها نشان داد و زمانی که با درخواست دیدن داخل اتاق‌ها مواجه شد به با نشان دادن دمپایی‌ها حضور مسافران در آن مکان را به ایشان یادآوری کرد. آن‌ها ساختمان را پسندیدند و 500 هزار تومان (به پول آن دوران) پرداخت کرده و خوشحال از این معامله، برای تحویل ساختمان 10 روز دیگر مراجعه کرده و متوجه کلاه گشادی که بر سرشان رفته بود شدند.

داستان مردی که کاخ دادگستری را فروخت!

مجسمه بانوی عدالت اثر ابوالحسن صدیقی شاگرد کمال الملک (1273-1374)