به گزارش پارس به نقل از ایسنا دکتر محمد زارع نیستانک با اشاره به اینکه والدین اغلب در دوران کودکی دوستان فرزندانشان را انتخاب می‌کنند گفت: والدین کودکان را در گروه­‌های بازی قرار می‌دهند، یا برای بازی با بچه­‌هایی که به خوبی می شناسند یا دوست دارند برنامه ریزی می‌کنند.

وی گفت: اما فرزندان در دوران بزرگسالی خودشان تصمیم م‌ گیرید با چه کسانی دوست شوند و اوقات­ را با چه گروه‌هایی بگذرانند.

زارع نیستانک اضافه کرد: دوستان افرادی همسن یا نزدیک به سن فرزندان هستند که تجربیات و علایقی شبیه به یکدیگر دارند. هر روز تصمیمات زیادی می گیرند و بر انتخاب­‌ها و رفتارهای یکدیگر تأثیر می گذارند. این طبیعت بشر به شمار می رود که از گروه افراد هم سن و سال خود حرف شنوی دارد و چیزهایی از آنان یاد می‌گیرد.

زارع نیستانک تاکید کرد: طبیعی است با افزایش استقلال شخصی کودکان، همسالان نقش مهمتری در زندگی آنها ایفا می‌کنند. ممکن است بیش از آنچه با والدین یا خواهر و برادر وقت سپری می‌کنند، با همسالان خود وقت گذرانند. یا روابط نزدیکی با بعضی از دوستان خود برقرار می‌کنند و آن چنان به یکدیگر وابسته می‌شوند که احساس می‌کنند؛ خانواده گسترده‌ای هستند.

این دکترای روانشناسی کودک و نوجوان افزود: علاوه بر دوستان صمیمی، ممکن است رفتار سایر نوجوانان در مدرسه، مسجد، تیم­‌های ورزشی یا انجمن‌ها بر طرز پوشش، رفتار و دیدگاه‌های فرزندان تاثیر بگذارد.

زارع نیستانک در پایان گفت: طبیعی است که افراد خود را با همسالان خود مقایسه می‌کنند. به عنوان مثال این که آرزو دارند چگونه باشند یا فکر می کنند باید چگونه باشند یا می خواهند چه چیزی را به دست آورند، در روابط بین همسالان شکل می گیرد. افراد از همسالان خود تأثیر می‌پذیرند و مانند همسالانی که مورد تحسین آنهاست، کارهایی را انجام می دهند.

استقلال روانشناسی کودک و نوجوان مسجد والدین