پايگاه خبري تحليلي «پارس»- سهیل کریمی- بزرگ‌واران! شب يلدا و دور فاميل و خانه‌واده بودن لزوماً بزن و برقص نيست. يك مقدار از اين لاك نهضت كپى پيست كردن افکار يه عده كه ظاهر مذهب رو مى‌بينند و مشاركت فعال در باش‌گاه‌هاى سينه‌زنى دارند، بيايد بيرون و با تعقل به موضوعات سنتى-فرهنگى كه حتماً ريشه‌ای در باورهاى دينى ١٤٠٠ ساله‌مون هم زده، نگاه كنيد.

در سال‌هايى كه ايام نوروز با دهه‌ى اول محرم درآميخته بود، هیچ وجدان پاکی سنت حسنه و الهى صله‌ى رحم رو ترك نكرد و به اهل بيت هم بى‌حرمتى نكرد. در شب يلدا به نيت اجراى شعائر دينى و احكام الهى و قربة الى الله در كنار خانه‌واده و بزرگان‌تون باشيد و حرمت پيام‌بر و ائمه‌ى معصومين رو هم حفظ كنيد و شك هم نكنيد كه مأجوريد و مؤيد. اين‌طورى شما يك سنت درست رو با رنگ و بوى اسلامى حفظ كرديد و بهونه‌ى اون‌هايى كه به دنبال زُمخت معرفى كردن اسلام به ديگران هستند رو هم گرفتيد. با اين شيوه‌ى تحريم‌ها و تقطيع‌ها، تا چند سال ديگه كارِتون به تكفير مى‌كشه و جامعه‌مون آلوده به دو قطب ليبراليسم و داعشيسم مى‌شه.

در هر تصميمى يه چند دقيقه فكر كنيم بد نيست. اگر اين شيوه‌ها لزوماً خرافه بود، ١٤٠٠ سال با توحيد اسلامى پا بر جا نمى‌موند.

در ثانى، ما كه ديگران رو دعوت به تحريم فلان شب يا روز مى‌كنيم، چه قدر خودمون روحاً عزادار خواهيم بود؟ چه قدر اون روزمون باطناً با روزهاى ديگه متفاوت خواهد بود؟ عزادار شدن فقط لباس سياه پوشيدن و به شكل غريزى و طبق عادت در هيأت شركت كردن نيست. عزادار بودن براى معصومين يعنى شناخت معارف و شناسوندن اون به دیگران. یعنی اقامه‌ی راه و روش اون‌ها در جامعه. یعنی شرايط روحى كسى رو داشتن كه در همون روز و ساعت، پدر يا مادرش رو از دست بده (ان‌شاءالله كه سايه‌ى والدين هميشه بالاى سرتون باشه). آيا در عزاى اهل بيت، همين حالات رو داريم و يا عزا داشتن و محزون بودن فقط لقلقه زبون‌مونه و صرفاً يه اداى بى‌تفكر و تعقله؟ آيا در اون روز ما حتا كمى محزون‌تر از روزهاى ديگه‌مون هستيم يا نه؟! آيا در يلداهاى ديگه، بزن و برقص داشتيد كه حالا اعراض مى كنيد؟ آيا بزن و برقص، فى نفسه حرام نيست؟ حال يا در عزا يا شادى.

يه كم بيش تر فكر كنيد بعد من رو تو دل‌ یا با زبون‌تون فحش بديد!