انگیزه مخالفت با نسل سوم تلفن همراه چیست؟
آیا تلفن‌های همراه هم‌اکنون نمی‌توانند از طریق امواج وایرلس به اینترنت پرسرعت متصل شوند؟ پس اعمال این محدودیت‌ها برای چه و در راستای منافع چه کسانی است؟
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی مسایلی- در چند روز گذشته و همزمان با اعطای مجوز نسل سوم تلفن همراه به دیگر اپراتورهای کشور، شاهد ایجاد موج شدید خبری در کشور بودیم که حکایت از مخالفت صریح عده‌ای از مراجع تقلید قم با این اقدام وزارت ارتباطات داشت. انگیزه این مخالفت‌ها که در غالب پرسش و پاسخ از مراجع تقلید ارائه شده بود، عدم وجود پیوست فرهنگی برای چنین پروژه هایی بیان می‌شود؛ اما آنچه در پرسش‌ها و پاسخ‌ها به صراحت درباره آن سخن گفته می‌شود نفی استفاده مردم از اینترنت و محدود ساختن آن می‌باشد. به این معنا که مطرح کنندگان سؤال و پاسخ‌دهندگان با چماق پیوست فرهنگی اصل استفاده مردم از اینترنت پرسرعت را نفی کرده و با مطرح کردن اجرای پروژه‌هایی همچون «شبکه ملی اطلاعات» و... خواستار دائمی شدن محدودیت‌ها برای مردم هستند.
اما تأمل در چند نکته پیرامون این قضیه لازم به نظر می‌رسد:
1- تا چه زمانی این محدودیت‌ها می‌تواند ادامه یابد و آیا با ارتقای فنّاوری و آسان شدن دسترسی مردم به این رسانه‌ها، می‌تواند این محدودیت‌ها ادامه یابد. اصولاً چرا ما همیشه در مقابل نفوذ فنّاوری‌های ارتباطی جدید منفعل هستیم و بعد از نفی کلی آنها، ناچار به پذیرش بی‌حد و مرز آنها شده و توانایی برنامه‌ریزی درباره آنها را از دست می‌دهیم. متأسفانه عده‌ای روزی به نفی کلی رادیو، روزی به نفی کلی تلویزیون، روزی نفی کلی ویدیو، روزی به نفی کلی ماهواره و روزی به نفی کلی استفاده از اینترنت، رأی داده‌اند.
2- اینکه باگذشت چند سال از گسترش اینترنت پرسرعت بین مردم ایران، حالا عده‌ای این‌گونه شتاب‌زده خواستار تدوین پیوست فرهنگی در استفاده از آن بر گوشی تلفن همراه می‌شوند، نشانه چیست؟ آیا تلفن‌های همراه هم‌اکنون نمی‌توانند از طریق امواج وایرلس به اینترنت پرسرعت متصل شوند؟ پس اعمال این محدودیت‌ها برای چه و در راستای منافع چه کسانی است؟
3- اعمال رفتارهای سلبی و ایجاد محدودیت، آن‌هم با اسم فرهنگ هیچ‌گاه نمی‌تواند جای اقدامات فرهنگی را بگیرد، بلکه رفتارهای سلبی همواره باید مسبوق به اقدامات فرهنگی باشد. راست اینکه جنبه‌های منفی و ضد فرهنگی رسانه‌هایی همچون اینترنت و ماهواره بر کسی پوشیده نیست اما اقدامات سلبی و حتی امنیتی چه مقدار توانسته است جلوی نفوذ ماهواره را در میان خانواده‌های ایرانی بگیرد؟ آیا وجود فیلترینگ و محددود ساختن سرعت اینترنت توانسته است مانعی جدی در مقابل دسترسی مردم و خانواده‌ها به فیلم، عکس و مطالب غیراخلاقی و ضد امنیتی سایت‌های اینترنتی باشد؟
تردیدی نیست که درباره نحوه استفاده از اینترنت باید در کشور قوانینی وضع شده و آموزش‌های فرهنگی بسیاری داده شود. اما تا هنگامی‌که محدودیت‌ها به صورت مطلق و دائمی اعمال می‌شوند نه قانونی وضع شده و نه در این راستا به مردم آموزشی داده می‌شود. بلکه عده‌ای بدون کسب آگاهی‌های لازم و با گذر غیرقانونی از محدودیت‌ها در دامن آزادی‌های افسار گسیخته رسانه‌ای قرار می‌گیرند. و ما نیز در این خیالیم که دامن مردم را از انجام گناه پاک داشته ایم.
4- تردیدی نیست که نتیجه اقدامات فرهنگی باید آن باشد که کنترل و محدودیت ساختن استفاده از رسانه‌ها به دست خود مردم انجام گیرد. یعنی خود مردم به آن مقدار از آگاهی برسند که محدودیت‌هایی را برای استفاده خود و اطرفیان از اینترنت اعمال کنند. اما اقدامات فرهنگی که این عده تعریف می‌کنند هیچ‌گاه به چنین نتایجی ختم نخواهد شد بلکه در مواقع به معنای حذف صورت مسئله می‌باشد. در حالی که ما در عصری زندگی می‌کنیم که مانع شدن از نفوذ فنّاوری ارتباطی در بین مردم کاری عبث و بیهوده است. زیرا چه بخواهیم و چه نخواهیم تلفن همراه با امکانات و نرم‌افزارهای مختلف آن به صورتی گسترده در میان مردم رواج یافته است و با کارهای سلبی و امنیتی نمی‌توان جلوی استفاده از آنها را گرفت. به دیگر سخن تا هنگامی که مردم آگاه نشوند راه‌های دور زدن محدودیت‌ها را خوب بلدند و ما نیز بیهوده خود را در مقابل اراده آنها قرار داده‌ایم.
ارسال نظر