خوب های تلویزیون در ماه خوبیها

ماه رمضانی که رفت، صدا و سیما هم کارنامه ی متفاوتی داشت. نقاط ضعف و قوت. نقاط ضعفش را که فعلا صلاح نیست بنویسم!! و دوستان نوشته اند. اما نگفتن نقاط قوتش را هم صلاح نمی دانم. البته من فرصت نداشتم همه برنامه ها را ببینم. اما در آنهایی که دیدم :

اول: "ماه عسل" عالی بود و شایسته تقدیر. هر چند چهار پنج قسمت بیشتر ندیدم اما همین عموحسنی که دیدم (جانیاز موجی اعصاب و روان)، اشکهایم را سرازیر کرد و تکانم داد. از رنجی که می برند... از صبری که درس می دهند ... از کوتاهی هایی که در حقشان می کنیم و می کنند. ماه عسل برنامه غیرشعاری، جذاب، توحیدی و تصویری واقعی از مردم واقعی بود. مردمی که  لزوما نه چهره اند و نه بالای شهر نشین و.... . به احسان علیخانی و همکارانش خداقوت می گویم.

دوم: "راز" ، بازهم اتفاق نادری بود درقاب تلویزیون از نادر طالب زاده. چند برنامه ای که پشت صحنه و در خدمتت بچه های راز توفیق حضور داشتم به اخلاص و شجاعت نادر طالب زاده غبطه می خورم. انشالله در مورد ایشان و راز نادرش در آینده بیشتر می نویسم.

سوم: "جشن رمضان" شبکه تهران،  را دورادور دنبال کردم و بعضا کلیپهایش را در فضای مجازی. کاظم  احمدزاده عزیز هم در توجه به محرومان جریانی جدید ایجاد کرده بود با کمک کمیته امداد. برآروده شدن یک آرزوی یتیمان توسط هنرمندان و ورزشکاران و... ناخواسته تلنگری برای همه مردم ، که زیرپوست شهرشان را ببینند و اندکی تامل کنند در ماه خدا. فقط ای کاش مسوولان و رسانه ها به این موضوع هم توجه کنند  که "هیچ کاخی بنا نشد مگرآنکه، کوخی در کنار آن خراب شد." حواسمان باشد عدالتخواهی و نجات  محرومان  تنها با صدقه محقق نمی شود. باید وارد مبارزه و مهار "سرمایه داران زالو صفت" شد و برای مهار "ثروت های باد آورده" فکری کرد.و البته این مبارزه هزینه دارد و شجاعت می خواهد. گاهی اوقات همین رانتخواران هم در ایجاد خیریه های امداد رسان به محرومان پیشتازند تا رد گم کنند و... حواسمان باشد...

چهارم: مدینه . سریال مناسبتی شبکه یک. اتفاق خوبی بود. اگر چه کامل نبود. توجه به حرمت و عواقب ربا و جنگ با خدا و توجه به کار و اقتصاد تولید محور و حضور دین نه فقط روی سجاده ی پیرزن ها که در تصمیمات مهم زندگی شایسته تقدیر بود. اما ای کاش اسپانسرهایی داشتیم که می گذاشتند به عملکرد خود بانکها هم در حرام شدن مال مردم و در خواباندن تولید و اقتصاد مولد اشاره کرد. ای کاش رسانه های ما جرات بیشتری داشتند. به نظرم هنوز جای نقد دلسوزانه ساختارهای حاکمیت و مدیریت اقتصادی کشور و ابعاد جنگ اقتصادی و...، در قالب درام در سریال های ما خالیست و بهترین سریالهای ما هم ترجیح می دهند به جای نقد حاکمیت به نقد رفتارهای غلط مردم و یا بخش خصوصی بسنده کنند. بگذریم مفصل این هم بماند برای بعد انشالله... به هر حال باید به عوامل مدینه خداقوت گفت.

پنجم: روزنه ی امید در شبکه افق. پخش آزمایشی افق و مستندهایش امیدوار کننده است. افق تجربه جدیدی است از رسانه های انقلاب. کار بچه های افق سخت است،  مثل راه رفتن روی لبه تیغ. امیدوارم در این مسیر و امتحان جدید، نلغزند و اسیر بروکراسی، رانت بازی، تب آنتن و یا سایر مواد لغزنده ی این مسیرسخت نشوند. امیدوارم افق سکویی باشد برای جهش بیشتر رسانه ملی به سمت آرمانهای انقلاب و دیده شدن بیشتر مردم  در قاب رسانه.

پی نوشتها:
1. حتما برنامه های خوب دیگری هم هستند که من  کمتر دیدم. شما اضافه کنید... مثلا سحر اولی های شبکه دو، ماه خدا شبکه یک و... (ضمنا "سمت خدا" و "گلبرگ" هم خوب بودند مثل همیشه.) باور کنید گاهی تمجید از برنامه های خوب و امر به معروف بیتشتر از انتقاد از برنامه های ضعیف و بد، کارساز است و اثرگذار. ضمنا هر برنامه خوبی حتما نقاط ضعفی هم دارد، مهم برایند برنامه است.

2. عکس پیوست بی ارتباط به متن و مربوط به افطاری ثریایی ها در منزل حقیر است. البته این عکس قرار بود پست جداگانه ای باشد که آن موقع فرصت نشد. برای دیدن آنهایی که شما نمی بینیدشان و در پشت صحنه ی ثریا، زحمت می کشند. البته به علت محدودیت مکان، فقط بخش کوچکی از بچه های ثریا و برخی از مشاورین برنامه در مهمانی هستند و به همین تعداد هم غایبند. برخی هم صلاح نداستند در تصویر باشند و ممنوع التصویرند!

3. پیشاپیش عیدفطر مبارک و التماس دعا + دعا برای مظلومان غزه