به گزارش پارس به نقل از  مهر به نقل از تلگراف، مصاحبه کردن با جیم کری هیچ وقت خسته کننده نیست و زمانی که او داشت با من (جان هیسکاک) درباره سفرش به بالای کوه آریزونا صحبت می کرد در عجیب ترین و جالب ترین فرم خودش بود. او در حالیکه بالای کوهستان به مدت ۲۴ ساعت در گرمای سوزان و فقط با یک چاقوی کوچک برای دور کردن حیوانات رها شده بود، بسیار ترسید و فکر می کرد قرار است بمیرد. اما او می گوید در آخر آن تجربه، بینش دگرگون کننده ای را که به دنبالش بود پیدا کرد.

جیم کری ۵۱ ساله که چند روز پیش در لاس وگاس در حال تبلیغ برای فیلم جدیدش" برت واندرستون خارق العاده" بود این مصاحبه را انجام داد. او در این فیلم نقش یک جادوگر تاریک و خطرناک را بازی می کند. وی درباره سفرش با صداقت گفت: برای انجام این کار نقشه نکشیده بودم. در لابی هتل مردی را دیدم که با قبیله های سرخ پوست لاکوتا رابطه داشت و درباره سفرهایی برای تغییر نگرش حرف می زد که معمولا به بیگانه ها اجازه نمی دهند در آن ها شرکت کنند. اما من رفتم. او با رییس قبیله خیلی صحبت کرد و او فهمید نیت قلبی ام پاک است و به همین دلیل به من اجازه انجام این کار را داد. من چهار روز غذا نخوردم و در محفظه بخار عرق ریختم تا اینکه یک شب با ماشین به دنبالم آمدند و چشم هایم را بستند و من را به بالای کوهی منتقل کردند که آن جا هزاران سال است مراسم ویژه مقدس برگزار می شود.

وی افزود: آن ها من را در یک فضای صاف دایره ای شکل به قطر ۲ متر با یک پتو و یک چاقوی کوچک برای مبارزه با شیرهای کوهی، مارهای زنگی، عقرب ها و هرچیز دیگری که آنجا بود رها کردند. هوا آنقدر گرم بود که فکر می کردم درجه حرارت ۱۵۰ درجه باشد و در یک لحظه فکر کردم می میرم. من ۱۲ اونس آب داشتم تا بتوانم ۲۴ ساعت زنده بمانم و تمام روز کوه ها را تماشا کردم و فکر می کردم منظور آن ها از این تغییر بینش چیست. اتفاقی که می افتد این است که سایه ها تغییر می کنند و آن ها با شما حرف می زنند و وقتی سوال می پرسید پاسخ می دهند و این تمام اتفاقی است که در طول روز می افتد. بعد موقع شب دیگر از ایستادن خسته شدم و روی آن پتوی کوچک نشستم و ترسیده بودم. گرگ های صحرایی زوزه می کشیدند و دور و اطرافم حرکت موجودات را حس می کردم و همه جا پر از مار زنگی بود و من شروع کردم به بلند صحبت کردن و گفتم، خدایا من می ترسم، با من باش.

همین ماموریت ادامه دار جیم کری برای تنویر افکار بود که وادارش کرد در مهمانی بعد از اسکار که التون جان برگزار کرد با پاهای مصنوعی بزرگ و بال های کوچک فرشته ای ظاهر شود. او باعث جلب توجه و خنده تعداد زیادی شد، اما با جدیت تمام گفت که تمام این ها بخشی از چیزی است که او آن را" سفر عجیب روحانی" اش می نامد.

او در این باره چنین توضیح داد: این عکس العمل من به مراسم های عمومی بود، چون باورتان بشود یا خیر من آدم خجالتی ای هستم و مراسم های مجلل برای من مانند این است که با کیسه ای پر از پرتقال همینطور مرا کتک بزنید. در این میهمانی ها یک انرژی شدیدی است که من با آن احساس راحتی نمی کنم و به همین دلیل سعی می کنم کاری هنرمندانه انجام دهم که بتوانم احساس خوبی درباره اش داشته باشم. همیشه احساس می کنم بال هایی بسیار کوچک با پاهایی بسیار بزرگ دارم و می خواهم پرواز کنم و از زمین بیرون بروم و وارد مکانی معنوی شوم اما همیشه توسط عیب و نقص های خودم زمین گیر می شوم.