به گزارش پارس استاد عبدالله فاطمی نیا در آستانه نوروز، در یکی از جلسات مذهبی تهران با اشاره به فرا رسیدن سال جدید، سخنانی پیرامون ایجاد تحول در باطن انسان و دوری از صفات رذیله بیان داشتند.

به گزارش ایسنا بخشی از بیانات وی در سایت فردا منتشر شده که به شرح زیر است:

شما اهل کسب و کار هستید، بنده هم طلبه هستم ولی به هرحال ما هم جزئی از این جامعه هستیم و شرایط را می فهمیم. اما یکی از حکما گفته است که یکی از خوبی های دنیا این است که بدی هایش هم وفا ندارد. این بدی ها و سختی ها وفا نخواهد داشت.

ما دائم در تحویل هستیم. تمام عمر ما در تحویل است، اما چون این تحویل سال خیلی سر و صدا دارد، آن را متوجه می شویم. بالاخره سال هجری شمسی در حال تمام شدن است و سال جدید می آید، اما توجه کنید که وظایفی داریم که آنها مهم هستند. هرکسی اگر توانست به اندازه توانستن و در صورت داشتن امکان و قدرت، به ارحام و آدم های آبرودار برسد. ببینید، اگر به ما نیکی شده، وظیفه ما هم نیکی است. خوانده اید که پیغمبر خدا به آن بنده خدا گفت « أحسِن کما أحسن الله إلیک» . خوبی کن همان طور که خدا به تو خوبی کرده است سوره مبارکه قصص، آیه ۷۷. پس اگر مقدور شد، به این ها و به آدم هایی که دستشان به جای نمی رسد، سری بزنید.

اما مطلب دیگری عرض می کنم که خیلی مهم است. مَثَل زدن عیب ندارد؛ خداوند در قرآن می فرماید: « إِنَّ اللَّهَ لا یَستَحیی أَن یَضرِ بَ مَثَلًا ما بَعوضَةً فَما فَوقَها» سوره مبارکه بقره؛ آیه ۲۶. مثل اشکالی ندارد و در آن مناقشه نیست. مثل ها را چرا می زنند، برای اینکه یاد آدم بماند.

این باغچه ها را دیده اید. این باغچه های عریض و طویل خصوصا در خانه های سنتی؛ دم عید که می شد می گفتند به باغچه برسید، گل بکارید، اگر چیز اضافی هست، دربیارید. یک وقت یک ریشه درخت را می دیدید و امید داشتید که این جوانه بزند، اما بعد می فهمیدید که جوانه نزده و پوسیده است. خب یعنی فقط مکان را اشغال کرده بود و باغبان این را در می آورد و بیرون می انداخت. در این باغچه باطن هم درخت های ریشه داری هستند که نه تنها فایده ندارند بلکه ضرر هم دارند؛ این ها را باید دور انداخت. طرف چهل سال است که غیبت می کند، خب باور نمی کند که غیبت بد است؟ یکی می گفت می دانم غیبت گناه است اما اگر این را نگویم دق می کنم! باید این را ترک کرد. چهل پنجاه سال است که این باغچه هست و باید به آن سر بزنید.

شما امثال حسد، غیبت، سوءظن و این ها را دست کم نگیرید؛ این ها انسان را از پرواز می اندازد. من گاهی در منابر به مردم گفته ام که آقای بهجت یا آقای بهاءالدینی یا آقای قاضی کراماتی را داشتند؛ اما بعضی ها می آمدند پای منبر و انتقاد می کردند که شما مدام از این افراد می گویید. اما این ها متوجه نیستند که متن صحبتم که کرامت گفتن نیست، من این ها را می گویم که میدان پرواز بشر را به مردم نشان بدهم. چه موقع می تواند این پرواز را بکند، وقتی که مواظب خودش باشد. آقای بهجت و آقای بهاءالدینی و دیگر بزرگان مواظب خودشان بودند.

حالا ما هم باید این باغچه درون را نگاه کنیم و این درخت های پوسیده حسد و سوءظن و غیبت و… را در سال ۹۱ دور بیاندازیم و در حالی که ائمه از ما راضی باشند وارد سال ۹۲ شویم.