به گزارش پارس، ریشه ی علت تغییر ساعت ها در ۳۰ ام شهریور ماه و اسفند ماه را می توانید اینجا بخوانید:

کشورهای اروپایی در دهه هفتاد میلادی و در پی بحران نفت، تصمیم گرفتند که برای صرفه جویی در انرژی و استفاده بیشتر از طول مدت روز، ساعت رسمی خود را در فصل های بهار و تابستان یک ساعت جلو بکشند.

با وجود این، انجام چنین کاری به سادگی و با هماهنگی کامل کشورهای اروپایی صورت نگرفت. بعضی از کشورها، ساعت رسمی خود را در پایان ماه مارس و برخی دیگر در پایان ماه آوریل جلو می کشیدند. این ناهماهنگی در هنگام عقب کشیدن ساعت ها نیز مشاهده می شد، به گونه ای که شماری از کشورها ساعت رسمی خود را در پایان ماه سپتامبر و شماری دیگر در پایان ماه اکتبر عقب می کشیدند.

چنین امری به تشتت و سردرگمی ها و دشوار شدن برنامه ریزی ها، به ویژه در زمینه روابط اداری و بازرگانی بین کشورهای اروپایی دامن می زد. برای جلوگیری از این ناهماهنگی ها و کاستن از هزینه های پدید آمده، سرانجام اتحادیه اروپا در صدد برآمد که نظمی مشخص و فراگیر به مساله تغییر ساعت بدهد. اما این کار نیز با دشواری های خاص خود همراه بود، چرا که هر کدام از کشورهای عضو اتحادیه اروپا بر سیستم زمانی و تقویم خود اصرار می ورزید.

به عنوان نمونه، بریتانیا خواهان آن بود که جلو و عقب کشیدن ساعت ها در ماه های آوریل و اکتبر، همان گونه که در آن کشور معمول بود صورت گیرد و در مقابل، برخی کشورهای دیگر از جمله آلمان و فرانسه تاکید می کردند که این کار باید در ماه های مارس و سپتامبر، مطابق روال معمول این کشورها انجام گیرد. برای حل این مشکل، در نهایت راه حلی میانه در نظر گرفته شد. بر اساس مصوبه اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۰ میلادی، ساعت ها در آخرین یکشنبه ماه های مارس و اکتبر جلو و عقب کشیده می شوند.

در ایران نیز، برای نخستین بار، پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷، ساعت رسمی کشور به ساعات تابستانی و زمستانی تقسیم شد. اما پس از انقلاب، از چنین رویه ای صرف نظر شد تا آنکه در سال ۱۳۷۰، دولت وقت مصوبه ای را به تصویب رساند که بر اساس آن، ساعت رسمی این کشور همه ساله اول فروردین ماه یک ساعت به جلو برده می شد و سی ام شهریور ماه دوباره به حالت اول برگردانده می شد.

منبع: سایت مکانیک و نیروگاه