آزاده باقری نوشت: لباس‌های دخترانه‌ای که هم زیبا هستند و هم پوشش مناسب اسلامی دارند. این 2 هدف اصلی خانم لیلا بوستانی بود که موجب شد برند «چین چینی» را به وجود آورد. آن هم زمانی که صاحب 2فرزند دختر شد و دید نمی‌تواند برای آنها لباس‌هایی که در شأن یک دختر ایرانی است تهیه کند. او و همسرش آقای حامد حری از چهار سال قبل کارشان را شروع کردند و قدم به قدم برای رسیدن به ایده آل خود پیش رفتند. در حال حاضر نزدیک به 2 هزار نفر کانال «چین چینی» را دنبال می‌کنند و در مدت شکل‌گیری این برند بیش از 10 هزار لباس تولیدی‌شان را به فروش رسانده‌اند. به همین بهانه با خانم بوستانی به گفت‌وگو پرداختیم.

لیلا 33 ساله است و تا مقطع کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی تحصیلات خود را دنبال کرده. اما در حال حاضر کاری که انجام می‌دهد طراحی لباس‌های زیبای ایرانی اسلامی برای دختران 7 تا 17 ساله کشورمان است. او درباره به وجود آمدن ایده برند «چین چینی» می‌گوید: «ایده این کار زمانی به ذهنم رسید که خدا به ما 2 دختر داد. هر چه آنها بزرگ‌تر می‌شدند من و همسرم متوجه می‌شدیم پوشش مناسب برای آنها در بازار نیست. هرچقدر هم سعی می‌کردیم یک پوشش مناسب که بتواند در آن حفظ حجاب هم رعایت شود؛ پیدا کنیم بی فایده بود. اگر هم لباسی پیدا می‌کردیم که این اصول در آن رعایت شده باشد در آن خبری از زیبایی نبود. کمبود لباس زیبا و اسلامی در بازار را به شکل یک بحران دیدیم و با خودم گفتم دست به کار شوم و شخصاً وارد طراحی لباسی شدم که در شأن دختران ایرانی باشد. دختر ایرانی ویژگی دارد که او را از سایر دختران دنیا متفاوت می‌کند. آنها حتی اگر مقید به رعایت حجاب شرعی نباشند عنصر حیا در بینشان وجود خواهد داشت.»

زیبا، راحت، اسلامی

او درباره سبک طراحی‌هایی که در نظر گرفته است، می‌گوید: «در طراحی‌ها چند نکته را لحاظ کرده‌ایم. قبل از هر چیز حس زیبایی‌شناسی دخترانه را در آن پیدا کردیم. دوم راحتی لباس را در نظر گرفتیم. سوم اصول حجاب را نیز در این طراحی‌ها مورد توجه قرار داده‌ایم. در نهایت کاری کرده‌ایم تا تمام نکاتی را که اگر یک دختر خانم بخواهد آن لباس را بپوشد بدون دغدغه باشد لحاظ کرده‌ایم. سپس برند «چین چینی» را به ثبت موسسه فرهنگی هنری «مسیحا» رساندیم و با همسرم کار را شروع کردیم. حامد حری، مدیریت موسسه «مسیحا» را بر عهده دارد و سیاست‌گذاری های کلی و ارتباط‌های بیرونی و ارسال کالاها و در کل روابط عمومی مجموعه با ایشان است و من هم به‌عنوان عضو اجرایی و طراح فعال هستم. از چهار سال پیش کار شروع شد و از آن زمان تا به امروز به طور جدی در بازار حضور داریم و در حدود 10 هزار لباس به فروش رساندیم.» لیلا از نظر قیمت لباس‌ها نیز اینطور توضیح می‌دهد: «قیمت را سعی کرده‌ایم با همه سختی‌هایش در حد رنج متوسط نگه داریم تا کسی دست خالی از پیش ما نرود و تمام قشرها توان خرید داشته باشند. میانگین قیمت‌ها 55 تا 60 هزارتومان است. کمتر از این قیمت هم داریم و ممکن است بیشتر از این قیمت هم باشد که یک اختلاف بسیار جزئی است.»

اسقبال خانواده‌های مختلف با اعتقادات گوناگون

خانم بوستانی در پاسخ به میزان استقبال مخاطب‌ها گفت: «از آنجایی که هنوز جای ثابتی برای فروش نداریم و هر چند وقت یکبار در جاهای گوناگون و در غرفه‌های گوناگون نمایشگاه‌ها؛ مکانی را برای خودمان دست و پا می‌کنیم، تا قبل از جا افتادن شبکه‌های اجتماعی در بین مردم هم پیدا کردن مشتری و معرفی برندمان سخت بود. یکی از ایده‌هایی که به ذهنمان رسید این بود که لباس‌هایمان را در مدارس مذهبی معرفی کنیم هم لینک خوبی برای ما می‌شد و هم برای خانواده‌ها. اما مدیریت مدارس مذهبی متحدالشکل معتقد بودند که تبلیغ و ترویج یک حجاب کامل با این ویژگی‌هایی که ما طراحی کرده‌ایم موجب می‌شود بچه‌ها سراغ چادر نروند. چون از نظر آنها بچه قانع می‌شود این حجاب کافی است، پس چرا چادر سرم کنم؟ به همین دلیل با ما همکاری نکردند. همین اتفاقات موجب شد تا مخاطبانمان تا قبل از شبکه‌های اجتماعی زیاد نباشند؛ اما وقتی کانال‌های تلگرامی شکل گرفت با سرعت زیادی توانستیم برندمان را نشر دهیم و استقبال آن‌قدر زیاد شد که تمام وقت در حال تولید هستیم.» صاحب برند «چین چینی» از استقبال خانواده‌هایی می‌گوید که از اقشار گوناگون جامعه با عقاید مذهبی متفاوت هستند: «در تولیداتمان چون نخستین چیزی که در نظر گرفته‌ایم زیبایی لباس است حتی برای کسانی که تقید شرعی ندارند هم جالب هستند و می‌توانند در سبد انتخابی‌شان قرار دهند. طرح لباس‌های ما لباسی زیباست که حیا در آن حفظ شده است. بچه‌ها خودشان هم با دیدن این لباس‌ها از آنها استقبال می‌کنند و حتی اگر تا آن زمان حجاب نداشتند به دنبال شال ست آن هم هستند. مادرهای آنها وقتی استقبال دخترانشان را می‌بینند، حاضر می‌شوند شال آن را هم تهیه کنند. این را می‌خواهم بگویم که مخاطب‌های ما فقط خانواده‌های مذهبی نیستند و از تمام اقشار، مشتری داریم.»

پارچه‌های داخلی تنوع رنگی ندارند

لیلا یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتشان را تهیه پارچه‌های تولید داخلی با رنگ‌های شاد می‌داند و می‌گوید به سختی می‌تواند آنها را تهیه کند. چون تولید کم و محدودی دارند یا اصلاً تولید نمی‌شوند: «در شروع کار دچار  مشکلاتی شدیم. وقتی می‌خواستیم پارچه تهیه کنیم خیلی مقید بر این بودیم از کارخانه‌هایی این پارچه‌ها را تهیه کنیم که نساجی داخلی باشند. از نظر کیفیت مشکلی با تولیدات داخلی نداریم و با اطمینان خاطر می‌خریم. اما طرح‌های بچگانه اصلاً موجود نیست. اگر هم یک بار بتوانیم آن را تهیه کنیم بار دیگر خبری از آن مدل نیست چون می‌گویند دیگر قدرت تکرار آن را ندارند. مشکل بعدی که مشکل شخصی ماست اینکه هنوز نتوانسته‌ایم مغازه‌ای داشته باشیم. اگر بتوانیم جایی را برای خودمان تهیه کنیم؛ مشتری اطمینان بیشتری خواهد کرد و با خیال راحت به سراغمان می‌آید و خرید می‌کند. هم وضعیت اقتصادی ما تغییر می‌کند و هم رضایت خاطر مشتری بیشتر می‌شود.»

تولید لباس‌های کودکانه و مادرانه

برنامه آینده آنها تولید لباس‌هایی برای زیر چهار سال و بالای 17 سال است: «هم اکنون طراحی‌های ما از هفت سال تا 17 سال است. در سری جدید کارمان که بیرون می‌آید لباس‌هایی را طراحی کرده‌ایم که از سن چهار سال شروع می‌شود و کاملاً لباس ویژه حیاست و تقیدی به حجاب ندارد. یعنی لباسی است که وقتی یک دختر بچه می‌خواهد آن را بپوشد متوجه می‌شود باید یک اصولی در آن رعایت شود. از طرف دیگر چون بسیاری از مادرهایی که با فرزندانشان حضور پیدا می‌کنند از لباس‌ها خوششان می‌آید و می‌گویند اگر سایز آنها هم داشتیم برای خودشان هم تهیه می‌کردند؛ برای همین در نظر داریم سایزهای بزرگ‌تر را هم برای مادرها تولید کنیم که به سایزهای 42-44 زنانه خواهد رسید. برنامه دیگرمان که در شهریورماه آنها را عرضه می‌کنیم تولید لباس‌های ویژه محرم برای دخترهاست. باز هم عنصرهای بچه‌گانه در آنها رعایت شده و کاملاً سیاه نیست. لباسی را که رنگ قالب آن تیره است در نظر گرفته‌ایم تا شأن روزهای عزا در آن رعایت شود به‌علاوه آیتم‌های کودکانه‌ای که آن را تاحدودی شاد کند را نیز اجرایی کرده‌ایم.»

تولیداتی برای پیشگیری

از او در نهایت سؤال می‌کنیم آیا برای پسرها ایده‌ای در نظر ندارند و فقط قرار است این برند مخصوص تولیدات دخترانه باشد که می‌گوید: «برای پسرها هم فعلاً برنامه‌ای نداریم نه اینکه آرزوی آن را نداشته باشیم. ایده‌های زیادی در ذهنمان باقی مانده که به مرحله عملی شدن نرسیده‌اند. یکی از این ایده‌ها تولید لباس پسر ایرانی است. واقعیت این است در حال حاضر بحران برای دخترهاست. این همه صحبت و برنامه‌ریزی درباره عفاف و حجاب در سطح جامعه نشان از وجود بحران می‌دهد. ما به نقطه صفر این قضیه پرداخته‌ایم، جایی که گفته می‌شود پیشگیری بهتر از درمان است.»