یکی از نزدیکان حضرت امام خمینی (ره) درباره عبادت ماه رمضان ایشان به هنگام حضور در کشور عراق چنین نقل کرده است که ایشان در ماه مبارک رمضان در فصل گرماى نجف اشرف، براى نماز جماعت ظهر و عصر با زبان روزه به مدرسه مرحوم آیت‌‏اللّه‏ بروجردى تشریف می‌بردند و هر روز، اول هشت رکعت نافله‌‏هاى ظهر را می‌خواندند و بعد نماز ظهر را با اذان و اقامه، نسبتاً طولانى می‌خواندند و بعد از تعقیبات، هشت رکعت نافله‏‌هاى عصر را می‌خواندند. بعد نماز عصر را با اذان و اقامه مانند نماز ظهر می‌خواندند و بعد از خواندن تعقیبات، تشریف می‌‏بردند.

این کار در آن سن و سال و آن هواى گرم به‌خصوص در حال روزه، کار آسانى نبود. حتى جوانها هم به سختى از عهدۀ انجام این کار بر می‌آیند. با این حال، این‌گونه با جدیت تمام عبادت می‌کردند.

انجام این اعمال سبب تربیت طلبه‌ها می‌‏شد. بعضى از طلبه‌ها که فقط نمازهاى واجب را می‌خواندند، از امام تبعیت می‌کردند و آن‌‏وقت نافله‌‏ها را هم می‌خواندند. روزهاى جمعه نافله‏‌ها را در منزل می‌خواندند و در مدرسه بدون خواندن نافله، دو نماز ظهر و عصر را جمع می‌کردند و اجازه اذان براى نماز عصر را نمی‌دادند. این نکته‌‏ها نمایانگر دقت آن بزرگوار در انجام عبادتها، مطابق با دستور موظف است.