به گزارش پارس به نقل از فارس، آیت الله سیدمحمد ضیاءآبادی از هم دوره ای های آیت الله مجتهدی تهرانی و از شاگردان برجسته آیت الله العظمی بروجردی و امام خمینی (ره) است. کلاس های اخلاق وی دوشنبه شب ها در مسجد علی بن حسین (ع) منطقه دربند (خیابان شهید زمانی، کوچه شهید شفیعی) برگزار می شود.

به مناسبت فرا رسیدن ایام فاطمیه و شهادت حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها، مباحث اخلاقی آیت الله ضیاءآبادی برای عموم علاقه مندان منتشر می شود.

آیا دوست دارید از یک بیمار بستری عیادت کنیم؟ در ایامی مولایمان امیرالمؤمنین (ع) سخت پریشان حال بود. از خانه که برای انجام کاری بیرون می رفت، از رفتار و گفتار مردم نادان رنج می برد. به خانه که می آمد تنها مایه دلخوشی اش زهرای عزیزش را می دید که مانند شمع می سوزد و آب می شود. در یکی از روزها گفت: پسرعموی عزیزم! بیا کنار بسترم بنشین. من ساعت به ساعت به ملاقات پدرم نزدیک تر می شوم. به همین زودی از میان شما می روم بیا وصیت هایی دارم بگویم.

امیرالمؤمنین (ع) به زن هایی که در اتاق بودند. فرمود: از اتاق خارج شوند. آمد کنار بستر نشست. دست برد آن بدن رنج دیده پوست و استخوان شده را اندکی از بستر بلند کرد و سرش را به سینه چسبانید و فرمود: بگو عزیزم، آنچه در دل داری بگو. فاطمه (س) در حالی که گریه راه گلویش را گرفته بود گفت: ای پسر عموی عزیزم! من در این مدتی که در خانه شما بودم، می کوشیدم کوچک ترین نافرمانی نسبت به شما نداشته باشم. حال اگر از من در این مدت لغزشی دیده اید. عفوم کنید و حلالم نمایید.

امیرالمؤمنین (ع) از شنیدن این سخن سخت دگرگون شد و اشک از چشم های مبارکش جاری شد و هر دو به شدت گریستند. علی (ع) فرمود: « معاذ الله» شأن تو عزیزم اجل و اکرم از این است که بتوان کم ترین نافرمانی را به تو نسبت داد. فراق تو بر من بسیار دشوار است ولی چاره ای جز صبر و تن به قضای خدا دادن ندارم.

وصیت دوم این که هر مردی باید زن بگیرد و شما بعد از من ازدواج خواهی کرد ولی کودکان من خردسالند و پس از من بی مادر می شوند از شما می خواهم پس از من با امامه - دختر خواهرم - ازدواج کنید که به بچه های من با مهربان تر است.

در وصیت سوم فرمود: من نسبت به آن دو نفر (ابوبکر و عمر) سخت خشمگینم و راضی نیستم در تشییع جنازه ام شرکت کنند و کنار قبرم بیایند! از این رو از شما می خواهم جنازه ام را شبانه تجهیز کنید. غسل و کفن و دفنم را شب انجام داده و از محل دفنم کسی را آگاه نسازید.

آنها پیش خود دلخوش بودند که در تشییع و نمازش حاضر می شویم و کنار قبرش می رویم و به مردم چنین وانمود می کنیم که بین ما و او رضایت تأمین شده است! ولی آن عزیز خدا با این وصیتش نقشه شیطانی آنان را نقش بر آب کرد و تا روز ظهور فرزند منتقمش عجل الله تعالی فرجه الشریف شیعه، در مدینه گمشده ای دارد و پیوسته می گوید:

وَلِایً الاُمُورِ تُدفَنُ سِرّاً/ بَضعَةُ المُصطَفی و یُعفَی ثَراها

چه سبب شد که تنها یادگار رسول (ص) ، پنهانی دفن شد و قبرش ناشناخته ماند؟ !